toekennen
Étymologie
modifier- Dérivé par préfixation de kennen.
Verbe
modifierPrésent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | ken toe | kende toe |
jij | kent toe | |
hij, zij, het | kent toe | |
wij | kennen toe | kenden toe |
jullie | kennen toe | |
zij | kennen toe | |
u | kent toe | kende toe |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
{{{3}}} | toekennend | toegekend |
toekennen \Prononciation ?\ transitif
- Attribuer, accorder.
De schuld toekennen aan iemand.
- Attribuer la faute à quelqu’un.
De verdienste van iets aan iemand toekennen.
- Accorder, attribuer le mérite de quelque chose à quelqu’un.
- Allouer, accorder, attribuer, adjuger, octroyer
Een recht, macht toekennen aan.
- Conférer un droit, du pouvoir à.
Synonymes
modifierattribuer
Taux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,7 % des Flamands,
- 98,7 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « toekennen [Prononciation ?] »
Références
modifier- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]