par

• Etimoloxía: do galego-portugués par, do latín pār, do protoindoeuropeo *per.

• Pronuncia: [ˈpaɾ] (AFI)

par (sg: par; pl: pares)

1. Que é divisible entre dous.
   • Antónimos: impar.

• Albanés: çift ^(sq)
• Alemán: gerade ^(de)
• Castelán: par ^(es).
• Finés: parillinen ^(fi)
• Francés: pair ^(fr)
• Inglés: even ^(en).
• Italiano: pari ^(it)
• Turco: çift ^(tr)
• Portugués: par ^(pt)
• Vasco: bikoiti ^(eu)

par (sg: par; pl: pares)

1. Grupo formado por dous elementos.
   • Sinónimos: parella.
2. Persoa ou cousa que ten algunha analoxía, parentesco ou semellanza con [outra cousa ou persoa].
   • Sinónimos: afín, semellante.

• Alemán: (1) Paar ^(de).
• Castelán: (1) par ^(es), pareja ^(es); (2) afín ^(es), igual ^(es), par ^(es), semejante ^(es).
• Francés: (1) paire ^(fr).
• Inglés: (1) couple ^(en), pair ^(en).
• Portugués: par ^(pt), (2) afim ^(pt).