Beseño, Touro

Sitúase ao leste do concello, e ten unha superficie de 6,12 km². Linda ao norte e leste con Arzúa, ao sur con Turces e ao oeste con Andeade e Quión. Amais dos 10 lugares recollidos no Nomenclátor, hai outros como A Gordela, Maroxa, A Pena, Tarrío ou A Pica.

Beseño atópase cheo de regatos. O máis importante é o río Beseño, que logo perde o seu nome para collelo de Merés (Turces e finaliza sendo un afluente do río Lañas (Quión). Mais tódalas augas rematan no río Ulla.

É unha parroquia chan onde abundan as agras para uso agrícola, existindo pouso masa forestal, concentrada no monte de Vilanova, lindando con Andeade, o monte da Estrapuza, entre Barrido e Forte.

Durante o antigo réxime a parroquia de Beseño pertenceu á xurisdición de Budiño, na desaparecida provincia de Santiago, e ao concello do Pino, até a creación en 1835 do concello de Touro trala división territorial de España en 1833.

Conta cunha única casa de turismo rural, un edificio do século XVI, hoxe arranxado, que se chama A Pena de Augasantas.

Entre o froito musical, conta cunha banda de gaitas chamada A Esmorga. Tamén existe unha asociación de veciños no termo parroquial.

Para a práctica deportiva áchase unha pista polideportiva rubia de 40 m x 20 m de formigón puído nun dos campos de festa.

O mellor campo de lecer é o de Baiobre, entre un souto ao lado dunha capela e unha fonte, lugar belo onde comezan as celebracións estivais particulares da parroquia, a primeiros de xullo coa Santa Sabela. Outros festexos son a Festa da Xuventude, no último domingo de abril; o San Cristovo, os últimos non festivos de xullo; e a Augasantas en Oca de Abaixo en agosto.

• Lugares de Touro