xan

• IPA^(kilîd): /xɑːn/

xan zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. mîr, paşa, key, şah, padîşa, qral, serok, birêveber
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kurdî-erebî: خان‎

• xaqan, haqan

Ji tirkî yan zimanekî din yê tirkîkî, bi tirkiya niha han, kurtkirina hakan, tirkiya kevn χagan yan kagan ji mongolî хан (han) / ᠬᠠᠭᠠᠨ (qaɣan) / хаган (hagan). Ketiye piraniya zimanên dinyayê: erebî û farisî خان‎ (xan), ermenî խան (xan), rusî хан (xan), hindî खान (khān), îngilîzî û fransî khan, çînî 可汗 (kèhán) û 汗 (hán), japonî カーン, カン (kan) û ハーン (han)... Bi taybetî wek bernavê Cengîzxanî li dinyayê belav bûye. Di kurdî de bi taybetî li gel navê Xanê Dimdim naskirî ye.

Forma "xaqan" di helbesteke Melayê Cizîrî de jî peyda dibe:
Çi tebîet beşer û insan im
Lilahi l-hemd çi alîşan im
Di riya yar li rêza san im
Lew di iqlîmî sixen xaqan im
Sibehî îd e û ez pê zanim
Ku bi kêra te seher qurban im.

• xanane

xan mê

1. karwansera, hostêl, qonax, motêl, xanî, avahî, otêl
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mal, maliyet, hebûn, dewlemendî, zengînî

   xanûman, xanedan

• kurdî-erebî: خان‎

Hevreha farisî خان‎ (xan), ji zimanên îranî, têkilî xanî û -xane.

• Çi xûn uftad-i der dilha«
  Di vê taqê di vê xanê
  Me 'eyş û êminî kanê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• xanedan
• xanedanî
• xanewade
• xanî

xan

1. av
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên av/Werger hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

xan

1. (vexwarin) şîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

xan

1. em (wek biker)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)