Constancio I Cloro

Constancio I Cloro

Nome orixinal	(la) Flavius Valerius Constantius
Biografía
Nacemento	(la) Flavius Constantius c. 250 Dardania
Morte	25 de xullo de 306 (55/56 anos) Eboracum (Britannia)
Causa da morte	morte natural
Emperador romano
1 de maio de 305 (Gregoriano) – 25 de xullo de 306 (Gregoriano)
Senador romano
Datos persoais
Relixión	Relixión na Roma antiga
Actividade
Ocupación	político
Período de tempo	Baixo Imperio Romano
Outro
Título	Augusto (título) (305–) César (título) (293–305)
Familia	Dinastia constantiniana (pt)
Cónxuxe	Helena de Constantinopla Flavia Maximiana Teodora
Fillos	Flavius Hannibalianus  () Flavia Maximiana Teodora Anastácia  () Flavia Maximiana Teodora Eutrópia  () Flavia Maximiana Teodora Flávia Júlia Constância  () Flavia Maximiana Teodora Constantino I o Grande  () Helena de Constantinopla Júlio Constâncio  () Flavia Maximiana Teodora Flávio Dalmácio  () Flavia Maximiana Teodora
Pais	Flavius Eutropius Maximiano   e Claudia Crispina
Descrito pola fonte	Enciclopédia militar Sytin (pt) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft

Marcus Flavius Valerius Constantius, nado en Salona, Espalato, na Dalmacia no 243, pasou á historia coma Constancio I Cloro, a causa da súa palidez.

Da súa xuventude sábese pouco. No ano 272 casa con Helena, beatificada despois coma Santa Helena, nai do futuro emperador Constantino I o Grande. Poucas cousas se saben de certo da orixe de Helena. Puido ser filla do rei bretón Coel Hen ou filla dunha concubina.

O 1 de marzo do ano 293 foi nomeado César de occidente por Maximiano. Foi o elixido pola súa competencia no goberno da Dalmacia. Na división de Diocleciano de dous augustus e dous césares, a Constancio tocáronlle as provincias de Britania e a Galia. Repudiara a Helena e casou con Teodora, fillastra de Maximiano no ano 289.

No ano 296, na Britania rebélase Carausio, e proclámase emperador. Toma as terras británicas e algúns portos da Galia. Constancio lógrao derrotar, pero non nunha batalla definitiva, pero Carausio morre a mans do seu lugartenente Alecto. Pouco despois este é derrotado por Constancio, que se fai co control da Britania.

No ano 298 vence aos alamáns en Lingones e fai reforzar toda a fronteira do Rhin. No ano 305, despois da abdicación de Maximiano, é nomeado augustus, pero morre en Eboracum (York) no ano 306 nunha expedición contra os pictos. As lexións elixen ao seu fillo Constantino coma César.