fena

•  IPA^(kilîd): /fɛˈnɑː/
• Jihevqetandin: fe‧na

fena mê

1. (fen û fût) Binere: fen

fena

1. (kesa/ê fenan dike) Binere: fenakar

fena

1. wek, mîna, nola, şibî, şibhî

   Ew ne fena te zîrek e.

• Salik kî ye hatî ji mecazê bi heqîqet
  Sûret ne şinasî yû bi me'na ne fena girt
  Tenha ne li min lami'ê husna te şefeq da — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

fena mê

1. (heywan) kûçik, se
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

fena mê

1. dêl (kûçikên/seyên mê, gurên mê)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên dêl hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

• Deng (Tirkiye (Îzmîr))^ⓘ

fena

1. neçê, bed, fena, netû, xerab, nebaş, nepak

   Rüşvet fena bir şeydir

   Bertil tiştekî bed e

2. nexweş

   Fena bir haber

   Xebereke ne xweş

3. pir, gelek

   Bu gün fena işim var

   Îro gelek karê min heye

4. nepak

   Fena bir öğrenci

   Xwendekareke nepak e

5. nexweş, pis

   Fena bir koku

   Bêhneke pîs

   Fena bir hava

   Hewayeke nexweş

6. bedxû

   Fena kadın

   Jineke xerab.

7. ecebê

   Fena bir yağmur yağıyor.

   Baraneke ecêb dibare mirinokî.