D

D

1. 500 (bi hejmarên romî)
2. dewteryûm (madeyek e)
3. nîşana tirimpêlên Almanyayê

• IPA^(kilîd): /d/
• Deng (Qoser)^ⓘ

 

D (hûrek d)

1. Pêncemîn herfa alfabeya kurdî-latînî û hevdenga د‎ ya kurdî-erebî û Д ya kurdî-krîlî ye.
   Konsonanteke girok ya pidûyî ya bilerz e anku di di derxistina wê de hewa tê sekinandin û ziman bi pidûyan dikeve û perdeya dengî dilerize.
   Li destpêk, nav û dawiya peyvê peyda dibe lê li dawiyê di peyvên xwemalî de di kurmancî de nîne yan nadir e

• kurdî-erebî: د‎
• kurdî-krîlî: Д

• d

• di

Ji latînî D etrûskî   ji yûnanî Δ (D) ji fenîkî   (delt: derî, dergeh) misrî

(derî, dergeh). Heman herfa fenîkî herwiha serekaniya ܕ ya aramî, د ya erebî, ד ya îbrî, դ ya ermenî û д ya krîlî ye jî.

 

D

1. (erdnîgarî) Rh, rojhilat.

• K
• D
• G
• B

Kurteya doğu.