Kampanye Jingnan

Kampanye Jingnan
Hanzi:	靖難之役
Makna harfiah:	Pasifikasi (靖) krisis (難)
Alih aksara
	Mandarin
- Hanyu Pinyin:	Jìngnàn Zhīyì

Kampanye Jingnan
	; Peta kampanye Jingnan
Tanggal	8 Agustus 1399 – 13 Juli 1402
Lokasi	Dataran Tiongkok Utara
Hasil	Kemenangan Pangeran Yan yang menentukan; Kejatuhan Nanjing; Zhu Di dinobatkan menjadi Kaisar Yongle;
Pihak terlibat
Tentara Pangeran Yan	Dinasti Ming
Tokoh dan pemimpin
Zhu Di, Pangeran Yan; Zhu Gaochi; Zhu Gaoxu, Pangeran Gaoyang; Zhang Yu (gugur dalam tugas)	Kaisar Jianwen; Geng Bingwen
Kekuatan
120.000	500.000
Korban
Tidak diketahui	Tidak diketahui

Kampanye Jingnan, atau Pemberontakan Jingnan, adalah sebuah perang saudara pada tahun-tahun awal Dinasti Ming di Tiongkok antara Kaisar Jianwen dan pamannya Zhu Di, Pangeran Yan. Kampanye ini dimulai pada tahun 1399 dan berlangsung selama tiga tahun. Kampanye berakhir setelah pasukan Pangeran Yan merebut ibu kota kekaisaran Nanjing. Jatuhnya Nanjing diikuti oleh kemangkatan Kaisar Jianwen, dan Zhu Di dinobatkan sebagai Kaisar Yongle.^[2]

Latar belakang

Setelah mendirikan Dinasti Ming, Zhu Yuanzhang mulai mengonsolidasikan kewenangan istana kerajaan. Dia menyerahkan wilayah-wilayah kepada para anggota keluarga kerajaan dan menempatkan mereka di seluruh kekaisaran. Para anggota keluarga kerajaan ini tidak memiliki kekuasaan administratif atas wilayah mereka, tetapi mereka berhak atas pasukan pribadi yang berkisar antara 3.000 hingga 19.000 orang.^[3] Para anggota kerajaan yang ditempatkan di perbatasan utara berhak untuk pasukan yang lebih besar. Misalnya, Pangeran Ning dikatakan memiliki lebih dari 80.000 tentara.^[4]

Putra mahkota yang sebenarnya, Zhu Biao meninggal pada usia 36 tahun 1392, dan putranya Zhu Yunwen diangkat menjadi putra mahkota. Zhu Yunwen adalah keponakan pangeran teritorial, dan dia merasa terancam oleh kekuatan militer mereka. Pada Mei 1398, Zhu Yunwen naik takhta dan menjadi Kaisar Jianwen setelah kematian Zhu Yuanzhang. Para pangeran diperintahkan untuk tinggal di wilayah masing-masing ketika kaisar baru mulai merencanakan pengurangan kekuatan militer mereka dengan rekan-rekan dekatnya Qi Tai dan Huang Zicheng.^[5]^[6]

Prelude

Segera setelah naik takhta, Zhu Yunwen, kini Kaisar Jianwen, memulai rencana untuk mengurangi kekuasaan masing-masing pangeran teritorial. Diusulkan bahwa kekuasaan Zhu Di, Pangeran Yan, harus dikurangi terlebih dahulu karena dia memiliki wilayah terbesar, tetapi proposal tersebut ditolak.^[7]

Pada Juli 1398, Pangeran Zhou ditangkap di Kaifeng atas tuduhan pengkhianatan. Dia dicopot status kerajaannya dan diasingkan ke Yunnan.^[8] Pada April 1399, para pangeran Qi, Xiang, dan Dai dicopot status kerajaan mereka. Para pangeran Qi dan Dai ditempatkan dalam tahanan rumah di masing-masing di Nanjing dan Datong, sementara pangeran Xiang melakukan bunuh diri.^[9] Dua bulan kemudian, Pangeran Min juga kehilangan status kerajaannya dan diasingkan ke Fujian.^[10] Ketika keretakan antara para pangeran regional dan istana kekaisaran tumbuh, Pangeran Yan, yang memiliki militer paling kuat, secara efektif mengambil peran kepemimpinan.

