Jaume Aiguader i Miró

Jaume Aiguader i Miró

Nome orixinal	(es) Jaime Aiguader Miró
Biografía
Nacemento	24 de xullo de 1882 Reus, España
Morte	30 de maio de 1943 (60 anos) México
Ministro de Traballo de España
17 de maio de 1937 – agosto de 1938 ← Anastasio de Gracia Villarrubia (en) – Josep Moix i Regàs (mul)  →
Deputado nas Cortes republicanas
Representa: Esquerra Republicana de Catalunya 28 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Barcelona (capital) (en)
Deputado nas Cortes republicanas
Representa: Esquerra Republicana de Catalunya 6 de decembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Barcelona (province) (en)
Deputado nas Cortes republicanas
Representa: Esquerra Republicana de Catalunya 9 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Barcelona (capital) (en)
97º Alcalde de Barcelona
14 de abril de 1931 – 1 de febreiro de 1934 ← Joan Antoni Güell i López (en) – Carles Pi i Sunyer →
Concelleiro de Barcelona
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, médico
Partido político	Esquerra Republicana de Catalunya
Familia
Cónxuxe	Carme Cortés Lledó (1912–década de 1930)
Fillos	Carmen Aguadé Cortés
Irmáns	Artemio Aiguader i Miró

Jaume Aiguader i Miró, nado en Reus, Tarragona en 1882 e finado en Cidade de México en 1943, foi un médico, político e escritor republicano catalán que militou no nacionalismo. Estivo casado coa pintora Carme Cortès i Lladó.

En 1923 afiliouse a Unión Socialista de Cataluña, sendo un dos seus dirixentes durante a ditadura de Primo de Rivera, período no que foi encarcerado dúas veces polas súas actividades de oposición ó réxime. Despois foi dirixente de Estat Català. Foi encarcerado en 1926, en 1928 e en 1934 debido a desordes públicas. En agosto de 1930 asinou o pacto de San Sebastián, en nome de Estat Català, e o ano seguinte, en marzo, xunto co seu irmán Artemi, foi un dos fundadores de Esquerra Republicana de Catalunya (ERC).

Nas eleccións municipais de abril de 1931, foi candidato de ERC en Barcelona, resultando elixido e sendo alcalde entre 1931 e 1933, e deputado ante as Cortes da República en todas as lexislaturas (elixido en 1931, 1933 e 1936). Mediou para pór fin á Folga Xeral de Barcelona de setembro de 1931. Trala proclamación do Estado catalán en outubro de 1934 foi encarcerado de novo. Durante a guerra civil foi ministro sen carteira no segundo goberno de Francisco Largo Caballero (entre novembro de 1936 e maio de 1937) e Ministro de Traballo e Asistencia Social baixo o mandato de Negrín entre maio de 1937 (tralas xornadas de maio de 1937) e agosto de 1938, sempre en representación do seu partido. Nesa data dimitiu (unha decisión na que foi acompañado polo representante do nacionalismo vasco, Manuel de Irujo, que se sumou por solidariedade con el), en protesta polas decisións do goberno sobre as industrias de guerra de Cataluña, as cales, en opinión do seu partido, invadían as competencias do goberno autónomo de Cataluña.

Exiliouse en 1939, trala vitoria do bando sublevado na guerra, primeiro en Francia e logo en México, onde faleceu en 1943.

• Nova tasca de l'ateneu. Cultura professional. Problema de l'habitació sana i a bon preu (1922, Barcelona)
• La fatiga obrera (1929, Barcelona)
• Les estadístiques de la mortalitat espanyola, catalana i barcelonina (1935, Barcelona)
• La lleialtat a l'època (1929, Barcelona)
• Amb Catalunya i per Catalunya (1930, Barcelona)
• Catalunya i la revolució (1931, Barcelona)
• Miquel Servet (1945, México)

• Josep M. Poblet. Jaume Aiguader: Una vida "amb Catalunya i per Catalunya". Barcelona: Teide, 1977. ISBN 84-3078-327-X (en catalán)