newal

• IPA^(kilîd): /nɛˈwɑːl/
• Deng (Qamişlo)^ⓘ

newal mê

1. (erdnîgarî) Gelî (bi taybetî yên biçûk), co, robarê biçûk.
   • Herçî tivingvanên qenc [in], wê di serê şikêr, rizde, zinar û serîyên bilind de bisekinin û peyayên din wê di çewrik, kortik, şîp, şikêf, newal û mesîlan de bigerin. — (C.Bedirxan, Ronayî, Rûpel 519.)
   • Keçik dibê Feqî, heyran, bejna min kin e, lo, ne dirêj e / Li ser gaz û mesîlan û newalan ji xwe re, lo, şax davêje. — (M. Emîn Bozarslan, Baxçê Zimên, Rûpel 548)

• kurdî-erebî: newal‎

• newalî
• newalk
• newalok

Herwiha nehal / nihal ji aramî ܢܚܠܐ‎ (nexal), hevreha îbrî נחל‎ (naxal). Herwiha bide ber aramî ܢܗܪܐ‎ (nehra, “ro, robar”) yan ji erebî أَnْhَar‎‎ (ʾanhār) ku pirjimara nَhْr‎ (nahr, “çem, ro, robar”) e. Hevreha îbranî נהר‎ (nahar), ugarîtî 𐎐𐎅𐎗 (n-h-r), akadî 𒀀𒇉 (narû), hemû ji proto-samî. Heman peyv wek nhr‎ (nehr) derbasî farisî bûye û wek nehir ketiye tirkî jî. Guherîna "h/w" (bo nimûne hinda / winda) û "l/r" (bo nimûne bilûl / bilûr) di kurdî de du diyardeyên berbelav in. Herwiha bo ketina herfên bideng ji destpêka peyvên ji erebî di kurdî de bide ber "emîr > mîr, Îbrahîm > Birahîm".