teref

• IPA^(kilîd): /tˤɛˈɾɛf/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: te·ref

teref nêr

1. al, alî, la, tenişt, rex
   • Lew tenezzul kir Merîxê nobe çû dora Zuhel
     Çû teref mihra sipihrê nezzilî 'erdan 'ezab
     Lew bi şeş bircan 'Etarid ji afitabê dûr-i bû — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
2. kêlek, tî, hêl, qam^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• taraf (di bin tesîra tirkî de)

Ji erebî طَرَف‎ (ṭaraf) ku wek طرف‎ (teref) ketiye farisî û wek taraf di tirkî de jî cih girtiye. Etraf (اطراف‎ (/ețraf/) pirrhejmara wê ye.