Club Deportivo Ourense

O Club Deportivo Ourense ten as súas orixes na Unión Deportiva Orensana, fundada no 1942. Ao ano seguinte logrou o ascenso á Terceira División, onde xogou ata 1949, cando logrou subir á Segunda División debido a ampliación do número de equipos.^[2]

A UD Orensana debutou en Segunda na tempada 1949–50 e mantívose tres campañas na división de prata, con postos na zona media da clasificación, até que descendeu na tempada 1951–52 ao rematar antepenúltimo, en 14º lugar. Ese mesmo ano chegaron á final da Copa Federación, perdendo co Real Jaén. Logo dese partido, a directiva anunciou suspensión de pagos ao non poder pagar aos xogadores, que marcharon a outros equipos. Ao non poder continuar coa xestión, a entidade desapareceu.

O Club Deportivo Ourense constituíuse o 10 de setembro do 1952 co nome de Club Deportivo Orense, con Jesús Díaz Varela na presidencia.^[3] O club, formado con xogadores locais e afeccionados, debutou en división rexional, pero logrou o ascenso á Terceira División o primeiro ano debido a unha vacante. Tras unha primeira tempada de consolidación na categoría marcouse como obxectivo o ascenso á Segunda División.

O equipo clasificouse para as fases finais polo ascenso en tres ocasións consecutivas, acadándoo finalmente no cuarto intento na tempada 1958–59, tras derrotar ao CD Getxo. Logo de acadar o terceiro posto na tempada de debut en Segunda División, o equipo mantívose cinco anos máis na división de prata. Na campaña 1964–65 descendeu ao finalizar en penúltimo lugar do seu grupo.^[4]

Nas seguintes campañas logrou unha forte superioridade sobre os rivais nas categorías rexionais, copando as primeiras posicións do seu grupo. O equipo mantívose invicto en liga dende marzo de 1967 ata abril de 1969, cando foi derrotado polo Vetusta. Foron 67 partidos invicto, unha marca histórica que non foi superada ata 50 anos despois, nos que o Ourense marcou 197 goles, encaixando só 17.^[5] No 1969 conseguiu o regreso á segunda división tras vencer ao Bilbao Athletic, se ben só permaneceu alí un ano ao terminar en última posición. Regresou de novo a Segunda no 1973. A nova andaina na categoría de prata comezou con León Lasa no banco, pero este foi destituído tras 15 xornadas, ocupando o equipo a penúltima posición da táboa.^[6] Substituíuno o coruñés José Antonio Naya, que conseguiu salvar o equipo do descenso rematando no 12º posto final.^[7] Con todo, volveu descender na tempada 1974/75, na que pasaron polo banco ata tres adestradores: Manolín, Bermúdez e Manuel Arias. Na Copa do Xeneralísimo, o equipo eliminou sucesivamente a Deportivo da Coruña, Barakaldo e Cultural Leonesa, enfrontándose nos oitavos de final ao Real Madrid. No partido de ida nun estadio do Couto ateigado, o gardameta do Ourense, Rafael Santamaría, conseguiu manter a portería a cero, do mesmo xeito que o fixo o porteiro do Real Madrid, o ourensán Miguel Ángel.^[8] No encontro de volta no Bernabéu, gañou o Real Madrid por 3-1, con goles de Roberto Martínez, Pirri e Amancio, sendo o gol ourensán obra de Antonio Ordax.^[9]

Coa introdución da Segunda División B, o CD Ourense tivo dificultades para emprender o obxectivo do ascenso e atravesou unha crise deportiva. No 1980 non puido evitar descender á Terceira División, manténdose nela ata 1985. Nove anos despois, con Antonio Teixidó e José María Gómez Fuertes como adestradores, logrou o ascenso á segunda división, tras acabar a liga en terceiro lugar e logo de eliminar na liguiña de ascenso o Real Jaén, Sestao River e Gramenet.^[10] O equipo rematou a campaña 1994–95 en última posición e descendeu á Segunda B, pero regresou no 1996, ano en que a entidade se converteu en sociedade anónima deportiva. Asemade, por estas datas pasou a galeguizar o seu nome. Durante tres tempadas o club loitou por manterse, pero na tempada 1998–99 descendeu de novo.

