Anna Freud

Anna Freud naceu en Viena, Austria-Hungría o 3 de decembro de 1895.^[4][5][6] Era a filla máis nova de Sigmund Freud e Martha Bernays.^[5] Creceu nun ambiente acomodado burgués.^[4] Anna Freud parece que tivo unha infancia comparativamente infeliz, en que "nunca tivo relacións achegadas ou pracenteras coa súa nai, e, polo contrario, foi criada pola súa enfermeira católica Josephine".^[7] Tivo dificultades nas relacións cos seus irmáns, especialmente coa súa irmá Sophie Freud. Sophie, que era a nena máis atractiva, representaba unha ameaza na loita polo afecto do seu pai: "as dúas Freuds máis novas desenvolveron a súa versión das divisións fraternais dos territorios: 'beleza' e 'cerebro',^[8] e o seu pai falou unha vez dos seus celos por Sophie.^[9]

Ademais da rivalidade entre as dúas irmás, Anna tivo outras dificultadas no crecemento: "unha moza en certa forma con problemas que se queixaba ao seu pai en cartas inocentes de todas as clases de pensamentos irracionais e sentimentos que a acosaban".^[10] Parece que "en xeral, ela era incansablemente competitiva cos seus irmáns... e foi enviada repetidamente a granxas de saúde para un descanso rigoroso, paseos saudables e algunhas libras de máis para encher a súa forma demasiado fraca":^[11] puido sufrir de depresión que lle causou desordes alimentarias.^[12]

As relacións próximas entre Anna e o seu pai eran diferentes das do resto da súa familia. Era unha nena leda con reputación de traste. Freud escribiu ao seu amigo Wilhelm Fliess en 1899: "Anna volveuse totalmente fermosa a través das trasnadas".^[13]

Máis tarde dixo que non aprendera moito na escola; polo contrario, aprendeu do seu pai e dos invitados na súa casa. Aos quince anos, comezou a ler a obra do seu pai e descubriu que un soño que tivera aos dezanove meses aparecía en A interpretación dos soños.^[14] Os comentaristas destacaron como "no soño da pequena Anna... a pequena Anna só alucinaba con obxectos prohibidos".^[15] Anna acabou a súa educación no Cottage Lyceum de Viena en 1912. Sufrindo de depresión e anorexia,^[16] estaba insegura sobre que facer no futuro.

Unha visita ao Reino Unido no outono de 1914, na que a acompañou o colega do seu pai Ernest Jones, provocou preocupación a Freud cando descubriu as intencións románticas deste. O seu consello a Jones, nunha carta do 22 de xullo de 1914, foi que a súa filla "... non pedía ser tratada como unha muller, estando aínda moi lonxe dos desexos sexuais e máis ben rexeitando os varóns. Hai un entendemento honesto entre ela e mais eu de que non debería considerarse o matrimonio ou os preliminares antes de que ela cumpra dous ou tres anos máis".^[17]

En 1914 aprobou o exame para traballar de aprendiz de profesora na súa antiga escola, Cottage Lyceum. Entre 1915 e 1917, traballou en terceiro, cuarto e quinto grao. No curso escolar 1917-18, comezou "a súa primeira aventura como Klassenlehrerin (profesora titular) en segundo grao".^[18] Polo seu traballo durante os cursos 1915-18 foi eloxiada polo seu superior, Salka Goldman que escribiu que mostraba un "grande entusiasmo" por todas as súas responsabilidades, pero era particularmente apreciada polas súas "preparacións concienciudas" e polo seu "regalo por ensinar", tendo tanto éxito que foi invitada a permanecer na escola cun contrato de catro anos que comezou no outono de 1918.^[18]

 

Tras experimentar múltiplos episodios de enfermidade, Anna Freud resignou do seu posto en 1920. Isto permitiulle perseguir mellor o seu interese crecente na obra e nos escritos do seu pai.^[19] Entre 1918 e 1921 e de 1924 a 1929 traballou en análise co seu pai.^[20]

