carácter

Etimoloxía: do latín character, e este do grego χαρακτήρ charaktḗr, derivado de χαράττειν charáttein marcar.

carácter (sg: carácter; pl: carácteres)

Sinal ou marca que se imprime, pinta ou esculpe nalgo
- Exemplo: Na escultura apreciébanse os carácteres do escultor
  
  .
Signo de escritura ou de imprenta.
- Exemplo: No códice destacaban os carácteres das iniciais góticas
  
  .
Estilo ou forma dos signos da escritura ou dos tipos de imprenta.
- Exemplo: Carácter redondo. Caracteres itálicos
  
  .
Marca ou ferro coa que os animais dun rabaño se distinguen dos doutro.
- Exemplo: Nos montes comunais os cabalos e as vacas levan o carácter do dono
  
  .
Conxunto de calidades ou circunstancias propias duna cousa, dunha persoa ou dunha colectividade, que as distingue, polo seu modo de ser ou de obrar, das demais.
- Exemplo: O carácter dos galegos. O carácter insufrible da avó
  
  .
Condición dada a alguén ou a algo pola dignidade que sustenta ou a función que desempeña.
- Exemplo: O carácter do xuíz. O carácater do noso pai. Medidas de carácter transitorio
  
  .
(Relixión) Sinal espiritual que queda nunha persoa como efecto dun coñecemento ou experiencia importantes, como, na relixión católica, a deixada polos sacramentos do bautismo, confirmación e orde.
- Exemplo: O sacramento da orde imprime carácter
  
  .
Forza e elevación de ánimo natural de alguén, firmeza, enerxía.
- {{exemplo|Unha persna de carácter.
Pegada que deixa en alguén unha determinada experiencia.
- Exemplo: O traballo no campo de refuxiados é dos que confiren carácter
  
  .