Cabaciña

Este artigo trata sobre a cabaza, para as plantas herbáceas chamadas cabaciñas "Silene latifolia" e "Silene dioica" véxase artigo subiote.

Cabaciña

Clasificación científica

Reino:	Plantae
Subreino:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Subclase:	Dilleniidae
Orde:	Cucurbitales
Familia:	Cucurbitaceae
Subfamilia:	Cucurbitoideae
Tribo:	Cucurbiteae
Xénero:	Cucurbita
Especie:	C. pepo

Nome binomial

Cucurbita pepo
L., 1753^[1]

A cabaciña é unha variedade da especie de cucúrbita (Cucurbita pepo), unha planta herbácea anual da familia das cucurbitáceas, oriúnda de América do Norte, cuxo froito se emprega como alimento. Na actualidade é tamén cultivada extensamente en todo o mundo. Dependendo da variedade, a cabaza varía en forma e tamaño. A cabaciña coñécese internacionalmente cos nomes zucchini (do italiano) e courgette (do francés). En portugués coñécese como aboborinha, en castelán coma calabacín e en inglés marrow ou squash.

Descrición

Cabaciña de gran tamaño en Oroso (Galiza).

É unha planta rastreira que pode chegar aos 10 m de lonxitude, de talos acanalados e de aspecto áspero e sarmentoso e con follas pubescentes, lobuladas e acorazonadas. As grandes flores amarelas son unisexuais; as masculinas teñen os estames soldados en forma de piar e en ambos sexos o cáliz está unido á corola.

Os froitos son oblongos e varían moito en tamaño, dependendo da variedade. A pela é lisa e dura e tamén varía na cor. As variedades que se sementan en maio ou xuño son de pela averdada-abrancazada, mentres que as sementadas polo outono son de tona escura.

Como todas as cucurbitáceas, Cucurbita pepo hibrida doadamente con outras especies afíns; esa é unha das causas da frecuente confusión entre as mesmas, das cales algunhas (como Cucurbita maxima e Cucurbita moschata) se cultivan tamén polo seu froito. Existen multitude de cultivares de diferentes cores e tamaños; as máis grandes chegan a pesar entre 18 a 36 kg.