O CD Ourense intentou volver á Segunda División sen éxito. En anos posteriores as dificultades económicas minguaron o equipo, que tivo que facer varias ampliacións de capital para garantir a súa existencia. Na tempada 2007–08 os resultados na liga regular empeoraron. Malia que ese mesmo ano gañou a Copa Federación tras impoñerse na final ao Reus, acabou 17º na clasificación do grupo I da Segunda B, polo que descendeu á Terceira División. Este feito agravou a situación económica do club, que acumulou faltas de pagamentos a xogadores e estivo a piques de desaparecer.^[11] Porén, logrou manterse en Terceira División con xogadores galegos e da canteira. Na tempada 2011–12 resultou campión, clasificándose para a fase de ascenso como primeiro de grupo, debendo xogar contra o CD Laudio na primeira eliminatoria. Tras gañar (1–3) en terras arabesas, no partido de volta venceu por un gol no Couto, logrando así o ascenso a Segunda División B.

Na tempada 2012–13 o club perdurou na Segunda División B tras conseguir o posto 12º na clasificación. Fíxose tamén oficial a renovación por dúas tempadas do adestrador Luisito.

O 10 de abril do 2014 o equipo logrou a súa segunda Copa Federación tras impoñerse ao Guadalajara na dobre final (perdeu 0–1 na ida en Guadalaxara e venceu 2–0 na volta no Estadio do Couto).^[12] O 27 de abril dimitiu a directiva encabezada por Alejandro Estévez, logo da petición reiterada por parte do equipo e do persoal do club, logo de meses sen cobrar.^[13][14] Pese a quedar 8º clasificado no campionato de Segunda División B na tempada 2013–14, o equipo descendeu a Terceira División por impagamentos aos seus xogadores.^[15] O 15 de xullo de 2014 remitiu un escrito á Federación Galega de Fútbol renunciando á súa praza en Terceira División, abocando á entidade á liquidación.^[16] Despois da desaparición, dous equipos pretenderon ocupar o seu espazo: o Ponte, renomeado como Ourense Club de Fútbol, orixinalmente do barrio da Ponte, e a Unión Deportiva Ourense, de nova creación. Ao final, foi a segunda a que se converteu, logo dun meteórico ascenso de Terceira Galega a Terceira División en catro anos, no club de fútbol de referencia en Ourense.

• Uniforme titular: Camiseta vermella, pantalón azul e medias vermellas.

Xoga no campo do O Couto, con capacidade para 5.659 persoas e unhas dimensións de 105 x 68 metros.

• Tempadas en 1ª: 0
• Tempadas en 2ª: 13
• Tempadas en 2ªB: 24 (Incluída a 2013–14)
• Tempadas en 3ª: 24
• Mellor posto na liga: 3º (2ª tempadas: 1959–60, 1961–62)
• Peor posto na liga: 22º (2ª tempada: 1998–99)

O filial do CD Ourense é o Ourense B, tamén chamado Atlético Ourense. Na tempada 2012/13 o filial do CD Ourense logra o ascenso a Rexional Preferente despois de acadar a 2ª posición na taboa clasificatoria.

• Copa Federación Galega de Fútbol (1): 1962
• Campionato Galego de Afeccionados (1): 1968–69
• Fase Autonómica Galega da Copa RFEF (2): 2007–08, 2013–14

• Copa RFEF (2): 2008, 2014
• Terceira División (8): 1955–56, 1956–57, 1958–59, 1966–67, 1967–68, 1968–69, 1972–73, 2011–12
• Subcampión da Segunda División B (2): 1999–00, 2000–01
• Subcampión da Terceira División (7): 1957–58, 1965–66, 1970–71, 1976–77, 1981–82, 1983–84, 1984–85

• Trofeo Luis Otero (2): 1959, 1986.

• Unión Deportiva Ourense

• Sitio web do equipo sucesor: Unión Deportiva Ourense