Mar Xónico

Mar Xónico
	(el) Ιόνιο Πέλαγος; (it) Mare Ionio
Tipo	mar marxinal; conca fluvial
Epónimo	Io (pt)
Parte de	Mediterráneo oriental
Localización
País da cunca	Albania, Italia e Grecia
	38°N 19°L / 38, 19
Comparte fronteira con	Strofylia forest (en)
Características
Profundidade	5.267 m

O Mar Xónico (grego: Ιόνιο Πέλαγος, Iónio Pélagos, italiano: Mar Ionio, albanés Deti Ion) é unha baía alongada do mar Mediterráneo, ao sur do Mar Adriático. Está limitado a oeste pola Italia meridional, incluíndo a Calabria e máis Sicilia, e a leste polo sur de Albania e polo noroeste de Grecia, en especial as Illas Xónicas.

Todas as illas principais no mar pertencen a Grecia. Son denominadas colectivamente as Illas Xónicas, as principais son Corfú, Cefalonia, Zakynthos, Lefkada e Ítaca. Hai rutas de transbordadores entre Patras e Igoumenitsa en Grecia e Brindisi e Ancona en Italia, que cruzan o leste e norte do mar Xónico e desde O Pireo cara ao oeste. A fosa Calypso, o punto máis profundo do Mediterráneo con 5.267 m. de profundidade, está situado no Mar Xónico, en 36°34′N 21°8′L / 36.567, -21.133.^[1]^[2] O mar é unha das áreas máis sismicamente activas do mundo.

Etimoloxía

Límites do mar Xónico. As liñas vermellas definen os bordos I.H.O.

O nome "Ionian" provén do idioma grego Ἰόνιον (πέλαγος). A súa etimoloxía é descoñecida.^[3] Antigos escritores gregos, especialmente Esquilo, ligárono co mito de Io. No grego antigo, o adxectivo "Ionios" ( Ἰόνιος) usouse como un epíteto para o mar porque Io nadou a través del.^[4]^[5]^[6] De acordo co "Oxford Classical Dictionary", o nome pode derivarse dos Ionians que navegaron cara ao oeste.^[7] Tamén había relatos sobre outras figuras epónimas lendarias,^[8] segundo unha versión, Ionius era fillo de Adrias (epónimo para o Mar Adriático). Segundo outra, "Ionius" era un fillo de Dyrrhachus.^[9] Cando Dyrrhachus foi atacado polos seus propios irmáns, Hércules, que estaba pasando pola zona, acudiu na súa axuda, pero na loita o heroe matou o fillo do seu aliado por erro. O corpo foi botado á auga, e posteriormente chamouse Mar Xónico.^[9]

Xeografía

O mar Xónico separa a península italiana e Sicilia a oeste de Albania e de Grecia ao leste. Xúntase ao mar Tirreno polo Estreito de Messina e ao mar Adriático polo canal de Otrante.

Deu o seu nome ás Illas Xónicas, arquipélago ao largo de Albania do Sur e de Grecia. Engloba o golfo de Tarento na Italia do Sur.

Extensión

A Organización Hidrográfica Internacional define os límites do Mar Xónico como segue:^[10]

No norte. Unha liña que vai desde a desembocadura do río Butrinto (39° 44'N) en Albania, ata o cabo Karagol en Corfú (39° 45'N), ao longo da costa norte de Corfú ao cabo Kephali (39° 45'N) e desde alí ao Cabo Santa Maria di Leuca en Italia.

No leste. Desde a desembocadura do río Butrinto en Albania baixando á costa do continente ata o Cabo Matapan.

No sur. Unha liña desde Cabo Matapan ata Cabo Passero, o punto sur de Sicilia.

Occidente. A costa leste de Sicilia e a costa sueste de Italia ao cabo Santa Maria di Leuca.

Lugares

Gjipe no sur de Albania onde o Mar Adriático atopa o mar Xónico

O mar Xónico, vista desde a illa Lefkada, Grecia

De sur a norte no oeste, entón de norte a sur no leste:

Siracusa, porto, W
Catania, porto, W
Messina, porto, W
Taranto, porto N
Himara, pequeno porto, NE
Saranda, porto e unha praia, NE
Kerkyra, porot, E
Igoumenitsa, porto, E
Parga, small porto, E
Preveza, porto, E
Astakos, porto, E
Argostoli, porto, E
Patra, porto, E
Kyparissia, porto, E
Pylos, porto, E
Methoni, pequeno porto e unha praia
Illas Xónicas

Golfos e estreitos

Estreito de Messina, W
Golfo de Catania, W
Golfo de Augusta, W
Golfo de Taranto, NW
Golfo de Squillace, NW
Golfo de Arta, E
Golfo de Patras, conectado ao Golfo de Corintio, ESE
Golfo de Kyparissia, SE
Golfo de Messenia, SE
Golfo de Laconia, ESE

Illas

Historia

Na Antigüidade, os colonos gregos pasaban polo mar Xónico de camiño da Magna Grecia (a península italiana).

