ficar
 |
Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa. |
Etimoloxía: do galego-portugués ficar, do latín vulgar *fīccō, *fīccāre, de *fīgicō, do latín fīgō, do protoindoeuropeo *dʰeygʷ-.
Pronuncia: /fiˈkaɾ/ (AFI)
Verbo intransitivo
ficar
- Permanecer [nun lugar] por tempo indefinido.
Traducións
- Alemán: bleiben (de)
- Castelán: quedar (es).
- Catalán: quedar (ca).
- Inglés: stay (en)
- Francés: rester (fr)
- Portugués: ficar (pt).
Conxugación
Verbo semirregular da 1ª conxugación
| Infinitivo | ficar |
| Xerundio | ficando |
| Participio | ficado, ficada, ficados, ficadas |
| 1 Vostede(s) |