Lihat pula

Daftar pemberontakan di Tiongkok

Catatan

^ Taizong Shilu, Volume 4: （九月）戊寅，諜報曹國公乘傳至德州，收集耿炳文敗亡將卒并調各處軍馬五十萬，進營河間。
^ Liang 2007, hlm. 78
^ Every prince is entitled to three "Wei" (三護衛) of guards. There are approximately 5000-6000 men in each "Wei".
^ History of Ming, Volume 7: 寧獻王權，太祖第十七子。洪武二十四年封。逾二年，就藩大寧。大寧在喜峰口外，古會州地，東連遼左，西接宣府，為巨鎮。帶甲八萬，革車六千，所屬朵顏三衛騎兵皆驍勇善戰。權數會諸王出塞，以善謀稱。
^ History of Ming, Volume 3: 遺詔曰：「朕膺天命三十有一年，憂危積心，日勤不怠，務有益於民。奈起自寒微，無古人之博知，好善惡惡，不及遠矣。今得萬物自然之理，其奚哀念之有。皇太孫允炆仁明孝友，天下歸心，宜登大位。內外文武臣僚同心輔政，以安吾民。喪祭儀物，毋用金玉。孝陵山川因其故，毋改作。天下臣民，哭臨三日，皆釋服，毋妨嫁娶。諸王臨國中，毋至京師。諸不在令中者，推此令從事。」
^ Ming Tongjian, Volume 11: 至是燕王自北平奔喪，援遺詔止之，於是諸王皆不悅，流言煽動，聞于朝廷。謂子澄曰：「先生憶昔東角門之言乎？」對曰：「不敢忘。」於是始與泰建削藩之議。
^ Mingjian Gangmu, Volume 1: （洪武三十一年）六月，戶部侍郎卓明請徙封燕王棣於南昌，不聽。
^ Mingjian Gangmu, Volume 1: 乃命曹國公李景隆以備邊為名，猝至開封，圍王宮，執之以歸。......乃廢橚為庶人，竄蒙化。諸子皆別徙。
^ Mingjian Gangmu, Volume 2: （建文元年）夏四月，湘王柏自焚死，齊王榑、代王桂有罪，廢為庶人。柏膂力過人，握刀槊弓矢，馳馬若飛。至是有告其反者。帝遣使即訊，柏焚其宮室，彎弓躍馬，投火中死。榑累歷塞上，以武功喜，時與燕通，為府中人所告；會代郡亦上變，乃廢二王為庶人，錮榑京師，幽桂大同。
^ Mingjian Gangmu, Volume 2: （建文元年）六月，岷王楩有罪，廢為庶人：西平侯沐晟奏楩不法，廢為庶人，徙漳州。

Referensi

Huang, Yingjian (1962), Ming-shilu: Ming-Taizong-shilu, China: Zhongwen Chubanshe
Liang, Yuansheng (2007), The Legitimation of New Orders: Case Studies in World History, Hong Kong: Chinese University Press, ISBN 978-9-6299-6239-5
Ming Yue, Dang Nian (2009), Those Ming Dynasty Stuff, China: China Customs Press, ISBN 978-7-5057-2246-0
Xia, Xie (1999), Ming Tong Jian (edisi ke-First), Changsha: Yuelu Shushe
Yin, Luanzhang (1936), Ming Jian Gang Mu (edisi ke-First), Shanghai: Shijie Shuju Chubanshe
Zhang, Tingyu (1936), Ming shi (edisi ke-First), Shanghai: Shangwu Yinshuguan

[government_number-1] Taizong Shilu, Volume 4: （九月）戊寅，諜報曹國公乘傳至德州，收集耿炳文敗亡將卒并調各處軍馬五十萬，進營河間。

[2] Liang 2007, hlm. 78

[3] Every prince is entitled to three "Wei" (三護衛) of guards. There are approximately 5000-6000 men in each "Wei".

[4] History of Ming, Volume 7: 寧獻王權，太祖第十七子。洪武二十四年封。逾二年，就藩大寧。大寧在喜峰口外，古會州地，東連遼左，西接宣府，為巨鎮。帶甲八萬，革車六千，所屬朵顏三衛騎兵皆驍勇善戰。權數會諸王出塞，以善謀稱。

[5] History of Ming, Volume 3: 遺詔曰：「朕膺天命三十有一年，憂危積心，日勤不怠，務有益於民。奈起自寒微，無古人之博知，好善惡惡，不及遠矣。今得萬物自然之理，其奚哀念之有。皇太孫允炆仁明孝友，天下歸心，宜登大位。內外文武臣僚同心輔政，以安吾民。喪祭儀物，毋用金玉。孝陵山川因其故，毋改作。天下臣民，哭臨三日，皆釋服，毋妨嫁娶。諸王臨國中，毋至京師。諸不在令中者，推此令從事。」

[6] Ming Tongjian, Volume 11: 至是燕王自北平奔喪，援遺詔止之，於是諸王皆不悅，流言煽動，聞于朝廷。謂子澄曰：「先生憶昔東角門之言乎？」對曰：「不敢忘。」於是始與泰建削藩之議。

[7] Mingjian Gangmu, Volume 1: （洪武三十一年）六月，戶部侍郎卓明請徙封燕王棣於南昌，不聽。

[8] Mingjian Gangmu, Volume 1: 乃命曹國公李景隆以備邊為名，猝至開封，圍王宮，執之以歸。......乃廢橚為庶人，竄蒙化。諸子皆別徙。

[9] Mingjian Gangmu, Volume 2: （建文元年）夏四月，湘王柏自焚死，齊王榑、代王桂有罪，廢為庶人。柏膂力過人，握刀槊弓矢，馳馬若飛。至是有告其反者。帝遣使即訊，柏焚其宮室，彎弓躍馬，投火中死。榑累歷塞上，以武功喜，時與燕通，為府中人所告；會代郡亦上變，乃廢二王為庶人，錮榑京師，幽桂大同。

[10] Mingjian Gangmu, Volume 2: （建文元年）六月，岷王楩有罪，廢為庶人：西平侯沐晟奏楩不法，廢為庶人，徙漳州。

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]