xeta

• IPA^(kilîd): /xɛˈtɑː/
• Kîtekirin: xe·ta

xeta mê

1. binas, sûc, xeletî, tawan, guneh, xirabî, cinayet, bêqanûnî, dijqanûnîtî, sedem, sebeb, semed
2. çewtî, şaşî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

• Yexma dikin dilan nihîn
  Têne yeqîn xetayê zulf
  Rom û 'ecem ji her teref — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• kurdî-erebî: خه‌تا‎

Hevreha soranî soranî خه‌تا‎ (xeta), farisî خطا‎ (xeta), hemû ji erebî خطاء‎ (xeṭai) ji خطا‎ (xeṭa, “xeletî kirin”) ji aramî [Peyv?] yan ji îbranî חטא‎ (xeṭa: guneh kirin), hevreha akadî xețû. Wek "hata" ketiye tirkî jî. Bo hin nimûneyên din jî ku "-ai" ya erebî di kurdî, farisî û tirkî de dibe "-a", binere bela.

xeta

1. Rewşa îzafeyî ya yekjimar a binavkirî ya xet.