Georges Dumézil
Georges Dumézil, nado en París o 4 de marzo de 1898 e finado na mesma cidade o 11 de outubro de 1986, foi un antropólogo francés amante da filoloxía que destacou polo seu estudo da sociedade dos indoeuropeos, a partir da cal inferiu que maioría de culturas se estruturan ao redor de tres funcións: a sacra ou xurídica, a guerreira e a de produción.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Foi introducido no estudo das linguas clásicas polo seu pai desde moi pequeno e chegou a dominar máis de 30 idiomas, feito que o axudou para os seus estudos comparatistas, posto que podía ler os textos orixinais de cada civilización. Participou brevemente na primeira guerra mundial e despois dedicouse á investigación e á docencia na universidade. Foi elixido membro da Académie Française en 1978 e numerosas cátedras indoeuropeas foron creadas en honra súa. Tivo problemas porque foi acusado tanto de francmasón como de filonazi, motivos polos cales foi apartado temporalmente do seu traballo.
A trifuncionalidade
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Trifuncionalidade indoeuropea.
A súa tese fundamental é que toda sociedade se estrutura ao redor das tres funcións mencionadas. Atopa exemplos nas clases sociais, o vocabulario e os mitos. A función relixiosa ocúpase da relación co sagrado ou a lei, a guerreira defende a terra e a terceira ocúpase da terra, da familia e de producir. O poder adoita estar dividido entre as dúas primeiras, con predominio da sacra.
Os pobos iranianos, por exemplo, distinguían entre os fortes, os intelixentes e a fecundidade. Igualmente a mitoloxía romana venera unha tríade divina formada por Xúpiter (deus supremo), Marte (deus da guerra) e Quirino (deus da fertilidade). Platón dividía xustamente a súa república ideal entre os campesiños (que tiñan a alma concupiscible máis desenvolvida), os soldados (aos cales correspondía a alma irascible) e os filósofos (de alma racional). As castes da India (brahmana, realeza guerreira e pobo raso) e os estamentos da idade media (clero, nobreza baseada nos cabaleiros e pobo raso) son outra proba.
Este esquema tripartito foi aplicado con éxito a outros campos de estudo sociais e literarios, incluíndo os contos clásicos e populares. Unha das excepcións indoeuropeas é a división do panteón nórdico, de dúas ramas.
Obra
[editar | editar a fonte]- Mythes et dieux des Germains - Essai d'interprétation comparative, Presses universitaires de France (PUF), 1939
- Mitra-Varuna - Essai sur deux représentations indo-européennes de la Souveraineté, PUF, 1940.
- Jupiter Mars Quirinus, Gallimard, composto por:
- Essai sur la conception indo-européenne de la société et sur les origines de Rome, 1941
- Naissance de Rome, 1944
- Naissance d'archanges-Essai sur la formation de la religion zoroastrienne, 1945
- Explication de textes indiens et latins, 1948
- Les Mythes romains, Gallimard, en 4 vols.:
- Horace et les Curiaces, 1942
- Servius et la Fortune - Essai sur la fonction sociale de louange et de blâme et sur les éléments indo-européens du cens romain, 1943
- Tarpeia - Cinq essais de philologie comparée indo-européenne, 1947
- Loki, GP Maisonneuve, 1948
- L'Héritage indo-européen à Rome, Gallimard, 1949
- Le Troisième Souverain - Essai sur le dieu indo-iranien Aryaman et sur la formation de l'histoire mythique de l'Irlande, GP Maisonneuve, 1949
- Les Dieux indo-européens, PUF, 1952
- Rituels indo-européens à Rome, Klincksieck, 1954
- Déesses latines et mythes védiques , Latomus, 1956
- Aspects de la fonction guerrière chez les Indo-Européens, 1956
- Contes et légendes des Oubykhs, publicado polo Institut d'Ethnologie, 1957
- Contes lazes, publicado polo Institut d'Ethnologie, 1957
- L’Idéologie tripartite des Indo-Européens, Latomus, 1958
- Études oubykhs, Maisonneuve, 1959
- Les Dieux des Germains, essai sur la formation de la religion scandinave, PUF, 1959
- Documents anatoliens sur les langues et les traditions du Caucase , Maisonneuve, 1960-67
- Le Livre des héros, légendes ossètes sur les Nartes, Gallimard, 1965
- La Religion romaine archaïque, avec un appendice sur la religion des Étrusques , Payot, 1966
- Mythe et Épopée, Gallimard, su obra mayor, consta de tres tomos:
- L’Idéologie des trois fonctions dans les épopées des peuples indo-européens, 1968
- Types épiques indo-européens : un héros, un sorcier, un roi, 1971
- Histoires romaines, 1973
- Idées romaines, Gallimard, 1969
- Heur et Malheur du guerrier, aspects de la fonction guerrière chez les Indo-Européens, PUF, 1969
- Du mythe au roman, la Saga de Hadingus et autres essais, PUF, 1970
- Fêtes romaines d’été et d’automne, suivi de Dix Questions romaines , Gallimard 1975
- Le Verbe oubykh, études descriptives et comparatives,Académie des inscriptions et belles-lettres, 1975
- Les Dieux souverains des Indo-Européens , Gallimard, 1977
- Romans de Scythie et d’alentour , Payot, 1978
- Mariages indo-européens, suivi de Quinze Questions romaines, Payot, 1979
- Apollon sonore et autres essais, Gallimard, 1982
- La Courtisane et les Seigneurs colorés, et autres essais - 25 esquisses de mythologie, Gallimard, 1983.
- Le Moyne noir en gris dedans Varenne - Sotie nostradamique, Gallimard, 1984
- L’Oubli de l’homme et l’honneur des dieux, Gallimard, 1985
- Le Roman des jumeaux - Esquisses de mythologie, Gallimard, 1995, ed. póst. de Joël Grisward.
| Control de autoridades |
|
|---|
- Antropólogos de Francia
- Lingüistas das linguas indoeuropeas
- Lingüistas das linguas caucásicas noroccidentais
- Lingüistas da lingua sánscrita
- Mitoloxía romana
- Mitoloxía nórdica
- Alumnos da École Normale Supérieure
- Profesores do Collège de France
- Membros da Académie des inscriptions et belles-lettres
- Nados en París
- Nados en 1898
- Finados en 1986