Francisco Romero Robledo

Francisco Romero Robledo

Biografía
Nacemento	8 de marzo de 1838 Antequera, España
Morte	3 de marzo de 1906 (67 anos) Madrid, España
Ministro de Graza e Xustiza
23 de marzo de 1895 – 14 de decembro de 1895 ← Antonio Maura – Manuel Aguirre de Tejada →
Ministro de Ultramar
23 de novembro de 1891 – 11 de decembro de 1892 ← Antonio María Fabié Escudero – Antonio Maura →
Ministro de Gobernación
18 de xaneiro de 1884 – 13 de xullo de 1885 ← Segismundo Moret – Raimundo Fernández Villaverde →
Ministro de Gobernación
9 de decembro de 1879 – 8 de febreiro de 1881 ← Francisco Silvela – Venancio González y Fernández (mul)  →
Ministro de Gobernación
31 de decembro de 1874 – 7 de marzo de 1879 ← Manuel Ruiz Zorrilla – Francisco de Borja Queipo de Llano, 8th Count of Toreno (en)  →
Ministro de Fomento de España
20 de febreiro de 1872 – 26 de maio de 1872 ← Alejandro Groizard – Víctor Balaguer →
Deputado das Cortes
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político
Partido político	Partido Liberal-Conservador
Membro de	Real Academia de Xurisprudencia e Lexislación Real Academia de Ciencias Morais e Políticas
Familia
Parentes	Julián de Zulueta, 1st Marquis of Álava, sogro
Sinatura
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Romero Robledo (Francisco), p.394) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Francisco Romero Robledo, nado en Antequera o 8 de marzo de 1838 e finado en Madrid o 3 de marzo de 1906, foi un avogado e político español.

Licenciado en Dereito en 1862, nese mesmo ano obtivo a súa primeira acta de deputado pola Unión Liberal representando a Málaga mantendo este escano ata 1866. Participou activamente na Revolución de 1868 que destronou a Isabel II formando parte da Xunta revolucionaria de Madrid. Pasou a militar no Partido Constitucional de Sagasta co que concorreu, obtendo escano pola circunscrición de Málaga, nas eleccións de 1869 a 1872 e chegou a ser nomeado subsecretario de Gobernación en 1871 e ministro de Fomento entre o 20 de febreiro e o 26 de maio de 1872.

Coa proclamación, en 1873, da I República, volveu ser elixido deputado nesta ocasión por León e situouse entre os detractores do réxime republicano, acercándose politicamente a Cánovas e á súa idea de lograr a restauración borbónica. Lograda esta, continuou sendo elixido deputado ata as eleccións de 1898, e foi ministro de Gobernación en tres ocasións: entre o 31 de decembro de 1874 e o 7 de marzo de 1879 nos gobernos que presidiron sucesivamente Cánovas e Soler; entre o 9 de decembro de 1879 e o 8 de febreiro de 1881 e entre o 18 de xaneiro de 1884 e o 13 de xullo de 1885 en gabinetes tamén presididos por Antonio Cánovas.

A cesión do poder aos liberais que se acordou entre Sagasta e Cánovas no Pacto do Pardo logo da morte de Afonso XII, provocou a súa ruptura con Cánovas e o achegamento ao xeneral José López Domínguez con quen formou en 1886 o Partido Liberal-Reformista, pero retornou ás filas do Partido Conservador en 1890, iniciando unha nova etapa na que ocupou as carteiras ministeriais de Ultramar, entre o 23 de novembro de 1891 e o 11 de decembro de 1892, e de Graza e Xustiza, entre o 23 de marzo e o 14 de decembro de 1895, en ambos casos baixo a presidencia de Cánovas.

Á morte de Cánovas en 1897 foi incapaz de facerse co liderado do partido polo que creou a súa propia facción, coñecida como "romerista", chegando a presidir o Congreso entre 1903 e 1905, período no que tivo que facer fronte ata a tres votos de censura.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Francisco Romero Robledo

A Galicitas posúe citas sobre:  Francisco Romero Robledo

• Un político de la Restauración: Romero Robledo

• Ficha na Base documental d'Història Contemporània de Catalunya