[go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Gran Premio dos Países Baixos de 1975

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio dos Países Baixos de 1975
TipoGran Premio dos Países Baixos Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1975 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento75 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Park Zandvoort (Zandvoort) 52°23′18″N 4°32′35″L / 52.388292, 4.543011 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,259 km Editar o valor en Wikidata
PaísPaíses Baixos Editar o valor en Wikidata
Data22 de xuño de 1975 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoJames Hunt Editar o valor en Wikidata
Pole positionNiki Lauda Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNiki Lauda Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio dos Países Baixos de 1975 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 22 de xuño de 1975 no circuíto de Zandvoort. Foi a oitava carreira da tempada de Fórmula Un de 1975. Foi o 24º Gran Premio dos Países Baixos. Levouse a cabo sobre 75 voltas ao circuíto de catro quilómetros para un distancia de carreira de 318 quilómetros.

A carreira foi memorable e unha das maiores vitorias dun pequeno equipo de Fórmula Un. O piloto británico e futuro campión do mundo James Hunt gañou o seu primeiro Gran Premio de Fórmula Un, logrando para o pequeno equipo privado Hesketh Racing o punto culminante dos seus seis anos de historia coa súa primeira e única vitoria nun Gran Premio. Hunt pilotou o seu Hesketh 308 sacando un segundo sobre o Ferrari 312T do líder do Campionato do Mundo, o piloto austríaco Niki Lauda. A terceira praza logrouna o compañeiro de equipo de Lauda en Ferrari, o suízo Clay Regazzoni.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

Niki Lauda dominou a práctica, co seu compañeiro Clay Regazzoni na primeira fila. Jean-Pierre Jarier tivo un accidente co Maki e a fin de semana do equipo terminou abruptamente nunha nube de fume por problemas co motor. James Hunt acadou á terceira praza da grella. O sábado pola tarde, as condicións climáticas non permitiron mellorar os tempos.

A carreira atrasouse polas choivas. Lauda lideraba por diante de Jody Scheckter, mentres que Vittorio Brambilla e Patrick Depailler chocaron. Jochen Mass tivo problemas e a Jacky Ickx explotoulle o seu motor. Mentres tanto, Hunt cambiara a pneumáticos de seco e foi gañando tempo rapidamente na superficie seca para tomar o liderado a Jarier e Lauda na volta 15.vEmerson Fittipaldi retirouse con problemas no motor, mentres que John Watson rompeu un soporte do á e Carlos Reutemann pasou a Tom Pryce que sufría de problemas de freos.

Na volta 43, Jarier trompeou logo dun rebentón nun pneumático. Lauda perseguiu a Hunt desesperadamente durante máis de 20 voltas, poñéndoo baixo unha enorme presión. Hunt cedera baixo presión similar en Bos Aires, pero esta vez aguantou. O Ferrari lograba adiantar nas curvas lentas, pero Hunt poñíase na cabeza nas curvas rápidas e na recta. As indicacións da televisión eran confusas os subtítulos mostraban tres voltas para o final cando un ruxido masivo das tribunas sinalou que todo terminara. Hunt converteuse no primeiro inglés desde o Peter Gethin en gañar un Gran Premio.

O segundo posto de Lauda reforzou o seu campionato, ampliando a 13 puntos a vantaxe sobre o piloto de Brabham Carlos Reutemann.

Clasificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 24 James Hunt Hesketh-Ford 75 1:46:57.40 3 9
2 12 Austria Niki Lauda Ferrari 75 + 1.06 1 6
3 11 Suíza Clay Regazzoni Ferrari 75 + 55.06 2 4
4 7 Carlos Reutemann Brabham-Ford 74 + 1 vlta 5 3
5 8 Carlos Pace Brabham-Ford 74 + 1 volta 9 2
6 16 Tom Pryce Shadow-Ford 74 + 1 volta 12 1
7 23 Tony Brise Hill-Ford 74 + 1 volta 7
8 28 Mark Donohue Penske-Ford 74 + 1 volta 18
9 4 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 73 + 2 voltas 13  
10 31 Países Baixos Gijs Van Lennep Ensign-Ford 71 + 4 voltas 22
11 30 Wilson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 71 + 4 voltas 24
12 20 Unión Sudafricana Ian Scheckter Williams-Ford 70 + 5 voltas 19
13 22 Australia Alan Jones Hill-Ford 70 + 5 voltas 17
14 10 Italia Lella Lombardi March-Ford 70 + 5 voltas 23
15 5 Ronnie Peterson Lotus-Ford 69 Sen gasolina 16
16 3 Unión Sudafricana Jody Scheckter Tyrrell-Ford 67 Motor 4
Ret 21 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 64 Motor 15
Ret 2 Alemaña Jochen Mass McLaren-Ford 61 Accidente 8
Ret 17 Francia Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 44 Roda 10
Ret 18 John Watson Surtees-Ford 43 Vibracións 14
Ret 1 Emerson Fittipaldi McLaren-Ford 40 Motor 6
Ret 14 Bob Evans BRM 23 Diferencial 20
Ret 6 Bélxica Jacky Ickx Lotus-Ford 6 Motor 21
Ret 9 Italia Vittorio Brambilla March-Ford 0 Suspensión 11
NTS 35 Hiroshi Fushida Maki-Ford

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 6 mellores resultados das primeiras 7 roldas e os 6 mellores resultados das últimas 7 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.
Carreira anterior:
Gran Premio de Suecia de 1975
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1975
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1975
Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1974
Gran Premio dos Países Baixos Carreira seguinte:
Gran Premio dos Países Baixos de 1976

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2014. Consultado o 2007-06-15.