Ojej, co tu wybrać 2024 - 11 (vol. 169)

"Kevin" bez Kevina, czy raczej z nowym Kevinem, a nawet innym Kevinem, imieniem Alex, a więc już nie tak wzięty i lubiany, aczkolwiek w samej rzeczy chodzi w nim dokładnie o to samo, o co w dwóch poprzednich filmach.

Na ekranie: Alex D. Linz, Olek Krupa, Rya Kihlsted.
Reżyseria: Raja Gosnell.

Jakiś problem z kompem, ale spróbujmy, może się rozpędzi:]

Mamy tutaj komedię rodzinną, w której samotna pani i pan wdowiec łączą siły, by - odpowiednio: adoptować dziecko i znaleźć matkę dla dziecka, czyli: idealnie się zgadza, a gdy wynikają komplikacje do akcji wkraczają obie dziewczynki, którym jednakowo zalezy na posiadaniu taty i mamy.

Obsada: Kirstie Alley, Ashley Olsen, Steve Guttenberg.
Reżyseria: Andy Tennant.

Replay: sobota, 9:00 - w TV6.

Netflix właśnie wypuścił remake, o czym pisała Mała Ciekawostka, a u nas wciąż poczciwy oryginał, powtarzany zajadle.

Ekranizacja powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Reżyseruje Jerzy Hoffman, w głównej roli Jerzy Bińczycki.

Żelazny klasyk wśród żelaznych klasyków żelaznej klasyki ramówki telewizyjnej dni świątecznych, ale, jak widać na załączonym obrazku - nie tylko. Najchętniej, niestety, umieszczany w godzinach największego zamieszania i poruszenia, kiedy istnieje duża szansa, iż raczej niekoniecznie doczeka się wysokiej frekwencji.

Szkoda, ot, żeby daleko nie szukać : mimo wszystkich tych zabiegów, mnie się dotąd nie udało tego filmu obejrzeć. Może wkrótce. Bo że kiedyś wreszcie, to na pewno, może nawet zanim nadarzy sie okazja obcowania ze wspomnianym remake'em.

Chętnie powtarzany melodramat : to co w literaturze [oryginał Heleny Mniszkówny] ma reputację skończonego kiczu, na ekranie prezentuje się jakby bardziej szlachetnie i z dekady na dekadę bardziej dostojnie. Wzruszenia obowiązkowo w pakiecie, wraz z dobitną krytyką stosunków społecznych, w których o wartości człowieka decyduje pochodzenie, urodzenie i majątek.

Rezyseria : Jerzy Hoffman.

W obsadzie : Elżbieta Starostecka, Leszek Teleszyński, Anna Dymna, Jadwiga Barańska.

Kino dla młodziaków od lat 3 do 133.

Małoletni bohater ciągle psoci, psuje i grasuje jak popadnie, aż w pewnym momencie, gdy już cała okolica chce go zbanować, staje się jedyną jej nadzieją na wytropienie, zdemaskowanie i pojmanie nieuchwytnego złodziejaszka, panoszącego się dniami i nocami.

Oczywiście, nie dokona tego sam, lecz z niewielką pomocą pary równie nieletnich, a tylko odrobinę mniejszy ból głowy u sąsiadów wywołujących, przyjaciół.

Obsada: Mason Gamble, Walter Matthau, Joan Plowright.
Reżyseria: Nick Castle.

Dwa razy po dwa odcinki.

Nasi Kiepscy są chyba głębsi intelektualnie [yes!], ambitniejsi, gombrowiczowscy wspaniale!, ale Bundy et consortes są również kopalnią kapitalnych tekstów, no i sam AL Bundy to juz chodzący pomnik [czego ? : wszystkiego, co najgorsze].

Scenarzyści są fenomenalni, ale i aktorzy najwyższej próby. żeby TAK świetnie zagrać TAk przerysowane postaci tzreba jednak mieć odpowiedni talent i warunki. sitcom nie jest może gatunkiem najbardziej cenionym, co nie zmienia, wg mnie, postaci rzeczy. co więcej, można się spodziewac, że aktorzy odtwarzający z taką wiarygodnością chamów, złośliwców, chciwców, głupców i nienawistników [ofk, z autentycznie komediowym zacięciem, które łagodzi efekt] są ludźmi inteligentnymi. w przeciwieństwie do tych aktorów, którzy gfrają postaci nieskazitelnie szlachetne]

No i... koniec końców rodzina BUndy i ich sąsiedztwo, to - przy całym bagażu ich wad i przywar - ludzie kryjący pod spodem nieszczęście, rozczarowanie i może nawet depresję. To jest chyba, to drugie dno całej historii. Wszak, "BUndy zawsze przegrywa, jesteśmy na to skazani, Bundy nigdy nie zazna szczęścia", jak mawia głowa rodziny. Po naszemu : w którą stronę się nie obrócisz, zawsze d.. z tyłu]

Obrazili sporo ludzi w Ameryce, zawsze byli na bakier cenzurą, zawsze grzali w grubej rury i smiali się ze wszystkiego, z całej tej amerykańskiej obsesji na punkcie dośc rygorsytycznie definiowanego sukcesu.

