çê

•  IPA^(kilîd): /t͡ʃʰeː/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: çê

çê, ç-ya req

1. çak, baş, qenc, rind

   Dijmane: bed, xirab, nebaş, neçê, neçak, nerind, neqenc

Hevreha soranî چاک‎ (çak), talişî [skrîpt hewce ye] (čāk), [skrîpt hewce ye] (čuk, “çak”), farisî چابک‎ (čābok) û farisiya navîn čābuk. Bide ber gîlekî چاکودٚن‎ (čākudən, “çêkirin”).

çê

1. mal, xanî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• keye

Herwiha keye, hevreha kurmancî ke- di peyvên wek kebanî, kehî / kedî de ji zimanên îranî, binêrin: kedî.