En 1922 presentou o seu artigo "Beating Fantasies and Daydreams" na Sociedade Psicanalítica de Viena e fíxose membro da sociedade. En 1923, comezou a práctica psicanalítica infantil e en 1925 xa impartía clases no Instituto de Adestramento Psicanalítico de Viena sobre técnicas de análise infantil. Entre 1925 e 1934, foi secretaria da Asociación Psicanalítica Internacional mentres continuaba coa análise infantil e contribuía con seminarios e conferencias sobre a materia. En 1935 converteuse en directora do Instituto de Adestramento Psicanalítico de Viena e o seguinte ano publicou o seu influente estudo das "formas e medios polos que o ego repele a depresión, a desaprobación e a ansiedade", Das Ich und die Abwehrmechanismen. Converteuse nun traballo fundacional da psicoloxía do ego e estableceu a reputación de Freud como teórica pioneira.^[21]

Entre os primeiros nenos que Freud analizou estaban os de Dorothy Burlingham. En 1925 Burlingham, herdeira da tenda de xoias de luxo Tiffany chegara a Viena dende Nova York cos seus catro fillos e comezou coa análise en primeiro lugar con Theodore Reik e logo, con vistas ao adestramento en análise infantil, coa propia Freud.^[22] Anna e Dorothy axiña desenvolveron "relacións íntimas que lembraban moito ás das lesbianas", aínda que Anna "negou categoricamente a existencia dunha relación sexual".^[23] Despois de que os Burlinghams se mudasen ao mesmo bloque de apartamentos que os Freuds en 1929, ela converteuse efectivamente da madrasta dos nenos.^[24]

En 1938, tralo Anschluss, no que a Alemaña nazi ocupou Austria, Anna foi levada aos cuarteis da Gestapo de Viena por preguntar polas actividades da Asociación Psicanalítica Internacional. Sen sabelo o seu pai, ela e o seu irmán Martin conseguiran Veronal de Max Schur, médico da familia, en cantidades suficientes para suicidarse se se enfrontaban coa tortura ou a prisión. Na realidade, ela superou o sufrimento do interrogatorio e volveu á casa familiar. Despois de que o seu pai aceptase reticente a necesidade de abandonar Viena, ela ocupouse de organizar o complexo proceso de emigración para a familia xunto con Ernest Jones, entón presidente da Asociación Psicanalítica Internacional, que asegurou os permisos de emigración que levaron a familia a establecerse no seu novo fogar de Londres no 20 Maresfield Gardens, Hampstead.^[25]

En 1941 Freud e Burlingham colaboraron no establecemento do War Nursery para nenos con vidas que foran alteradas pola guerra. O local foi adquirido en Hampstead, North London e en Essex para dar educación e coidado residencial e nas que as nais eran animadas a visitalos tanto como puidesen. Moito do persoal foi recrutado da diáspora austro-alemá. Regularmente impartíanse conferencias e seminarios sobre teoría e práctica psicanalítica. Freud e Burlingham continuaron a publicar unha serie de estudos observacionais sobre o desenvolvemento infantil baseados no seu traballo alí, con enfoque no estrés dos nenos e a súa capicidade para atopar afectos substitutivos entre os seus amigos, ante a ausencia dos seus proxenitores.^[26] The Bulldog Banks Home, nunha liña similar, fundouse trala guerra para nenos que sobreviviran aos campos de concentración. Para continuar e desenvolver o traballo realizado con nenos durante a guerra crearon a Hampstead Child Therapy Course and Clinic en 1952.

