arîn

• *  IPA^(kilîd): /ɑːˈɾiːn/
• Kîtekirin: a·rîn

arîn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha: -ar-
RP. Niha
	ez	darim
	tu	darî
	ew	dare
	em, hûn, ew	darin
Fermanî	Yekjimar	bare
	Pirjimar	barin
Rehê dema borî: -arî- / -ariya-
RP. Boriya sade
	ez	arîm / ariyam
	tu	arî / ariyayî
	ew	arî / ariya
	em, hûn, ew	arîn / ariyan
Formên din: Tewandin:arîn

arîn lêkera xwerû, negerguhêz

1. Dema kesek zêde esebî dibe.

   Hevmane: zûrîn, nerehet bûn, rabûn ser xwe, bêhedan bûn, nearam bûn

• alîn
• şarîn

• arandin

Ji ar (“agir”) + -în.

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	arîn	arîn
Îzafe	arîna	arînên
Çemandî	arînê	arînan
Nîşandera çemandî	wê arînê	wan arînan
Bangkirin	arînê	arînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	arînek	arînin
Îzafe	arîneke	arînine
Çemandî	arînekê	arîninan

arîn mê

1. Zûrîn, nerehetbûn.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

arîn cureyê lêkerê pêwîst e (c=gh: gerguhêz, c=ngh: negerguhêz, bo parametreyên din: Şablon:lêker#Bikaranîn)

1. Dengê wek yê bizinan (kirin).
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. girîn, qajîn, qîrîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• barîn
• borîn
• orîn
• lûrîn
• qajîn

• arok
• arokî

Ji ar + -în.

arîn mê

1. dengê bizinan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• 'arîn
• 'arrîn

arîn

1. Guhartoyeke agirîn.

arîn

1. Guhartoyeke arî.