Ք, ք

1. հայերեն այբուբենի 36-րդ տառը, մեսրոպյան այբուբենի վերջին գիրն ու քսանիններորդ բաղաձայնը, անունը՝ քե
2. (լեզվբ․) ետնալեզվային շնչեղ խուլ բարդ հնչյուն, որ հնչվում է ինչպես միասին արտասանված կհ
3. իբրև թվանշան նշանակում է 9000, 9000-րդ
4. (մինչհ․) տարեթվեր նշանակելիս գործ էր ածվում Քրիստոս բառի փոխարեն. գրվում էր մեծատառով և միջակետով ◆ Չորրորդ դարում ՆՔ (նախքան Քրիստոս)
5. (հնց․) թվաբանության մեջ երբեմն գործ էր ածվում անհայտ թիվը նշանակելու համար՝ համապատասխանեվրոպական x-ին
6. (լեզվբ․) հայերենի այբուբենի երեսունվեցերորդ տառը, արդի գրական հայերենում՝ ետնալեզվային շնչեղ խուլ բարդ պայթական բաղաձայն հնչույթի գրային նշանը․ բաղադրիչներն են՝ կ ևհ

• Unicode՝ U + 0554(փոքրատառ՝ U + 0584)
• Նախորդ՝ Փ
• Հաջորդ՝ Եվ

1. (հնց․) հոգնակերտ մասնիկ, որով գրաբարում կազմվում էին հոգնակիուղղականև գործիական հոլովները, ◆ Գործ, գործքով
2. արդի հայերենում գոյականակերտ ածանց ◆ Բերք, խելք։

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։