muhr
Bilêvkirin
[biguhêre]Navdêr
[biguhêre]| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | muhr | muhr |
| Îzafe | muhra | muhrên |
| Çemandî | muhrê | muhran |
| Nîşandera çemandî | wê muhrê | wan muhran |
| Bangkirin | muhrê | muhrino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | muhrek | muhrin |
| Îzafe | muhreke | muhrine |
| Çemandî | muhrekê | muhrinan |
muhr mê
- Nîşana ku çêkerê/a belgenameyek fermî li wê belgeyê dide daku bêt zanîn ku resen e anku ne sexte ye.
- Amûra ku ew nîşan pê tê çêkirin.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- (mecazî) Taybetmendî, xusûsiyet.
- Ergatîvî muhra kurmanciyê ye — (Newzad Hirorî, Nefel.com, 2005))
- (mecazî) Bandor, tesîr.
- Vê nûçeyê muhra xwe li rojevê kir.
Ji wêjeya klasîk
[biguhêre]- Şûşeya nûrîn cesed lê
Dergehê muhra ehed lê
Eks û nişana semed lê — (Feqiyê Teyran, )
Herwiha
[biguhêre]Bi alfabeyên din
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji erebî مهر (muhr), ji zimanên îranî, bi farisiya navîn mihr, mitr, parsî mîhr, hexamenîşî mitre-, miθre-, avestayî miθro-, sanskrîtî मित्र (mitre-), hemû ji proto-îranî *mitra- (“peyman, ehd”). Heman peyv serekaniya mihrevan ya kurdî ye jî lê idiayên ku dibêjin peyva mîr û/yan merheba jî jê ne, bêbingeh in; ew herdu ji erebî ne. Peyva kurdî "muhr" û ya farisî مهر (muhr) bi forma erebîkirî ve ji erebî li kurdî û farisî vegeriye.