Paredes, Ponteareas

Segundo o IGE,^[2] en 2022 tiña 49 habitantes (23 homes e 26 mulleres), o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 72 habitantes.

A parroquia de Paredes encóntrase no límite nororiental da depresión do río Tea, na prolongación natural que representa o pequeno e encaixado val do río Borbén, que serve de unión entre as terras montañosas do interior da provincia e o val do río Miño.

A primeira mención coñecida da parroquia é nun documento do ano 1113, no cal Urraca de León doa "Paretem" e outras posesións a Pelai Velázquez, iniciándose neste momento a súa vinculación cos señores de Sobroso, tal e como apunta Ramón Rodríguez. Francisco Ávila cita un documento do ano 1549 no que o bispo de Tui, Juan de San Millán, confirma a repartición dos seus décimos; do documento despréndese que ademais de ser unha das parroquias máis pequenas da diocese, posuía xa nese momento unha das economías máis precarias, o que posteriormente significaría a salvación de parte do seu patrimonio.

O templo atópase na ladeira do monte Laredo. Ten restos románicos datados no século XIII, como os múltiples canzorros na parte superior dos muros laterais do templo e unha antefixa, que se alza sobre o vértice oriental do tellado da nave, formada pola combinación dunha cruz patada e outra de santo André, ou de catro lazos, integrada polas follas fusiformes dun cuadrifolio que ocupa os ángulos da primeira. A primeira reforma que se lle fixo data do ano de 1816, na que un mestre canteiro de Vigo consolidou a ábsida, o que probablemente supuxo a eliminación da antiga seteira e a apertura dun novo van rectangular no muro sur lateral da igrexa. A segunda reforma data do ano de 1875, na cal se fixo unha reedificación da nave, na que lle engadiron varios metros máis de lonxitude, fíxose unha nova fachada e un novo beirado en substitución do románico no muro sur e os primeiros metros do norte dende a fachada occidental. Tamén se substituíron os abeirados da ábsida, creouse a sancristía do muro sur e engadíronse os pináculos e cruces que ornamentan os vértices dos tellados.

Baixo os arredores da propia igrexa hai tumbas moi antigas de pedra. Moitas aínda conservan a súa fabrica medieval, da antiga necrópole medieval de Paredes.

Situado no adro ao norte da igrexa. Posúe unha plataforma cuadrangular de dous chanzos. Ten un pedestal cúbico coas caras lisas e con arestas superiores e rebaixadas. Ten un varal de sección oitavada e posúe un capitel de forma cúbica con adornos e un anel de encontro co varal. A cruz non ten figuras.

Camiño ó redor da igrexa, formado por cruces de sección rectangular sobre o muro do adro. Algunhas destas cruces están perdidas.

• Lugares de Ponteareas

• Jonathan Zúñiga Puga (8 de xaneiro de 2013). "Parroquias: Paredes, un balcón de tradición sobre súa pequena ribeira". Ponteareas. Historia viva. 
• Ramos Díaz, Manuel (2013). "Paredes" pp. 901-903. Enciclopedia del románico. Pontevedra. Fundación Santa María la Real. ISBN 978-84-15072-62-1 (en castelán).