ezîz
Binêre herwiha: EzîzRengdêr
[biguhêre]| Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
|---|---|---|
| ezîz | ezîztir | herî ezîz ezîztirîn |
ezîz
- hêja, xweşdivî, berdilî, delalî, xoşewîst, hezkirî
- - Ezîza min, çima wisa dibêjî, lê ez? — (Egîdê Xudo, Dê û Dêmarî, Weşanên Nûdem)
- Heta ji destê min bê ez ê dayka xwe ya ezîz şa bikim." — (Sîma Semend, Xezal, Weşanên Nûdem, 1996)
- rêzdar, hêja, qedirgiran
- Qîza min ezîz, tu di başte da / Baş bûyî, bedew heyf û hêje. — (Fêrîkê Ûsiv, Pampa Min, Lîmûş, YÊRÊVAN, 2009, ISBN 978-9939-805-98-6)
- Ew dê dîsan vegere welatê xwe, nik merivên xwe yên ezîz û qedirgiran. — (Mehmed Uzun, Siya Evînê, Wêşanxana Orfeus, 1989)
- »Gohdarêd ezîz! Niha jî, ji devê Garabêtê Xaço kilameke ji Deşta Xerzan!...« — (Salihê Kevirbirî, Filîtê Quto, Weşanxaneya Nefel, 2002)
- Birayê ezîz! Berî ko dest bi reşbeleka xwe bikim gelek silavên germ ji te re rêdikim (...) — (M. Elî Kut, Mehkûm, Weşanxaneya Nefel)
Herwiha
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji erebî عزيز ('ezîz: xurt, bihêz; hêja, bihagiran), hevreha aramî עזיז ('ezîz: bihêz), îbranî עז ('ez: hêz).