norioù
Forme de nom commun
modifier| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | dor | dorioù | dorozioù |
| Adoucissante | zor | zorioù | zorozioù |
| Durcissante | tor | torioù | torozioù |
| Nasale | nor | norioù | norozioù |
norioù \ˈno.rju\ féminin pluriel
- Forme mutée de dorioù par nasalisation.
Ar miz Meurzh, gant e vorzholioù
— (Kervarker, Stourm an Tregont, in Barzhaz Breizh, Mouladurioù Hor Yezh, 1988, page 174)
A zeu da skeiñ war hon norioù.- Le mois de mars avec ses marteaux, vient frapper à nos portes.
Eizh eur hanter eo. Prennañ a reer an norioù.
— (Youenn Olier, Menecʼh, in Al Liamm, no 56, mai–juin 1956, page 13)- Il est huit heures et demi. On ferme les portes.
Dre ma ’z a ar cʼhozhiad emañ ar vrasañ mizer en-dro dezhañ : tiez kouezhet en o foull, mogerioù dismantret, labouradegoù dilezet, serret-kloz an norioù warno, drez ha linad o kreskiñ stank el liorzhoù hag o vougañ trevadoù treut ar parkeier gouez.
— (Goulc'han Kervella, Kêr-Iz bloavezh daou vil, in Al Liamm, no 201, juillet-août 1980, page 245)- Au fur et à mesure que le vieillard avance, la plus grande misère l’entoure : des maisons tombées en ruine, des murs détruits, des usines abandonnées, aux portes condamnées, des ronces et des orties poussant à foison dans les jardins et étouffant les maigres moissons des champs sauvages.
Notes
modifier- La nasalisation de la consonne initiale après les articles an et un et aussi l’adjectif possessif hon est considérée comme fautive bien que courante.