Polieno (química)

Algúns polienos teñen cores moi rechamantes, o cal é unha propiedade rara nos hidrocarburos. Normalmente, os alquenos absorben na rexión ultravioleta do espectro, pero o estado de enerxía de absorción dos polienos con numerosos enlaces conxugados pode ser rebaixada para que entren na rexión visible do espectro, orixinando compostos que están coloreados (porque conteñen un cromóforo). Así, moitas tinturas naturais conteñen polienos lineares; por exemplo o beta-caroteno, que é responsable da cor que teñen as cenoiras.

Os polienos adoitan ser máis reactivos que os alquenos máis simples. Por exemplo, os triglicéridos que conteñen polienos reaccionan co oxíxeno atmosférico. O poliacetileno, que se oxida ou reduce parcialmente, presenta unha alta condutividade eléctrica. A maioría dos polímeros condutores son polienos e moitos teñen estruturas conxugadas.

Uns poucos ácidos graxos son polienos. Outra clase de polienos importantes son os polienos antimicóticos.^[2]

• Polienos representativos
•  
  A anfotericina B é un exemplo de polieno antimicótico (antifúnxico).^[3]
•  
  O leucotrieno A4 é un regulador da resposta inmune.
•  
  O retinal é o composto químico básico da visión animal.
•  
  O beta-caroteno é un pigmento vermello-laranxa abundante en plantas e froitas, notablemente cenoiras.
•  
  Os poliacetilenos son un polímero sintético de interese teórico porque mostra propiedades metálicas na oxidación.^[4]