Cupresoideas

A subfamilia comprende once xéneros con numerosas especies propias do hemisferio norte, agás Juniperus procera, árbore que, aínda que orixinaria da península Arábiga (Arabia Saudita e o Iemen), a súa área de dispersión comprende o nordeste, leste, centro-oeste e sur da África tropical, encontrándose na República Democrática do Congo, Djibuti, Eritrea, Etiopía, Kenya, Malaui, Mozambique, Somalia, Sudán, Tanzania, Uganda, Zambia e Zimbabue.^[1] sendo o único repesentante da subfamilia que se se encontra ao sur da liña ecuatorial.^{[2] [3] [4]}

A subfamilia foi descrita en 1826 polo botánico inglés Robert Sweet, na páxina 372 da súa obra Sweet’s Hortus Britannicus: or a catalogue of plants cultivated in the gardens of Great Britain, arranged in natural orders..., como Subordo Cupressinae (suborde das cupresinas), que posteriormente foi raclasificado como subfamilia.^[5]

A subfamilia das cupresoideas comprende once xéneros con especies actualmente viventes; destes, cinco son monotípicos (é dicir, inclúen a unha soa especie).^[3]

• Calocedrus, con catro especies, tres delas propias de Asia, e a outra, C. decurrens, de Norteamérica.^[4]
• Chamaecyparis, con seis especies, catro da Asia oriental, e dúas de Norteamérica.^[4]
• Cupressus, o xénero tipo da subfamilia. Segundo os autores, comprende de 17 s 33 especies, que se encontran en Norteamérica, Europa, norte de África e Asia.^[4]
• Fokienia, cunha única especie, Fokienia hodginsii, endémica do sueste da China, do norte e o centro-oeste de Vietnam e do norte de Laos.^{[4] [6][7]}
• Juniperus, con numerosas especies, entre 45 e 75, segundo os diferentes autores, de Norteamérica, Europa, norte de África e Asia.^[4]
• Microbiota, monotípica. A súa única especie, Microbiota decussata Komarov 1923, é orixinaria de Rusia.^{[4] [8]}
• Platycladus, monotípica. A súa sola especie, Platycladus orientalis (L.) Franco 1949 distribúese polo leste de Rusia, Corea e a China.^{[4] [9]}
• Tetraclinis, monotípica. A súa única especie, Tetraclinis articulata (Vahl) Mast., encóntrase no noroeste de África, o sueste de España e na illa de Malta.^{[4] [10]}
• Thuja, con cinco especies, dúas en Norteamérica e tres no leste de Asia.^[4]
• Thujopsis, monotípica. A súa única especie, Thujopsis dolabrata (Thunb. ex L. f.) Siebold & Zucc., 1844, é endémica do Xapón.^[4]
• Xanthocyparis, con dúas especies, unha de Norteamérica (Xanthocyparis nootkatensis), e a outra, (Xanthocyparis vietnamensis), propia do Vietnam.^{[4] [11] [12]}

Nota: Até hai pouco incluíase o xénero Callitropsis Oerst., 1864, actualmente reclasificado como Xanthocyparis Farjon & T. H. Nguyên, 2002.^[11] Véxase Callitropsis e Xanthocyparis.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Cupresoideas

• Farjon, A. (1998): World Checklist and Bibliography of Conifers. Royal Botanic Gardens, Kew. 300 p. ISBN 1-900347-54-7.
• Farjon, A. (2005): Monograph of Cupressaceae and Sciadopitys. Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN 1-84246-068-4.
• Farjon, A.; Hiep, N. T.; Harder, D. K.; Loc, P. K. & Averyanov, L. (2002): "A new genus and species in the Cupressaceae (Coniferales) from northern Vietnam, Xanthocyparis vietnamensis". Novon 12: 179–189.
• Gadek, Paul A.; Deryn L. Alpers, Margaret M. Heslewood & Christopher J. Quinn (2000): "Relationships within Cupresaceae senus lato: A combined morphological and molecular approach". American Journal of Botany 87 (7): 1044–1057.
• Jagel, Armin & Dörken, Veit Martin (2015): "Morphology and morphogenesis of the seed cones of the Cupressaceae - part II. Cupressoideae" Bulletin of the Cupressus Conservation Project nº 9 4 (2): 51–78.
• Little, Damon P.; Schwarzbach, Andrea E.; Adams, Robert P. & Hsieh, Chang-Fu (2004): "The circumscription and phylogenetic relationships of Callitropsis and the newly described genus Xanthocyparis (Cupressaceae). En: American Journal of Botany 91 (11): 1872–1881.