Glam rock

O glam rock xurdiu das escenas inglesas do rock psicodélico e o and art de finais dos anos 60 e pode verse como unha extensión desas tendencias. Musicalmente era moi diverso, variando entre o rock sinxelo e o revivalismo de figuras como Alvin Stardust ata a complexidade do art rock de Roxy Music, e pode ser visto tanto como unha moda como un sub-xénero musical. Visualmente era unha mestura de varios estilos, indo do glamour de Hollywood dos anos 30, pasando polo sex appeal pin-up dos 50, a teatralidade do cabaret de pre-guerra, o estilo e a literatura vitoriana, e a ciencia ficción, ata o misticismo e a mitoloxía; manifestándose en roupas extravagantes, maquillaxe, peiteados e botas con plataformas. O glam destaca pola súa ambiguedade sexual e de xénero e as representacións da androxinia, xunto a un amplo uso do teatro.

 

As orixes do glam rock están asociadas con Marc Bolan, que renoumeou ao seu dúo como T. Rex e fixéronse con instrumentos eléctricos cara finais dos anos 60. Adoita a citarse como o momento do surximento a súa aparición no programa británico de televisión Top of the Pops en marzo de 1971, levando purpurina e roupa de satén, interpretando o que sería o seu primeiro sinxelo en acadar o número 1, "Hot Love". Dende finais de 1971, o nese intre menos coñecido, David Bowie desenvolveu a súa personaxe Ziggy Stardust, incorporando elementos de maquillaxe profesional, mímica e performance nas súas actuacións. Estes artistas foron rapidamente seguidos por xente como Roxy Music, Sweet, Slade, Mott the Hoople, Mud e Alvin Stardust. Aínda que estaban a ser un grande éxito nas listas de sinxelos británicas, moi poucos destes músicos foron capaces de ter un impacto serio nos Estados Unidos; sendo Bowie a principal excepción ao converterse nunha estrela a nivel internacional e provocando a adopción do estilo glam en artistas como Lou Reed, Iggy Pop, New York Dolls e Jobriath, coñecéndose a miúdo como "glitter rock" e con letras máis escuras que as dos seus homólogos británicos.

No Reino Unido o termo glitter rock foi máis usado para referirse á versión máis extrema do glam representada por Gary Glitter e a súa banda, The Glitter Band, que conseguiron 18 sinxelos no top 10 do Reino Unido entre 1972 e 1976. Unha segunda fornada de artistas de glam rock, onde se inclúe a Suzi Quatro, Wizzard e Sparks, dominou a lista británica de sinxelos de 1974 ata 1976.

Houbo artistas, algúns deles non considerados fundamentais para o xénero, que tamén adoptaron o estilo glam, como Rod Stewart, Elton John, Queen e, durante un tempo, incluso os Rolling Stones. O punk rock a miúdo vese como unha reacción á artificialidade do glam rock, aínda que usando algúns elementos deste coma a maquillaxe e realizando versións de temas glam, e a súa aparición axudou a poñer fin á súa mode de cara ao ano 1976.

A pesar de que a popularidade do glam rock foi en declive na segunda metade dos 70, foi unha influencia directa para bandas que se fixeron famosas posteriormente, como Kiss e os artistas estadounidenses de glam metal Quiet Riot, W.A.S.P., Twisted Sister e Mötley Crüe. Foi tamén a principal influencia de bandas británicas de New Romantics como Adam Ant e Flock of Seagulls, e a súa androxinia e política sexual foi recollida por grupos como Culture Club, Bronski Beat e Frankie Goes to Hollywood. Tivo tamén unha pequena influencia directa na aparición do rock gótico, que adoptou a maquillaxe, as roupas e a teatralidade. Nos anos 90, no Xapón o visual kei estivo fortemente influenciado pola estética glam rock. Dende os anos 70 o glam tivo algunhas modestas recuperacións con artistas como Prince e bandas como Marilyn Manson, Placebo, Chainsaw Kittens e The Darkness.