kê

• IPA^(kilîd): /keː/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: kê

kê, k-ya req

1. kîj kesê/î, kîjan kesê/î
   forma tewandî ji cînavê kî

   Tu kê dibînî?

   Em dê biçin cem kê?

   Kê gotiye ku divê em birevin?

   • Ji roja ku cîhan bûye cîhan, kê hespê ku hatiye li ber deriyê wî rawestîyaye bi paşde vegerandiye? — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

• Ew xaliqê bê bab û da
  Xelqno! Ji kê ra ev qese
  Da heq bi urfê nas bikî — (Feqiyê Teyran, )

• Kê forma tewandî ya kî ye. Eger bersiva kî "ez" be (-Ew kî ye. - Ez im.), hingê ya kê jî "min" e (- Kê got. - Min got). Berevajî ku hin kes carina bi şaşî bi kar tînin, kê ne forma mê ya kî ye. Di kî û kê de zayend nîne.

Ji proto-hindûewropî, binêre: kî.

kê

1. kî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)