Era o principal mar onde se comerciaba entre Grecia e Antiga Roma na antigüidade.

Notas

↑ Gade, Martin (15 de marzo de 2008). "The European Marginal and Enclosed Seas: An Overview". En Barale, Vittorio. Remote Sensing of the European Seas. Springer Science+Business Media. pp. 3–22. ISBN 978-1-4020-6771-6. LCCN 2007942178. Consultado o 28 de agosto de 2009.
↑ "NCMR - MAP". National Observatory of Athens. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2009. Consultado o 5 de abril de 2018.
↑ Babiniotis, Lexiko tis Neoellinikis Glossas.
↑ Jakub Pigoń (18 de decembro de 2008). The Children of Herodotus: Greek and Roman Historiography and Related Genres. Cambridge Scholars Publishing. p. 114. ISBN 978-1-4438-0251-2.
↑ LSJ, A Greek-English Lexicon s.v. Ἰόνιος Arquivado 12 de setembro de 2019 en Wayback Machine..
↑ John Freely (30 de abril de 2008). The Ionian Islands: Corfu, Cephalonia and Beyond. I.B.Tauris. p. 10. ISBN 978-0-85771-828-0.
↑ John Keahey (15 de xullo de 2014). A Sweet and Glorious Land: Revisiting the Ionian Sea. St. Martin's Press. p. 116. ISBN 978-1-4668-7603-3.
↑ Charles Anthon (1869). A Classical Dictionary Containing an Account of the Principal Proper Names Mentioned in Ancient Authors [and Intended to Elucidate All the Important Points Connected with the Geography, History, Biography, Mythology, and Fine Arts of the Greeks and Romans: Together with an Account of Coins, Weights, and Measures, with Tabular Values of the Same.]. Harper [& Brothers]. p. 679.
↑ ^9,0 ^9,1 Gocha R. Tsetskhladze (2008). Greek Colonisation: An Account of Greek Colonies and Other Settlements Overseas. BRILL. p. 157. ISBN 90-04-15576-7.
↑ Limits of Oceans and Seas (PDF) (3rd ed.). Organisation hydrographique internationale. 1953. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de outubro de 2011. Consultado o 7 de febreiro de 2010.

Véxase tamén

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas

The Ionian-Puglia Network of Ground Meteorological Stations (real-time weather observations) Arquivado 21 de marzo de 2023 en Wayback Machine.

[1] Gade, Martin (15 de marzo de 2008). "The European Marginal and Enclosed Seas: An Overview". En Barale, Vittorio. Remote Sensing of the European Seas. Springer Science+Business Media. pp. 3–22. ISBN 978-1-4020-6771-6. LCCN 2007942178. Consultado o 28 de agosto de 2009.

[2] "NCMR - MAP". National Observatory of Athens. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2009. Consultado o 5 de abril de 2018.

[3] Babiniotis, Lexiko tis Neoellinikis Glossas.

[Pigoń2008-4] Jakub Pigoń (18 de decembro de 2008). The Children of Herodotus: Greek and Roman Historiography and Related Genres. Cambridge Scholars Publishing. p. 114. ISBN 978-1-4438-0251-2.

[5] LSJ, A Greek-English Lexicon s.v. Ἰόνιος Arquivado 12 de setembro de 2019 en Wayback Machine..

[Freely2008-6] John Freely (30 de abril de 2008). The Ionian Islands: Corfu, Cephalonia and Beyond. I.B.Tauris. p. 10. ISBN 978-0-85771-828-0.

[Keahey2014-7] John Keahey (15 de xullo de 2014). A Sweet and Glorious Land: Revisiting the Ionian Sea. St. Martin's Press. p. 116. ISBN 978-1-4668-7603-3.

[Anthon1869-8] Charles Anthon (1869). A Classical Dictionary Containing an Account of the Principal Proper Names Mentioned in Ancient Authors [and Intended to Elucidate All the Important Points Connected with the Geography, History, Biography, Mythology, and Fine Arts of the Greeks and Romans: Together with an Account of Coins, Weights, and Measures, with Tabular Values of the Same.]. Harper [& Brothers]. p. 679.

[Tsetskhladze2008-9] 9,0 ^9,1 Gocha R. Tsetskhladze (2008). Greek Colonisation: An Account of Greek Colonies and Other Settlements Overseas. BRILL. p. 157. ISBN 90-04-15576-7.

[10] Limits of Oceans and Seas (PDF) (3rd ed.). Organisation hydrographique internationale. 1953. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de outubro de 2011. Consultado o 7 de febreiro de 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]