eh

• Etimoloxía: orixe onomatopeica e de significación basicamente contextual.

• Homófonos: e.

eh

1. Emprégase para chamar a atención, preguntar, reprender ou advertir: Eh, meu!
2. Utilízase para responder a unha chamada: ¿Eh?
3. Serve para interromper a un interlocutor: ¡Eh, vai con tento que non che entendo nada!
4. Emprégase para solicitar a verificación do interlocutor: Vai todo ben, ¿eh?

• Castelán: eh ^(es).

• Apéndice: Interxeccións