zeman

•  IPA^(kilîd): /zɛˈmɑːn/
• Jihevqetandin: ze·man

zeman nêr

1. dem, çax, heyam, serdem, wext
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• 87. Dibarît ar ji asmana
  Zemanê çerx û dewrana (X.)
  88. a- Ne bixur e ne Bulxar e (X.) — (Feqiyê Teyran, )

• zaman
• deman (2)

• kurdî-erebî: زه‌مان‎

• çi zemanî: kengî
• wî zemanî: hingê
• zemanê berê:

Ji farisî زمان‎ (zeman), hevreha jem û soranî ژەمەن‎ (jemen, “dana xwarinê, jiyar, rizq”), partî [skrîpt hewce ye] (jeman), [skrîpt hewce ye] (çemen, “saet”), farisiya kevn [skrîpt hewce ye] (cemana) (>akadî 𒋛𒈠𒉡 (si-ma-nu), >>aramî 𐡆𐡌𐡍‎ (zmn)), ji proto-îranî *ǰámaHnaH (cemehneh), ji proto-hindûîranî *ǰámaHnas, ji *ǰámati (“hatin”) ku forma han e ku guherîna /g/>/c/ pêkhatiye û hevreha hatin e. Bo guherîna ji wateya hatin bi dem bide ber gav.

• Soranî: kat