caran

• IPA^(kilîd): /d͡ʒɑːˈɾɑːn/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: ca·ran

caran

1. hin caran, di demekî de
   • Tîrên di wan hîsaran
     Sed caran sed hezar in
     Xedengên di nûbaran — (Feqiyê Teyran, )
2. ji mêje, berê^[1]

• carkî
• carî

   Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

caran

1. esman

Ev peyv ji wergerên esman hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

caran

1. kêm, hindik, piçek, hinekî

Ev peyv ji wergerên kêm hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}