Pidgin

Pidgins ou lingua de contacto é o nome dado a calquera lingua que é creada, normalmente de forma espontánea, dunha mestura doutras linguas, e serve de medio de comunicación entre os falantes de diferentes linguas. Os pidgin teñen normalmente gramáticas rudimentarias e un vocabulario restrinxido, servindo como linguas de contacto auxiliares. Son improvisadas e non son aprendidas de forma nativa.

Os pidgins poden desenvolverse e tornárense linguas crioulas. Para tal o pidgin terá que ser aprendido de forma nativa por nenos, que entón xeneralizan as características dun pidgin para unha gramática, completa e estabilizada. Neste estado a lingua xa non é un pidgin, e adquiriu a complexidade común dunha lingua humana, e tornouse un crioulo. Estes crioulos substitúen os pidgin como forma de comunicación, como acontece cos crioulos de Cabo Verde ou de Guinea-Bissau. Con todo, os pidgins nin sempre se tornan en crioulos, poden morrer ou tornárense obsoletos.

O concepto é orixinario da Europa entre os comerciantes e negociantes do Mediterráneo na Idade Media, que usaban a Lingua franca ou Sabir. Un pidgin ben coñecido é o de Beachla-Mar dos Mares do Sur, baseado en inglés, mais incorporou palabras malaias, chinesas e portuguesas. Un outro exemplo de hoxe en día, é o "Pequeno portugués" de Angola, que é a forma de comunicación entre etnias que falan linguas diferentes.

A creación dun pidgin require normalmente:

• Contacto regular e prolongado con comunidades lingüísticas diferentes;
• A necesidade de comunicación;
• A ausencia dunha lingua franca espallada e/ou accesíbel.