• ՄՀԱ՝ [krvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կռուել

վանկեր՝ կ(ը)ռ•վել 

1. կռիվ անել, իրար ծեծել,
2. կռիվ՝ պատերազմ վարել, պատերազմել
3. մարտ վարել, կռիվ մղել
4. պայքարել, ոգորել (փխբ․)
5. հոգով՝ մտքով ներքին պայքարի մեջ լինել, մաքառել
6. բուռն կերպով վիճել՝ վիճաբանել, ընդհարվել (խոսքով)
7. խիստ՝ զայրագին կերպով հանդիմանալ, բարկանալ մեկի վրա, սաստել
8. խռովել, հարաբերություններ խզել

1. ծեծկել, ծեծկռտվել, կռիվ անել, կռվշտորել (գվռ․), կռվտել, կռվշտել, կռվտել, կուճել, բզկտվել, գզվել, գզվտել, գզվռտել, իրար մազ պոկել, իրար միս կրծել, տալ առնել
2. պատերազմել, մարտնչել, կռիվ անել, կռիվ գալ, կռիվ գնալ, կռիվ մղել, մռվի մեջ մտնել, կռվի դիմել, կռիվ ունենալ, մարտ մղել, պատերազմ անել, պատերազմ ելնել, պատերազմ մղել
3. պայքարել, մաքառոլ, ոգորել, պայքար մղել
4. տե՛ս վիճել
5. տե՛ս գժտվել
6. նախատել, խրատել, լռեցնել, կարգի հրավիրել
7. հանդիմանել, կշտամբել, (գվռ․)՝ քշպել, բշտել, լվալ, թոթվել, չեխել, չեխտալ
8. տե՛ս սպառնալ
9. տե՛ս արգելել
10. տե՛ս հանգստացնել
11. տե՛ս սանձել
12. տե՛ս տիրել

• ՄՀԱ՝ [krvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կ(ը)ռ•վել 

1. կռել բայի կրավորականն ու չեզոքն

1. տե՛ս կռանվել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։