Siberut
| |||||
| Tipo | illa  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Parte de | Ilhas Mentawai (pt)  | ||||
| Situado na entidade xeográfica | Ilhas Mentawai (pt) | ||||
| Localización | |||||
| División administrativa | Ilhas Mentawai, Indonesia (pt) | ||||
| |||||
| Bañado por | Océano Índico | ||||
| Características | |||||
| Altitude | 147 m | ||||
| Superficie | 3.829 km² | ||||
Siberut é a máis grande e máis setentrional das illas Mentawai, situada a 150 quilómetros ao oeste de Sumatra no océano Índico. Forma parte de Indonesia, a illa é o fogar principal para os mentawai. A metade occidental da illa foi declarada como Parque Nacional en 1993. Gran parte da illa está cuberta de selva, pero está explotada pola industria madeireira.
As illas menores adxacentes a Siberut inclúen Karamajet e Masokut, que se atopan no estreito Bungalaut no sur da illa.
Siberut viuse afectada polo tsunami de 2004, pero sen ningunha perda coñecida da vidas humanas.
Xeografía
[editar | editar a fonte]Illa Siberut ten un cálido e húmido clima de selva tropical, cunha choiva anual de 4.000 mm. As temperaturas oscilan entre 22 e 31 °C, e a media de humidade dun 81-85%. A costa leste ten moitos illotes, Baías e arrecife de coral, e está cuberta con bosques de mangleiros que se estenden ata 2 km de ancho antes de dar paso aos bosques de Nipa. O oeste é principalmente de bosques de Barringtonia e é difícil chegar por mor dun mar axitado e abruptos cantís. O interior montañoso elévase a 384 metros, con moitas correntes de auga que forman pantanos nas terras baixas.
Medio Ambiente
[editar | editar a fonte]Siberut foi recoñecida como Reserva da Biosfera en 1981. En 1993, a parte occidental da illa foi designada como Parque Nacional, cunha superficie de 1.905 km².
Ao redor do 70% dos bosques que están fóra da reserva están suxeitos a concesións madeireiras, algúns operativos e outros pendentes.
No ano 2001 a UNESCO trouxo unha nova fase do seu Programa Siberut, coa intención de protexer o ecosistema a través do desenvolvemento local. Esta fase implica a creación dunha asociación de comunidades locais, grupos conservacionistas e o goberno local, un enfoque que parece ser popular a nivel local.