Coa chegada ao Reino Unido, Freud comezou a dar conferencias sobre análise infantil. Nese momento en Londres, o campo da análise infantil estaba amplamente dominado por Freud e Melanie Klein, rival teórica e clínica de Freud. A chegada a Londres provocou a separación da psicanálise británica en tres escolas: freudiana, kleiniana e independente. A idea kleiniana difería da freudiana en varias técnicas metodolóxicas e teóricas sobre a infancia. Por exemplo, os freudianos non crían que os nenos experimentasen o superego, e o terapeuta debería partir das súas transferencias e figuras significativas. En contraste, Klein cría que os nenos tiñan superego e necesitaban ser tratados coas mesmas técnicas que os adultos.^[27] Estas diferenzas inicialmente ameazaron a disciplina das técnicas de Freud en Inglaterra, mais ao final da segunda guerra mundial, o conflito resolveuse coa aceptación en paralelo de ambas as escolas.

Freud nacionalizouse como británica o 22 de xullo de 1946.^[28]

Dende a década de 1950 e ata o final da súa vida, viaxou regularmente aos Estados Unidos para dar conferencias, impartir clases e visitar amigos. Foi elixida vicepresidenta da International Association of Psychoanalysts e Membro Estranxeiro Honorario da American Academy of Arts and Sciences en 1959.^[29] En 1973 foi elixida presidenta da International Association of Psychoanalysts.

Durante a década de 1970 estivo interesada nos problemas dos nenos desfavorecidos emocional e socialmente, e estudou desvíos e retardos no desenvolvemento. Na escola de leis de Yale, impartiu seminarios sobre delitos e famlia, o que a levou a colaboracións transatlánticas con Joseph Goldstein e Albert J. Solnit sobre as necesidades infantís e a lei, publicadas en tres volumes como Beyond the Best Interests of the Child (1973), Before the Best Interests of the Child (1979) e In the Best Interests of the Child (1986).

Freud faleceu en Londres o 9 de outubro de 1982. Foi incinerada en Golders Green Crematorium e as súas cinsas colocáronse nun estante de mármore xunto á urna funeraria da antiga Grecia dos seus pais. A súa compañeira Dorothy Tiffany-Burlingham e outros membros da familia Freud tamén descansan alí.

Un ano despois da súa morte publicáronse as súas obras completas. Foi descrita como "unha profesora apaixonada e inspiradora" e en 1984 a Hampstead Clinic foi rebautizada como Anna Freud Centre. En 1986 a súa casa londiniense durante corenta anos foi transformada, seguindo os seus desexos, no Freud Museum, dedicado ao seu pai e á British Psychoanalytical Society.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Anna Freud

• Burlingham, Michael John (1989). Last Tiffany: A Biography of Dorothy Tiffany Burlingham. Nova York: Atheneum. ISBN 978-0689118708. 
• Coffey, Rebecca (2014). Hysterical: Anna Freud's Story. Nova York: She Writes Press. ISBN 9781938314421. 
• Coles, Robert (1992). Anna Freud: The Dream of Psychoanalysis. Reading, Mass.: Addison-Wesley. ISBN 0-201-57707-0. 
• Fenichel, Otto (1946). The Psychoanalytic Theory of Neurosis. Londres. ISBN 0203981588. 
• Gay, Peter (1988). Freud: A Life for Our Time. Londres: J. M. Dent & Sons. ISBN 0-333-48638-2. 
• Peters, Uwe Henrik (1985). Anna Freud: A Life Dedicated to Children. Nova York: Schocken Books. ISBN 0-8052-3910-3. 
• Phillips, Adam (1994). On Flirtation. Londres: Harvard University Press. ISBN 0674634403. 
• Young-Bruehl, Elisabeth (2008). Anna Freud: A Biography. Londres: Yale University Press. ISBN 978-0-300-14023-1. 

• Anna Freud CentreArquivado 16 de outubro de 2015 en Wayback Machine.
• Life and Work of Anna Freud
• International Psychoanalytical Association
• Biography of Anna Freud
• Lost Girl by Doug Davis
• Commentary on Freud's The Ego and the Mechanisms of Defense from 50 Psychology Classics (2003)
• Anna Freud correspondence/ from the Historic Psychiatry Collection, Menninger Archives, Kansas Historical Society]
• Anna Freud Profile on Psychology's Feminist VoicesArquivado 25 de abril de 2016 en Wayback Machine.