Igualada

O topónimo procede do latín, combinando os lexemas aqua, aquae, "auga" e mais latus, lata, latum (supino do verbo fero, fers, ferre, tuli, latus, "levar"). Así o significado de Aqua Lata sería "auga levada", debido ás conducións hídricas que traían auga doutros lugares. A vila aparece citada en 1188 como Aqualatam (Cartulario de Sant Cugat, III 814). O resultado fonético sería Aigualada, con aférese do a ao ser considerada erroneamente unha preposición^[1].

Inicialmente foi un pequeno núcleo de poboación apuntado en 1003, no que se fai referencia a unha igrexa dedicada a Santa María, relacionada co Mosteiro de Sant Cugat. Igualada quedou circunscrita entre os límites do dominio feudal de Ódena e os señoríos de Montbui e Claramunt, atravesada polo antigo camiño de Barcelona a Lleida.

As primeiras murallas que se coñecen datan, probablemente, do século XII, que se ampliaron no século XIV coa intención de incluír as construcións do sol poñente, o Raval de Capdevila. Unha terceira expansión das murallas levou a cabo no século XV, con 36 torres e 10 portas. Estas murallas permaneceron ata o século XVIII.

Cara a finais do século XVIII edifícanse os barrios de Sant Agustí e La Soledat, (fóra das murallas). E neste mesmo século constrúense as novas curtidorías. En 1925 Igualada amplía o seu termo municipal comprando os terreos a Òdena, o que lle permitiu unha expansión posterior. A inmigración peninsular, durante o franquismo, provocou a creación de novos barrios obreiros como o de Fátima, Santo Cristo e Montserrat.

En 1984 aprobouse o Plan Especial de Mellora Urbana (Les Comes), que propiciou unha área residencial na zona norte da cidade, aprobándose, en 1988, a súa ampliación. Nos últimos anos a cidade tamén creceu en dirección oeste coa construción das urbanizacións residenciais de Sant Jaume Sesoliveres e o Pla da Massa.

Tradicionalmente a actividade principal de Igualada foi a industria téxtil, papeleira e de peles. Durante os últimos anos do século XX e inicios do XXI, o sector téxtil padeceu unha gran crise. Con todo, hai empresas de moda que acertaron coa estratexia e adaptáronse aos cambios do sector como Buff, Sita Murt, Punto Blanco, Messcalino ou Escorpión.

A tradición adobeira de Igualada converteuna nun recoñecido centro de estudos relacionados co curtido e adobe de peles, que actualmente son impartidos na Escola d'Enginyeria d'Igualada, centro universitario público adscrito á Universidade Politécnica de Cataluña. O centro ofrece tamén os graos en Enxeñería química e Enxeñaría en Organización industrial.

 

 

• Museo da Pel de Igualada e Comarcal do Anoia
• Museo do Traginer
• Igrexa de Santa Maria
• Cemiterio Novo
• Asilo do Sant Crist
• Edificios modernistas

A A-2 é a vía principal situada no norte que comunica Igualada en coche. Tamén no norte está a C-37 que comunica con Manresa. Ao sur atópase a C-15 que comunica con Vilafranca del Penedès. Tamén hai conexión coa Liña Llobregat-Anoia dos Ferrocarrils de la Generalitat de Catalunya, coa Estación de Igualada.

A dous quilómetros de Igualada atópase o Aeródromo de Igualada-Òdena General Vives, que se transformará proximamente no Aeroporto Corporativo Empresarial de aviación privada con capacidade para operar con voos de curta, media e longa distancia, na súa maioría en Europa e España. No aeródromo atópase a única fábrica de globos aerostáticos que existe en España, e a segunda do mundo por cifra de negocios: Ultramagic.

•  
  Xigantes na Festa Maior
•  
  Dilixencia dos Tres Tombs

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Igualada

• Sitio oficial do concello (en catalán)
• Guía urbana da cidade de Igualada (en catalán)
• Información da Generalitat de Catalunya (en catalán)
• Información do Institut d'Estadística de Catalunya (en catalán)