[go: up one dir, main page]

Voir aussi : défect

Étymologie

modifier
Du latin defectus.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
defect
\ˈdiː.fɛkt\
defects
\ˈdiː.fɛkts\

defect \ˈdiː.fɛkt\

  1. Défaut, dégât, vice.

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier
Temps Forme
Infinitif to defect
\dɪˈfɛkt\
Présent simple,
3e pers. sing.
defects
\dɪˈfɛkts\
Prétérit defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe passé defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe présent defecting
\dɪˈfɛk.tɪŋ\
voir conjugaison anglaise

defect \dɪˈfɛkt\ intransitif

  1. Passer à l'ennemi, faire défection.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • defect sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Étymologie

modifier
Du latin defectus.

Nom commun

modifier

defect neutre

  1. Défaut, vice, malfaçon, panne.
    • mechanisch defect.
      défaillance mécanique.

Synonymes

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,9 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Adjectif

modifier

defect

  1. Défectueux, cassé.
    • een defecte machine : une machine en panne.
    • defect maken : détraquer.
    • defect raken : tomber en panne.
    • het (telefoon)toestel is defect : l’appareil est en dérangement.

Synonymes

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]