Jesli w Ameryce największymi wartościami społecznymi są : rodzina, pieniądze, religia, praca i sukces, to Bundy & co kpią ile wlezie z całej amerykańskiej ideologii :] rodzina jest tutaj przekleństwem i źródłem zgryzoty oraz zyciowej frustracji; pieniędzy nie ma; pracy albo się unika i uważa ją za "chamski sport" [cytat z "Oficera" ;)], albo się do niej chodzi z poczuciem ostatecznego upadku i poniżenia, za psie grosze w dodatku; no i sukces : wszyscy go chcą, a koniec końców nikt go nie ma, ani zawodowego ani osobistego ani intymnego na jakimkolwiek poziomie. Al Bundy za swoje życiowe osiągnięcie uznaje jakiś mecz futbolowy w szkole średniej, w którym wykonał "cztery przyłożenia". czasami w tle pojawiają się wyplute, zgrane, ośmieszone dawne telewizyjne gracje i misterzy popularności, a sama telewizja to zestaw idiotycznych szołów, które prowadzą głupie panienki albo podstarzali lovelasi.

W sumie, jedna wielka drwina z 'american dream", rewers wszystkiego w co wierzy przeciętny Jankes.

Francuska seria podróżniczo-krajoznawcza, przedstawiająca różne rejony i zakątki świata, wraz z opisem ich zajmujących właściwości, urody, interesujących wiadomości tematycznych.

Dziś: "Toskania. Piękna Italia".

Ekranizacja klasyki powieści przygodowej wg Aleksandra Dumasa.

Sugestywna groza lochów więziennych, uroda miejskiego kostiumu epoki, w segmencie fabularnym liczne dowody porządnego przeczytania oryginału przez autorów oraz szacunku dla jego brzmienia w zapisanej formule, słowem, wg mnie : bez tzw. unowocześnień, bez sensacji i zaskoczeń, film dość wyraźnie aspirujący do uzyskania pozycji kanonicznej w przegródce z "dumasowskimi" adaptacjami.

Dla miłośników książki - bardzo wartościowy, jak sądzę.

Reżyseria : Kevin Reynolds.

Rozchwytywany w czasie świątecznym ;]

Trylogia na wielkim ekranie :] Dziś część druga.

Sukces kinowy się wydarzył, a potem, teraz, trwa sukces telewizyjny : powtórki niezliczone i zawsze ku zadowoleniu widowni :]

Reżyseria : Jerzy Hoffman.

Czołowe role : Tadeusz Łomnicki/Wołodyjowski, Magdalena Zawadzka/Basia, Mieczysław Pawlikowski/Zagłoba, Jan Nowicki/Ketling, Daniel Olbrychski/Azja

PS : 68 rok ! Kto by pomyślał, nieprawdaż ?

Postać tytułową wykreował pisarz Michael Bond i wprowadził ją do popkulturowego obiegu w 1958 roku, ostatecznie umieszczając w czternastu opowiadaniach, animacjach filmowych i nowelach; miś chyba bardziej przypomina Puchatka?, a w Wielkiej Brytanii gości prosto z dalekiego Peru, jako gość znaleziony i przygarnięty przez rodzinę państwa Brownów; codzienność misia dorównuje brytyjskim standardom dobrego wychowania, obfituje w pracę, kontakty towarzyskie oraz nabieranie iście dżentelmeńskiej ogłady, dla wzmożenia powabu filmu uzupełniona zostaje wątkiem ostrzenia sobie zębów na misia przez diaboliczną koneserkę okazów wypchanych zwierzaków.

W sequelu, pan miś wplątuje się, czy też zostaje wplątany w potencjalnie dochodową kradzież cennej książki i ląduje w areszcie, czyli: musi się oczyścić z zarzutów i odnaleźć prawdziwego złodzieja, a kto wie: może również wyruszy na poszukiwanie skarbu, bowiem książka rzeczona ponoć zawiera mapę dotarcia do takowego.

W obsadzie: Hugh Bonneville, Sally Hawkins, Hugh Grant, Brendan Gleeson, Julie Walters, Jim Broadbent.
Reżyseruje: Paul King.

Na RT: bagatela! 99% z 250 recenzji krytycznych oraz 88% z ponad 5 tys. opinii widowni.

Wg mnie, drugi film w pełni zachowuje walory pierwszego, jak również tematykę, pozostawiając w centrum zainteresowania wątek przychylności społecznej dla kulturowego potencjału imigrantów, a nawet multikulturowości, związki między brytyjską otwartością, uznaniem dla indywidualności oraz zamiłowaniem do form tradycyjnych i przestrzegania norm wspólnotowych, jak również zdolność mówienia z ciepłą ironią o swoich stereotypowych wadach i równie domniemanych zaletach, wreszcie: przedstawia Londyn nie tyle jako stolicę świata, ile miasto o niepowtarzalnej osobowości i nastroju. Pojawiają się chyba wszyscy znani już bohaterowie, a przynajmniej dwóch nowych pojawia się za pomocą jakże udanych aktorskich kreacji Hugh Granta i Brendana Gleesona; zabawa przednia, puenty trafione, z udziałem takich zwrotów jak: "miŚtrzowskie!", "na rynku pracy] można dostać po futrze", "misio pysio" oraz oczywiście; "my tym misiem otwieramy oczy niedowiarkom":]; rzecz prosta, wydarzeniem kluczowym pozostaje sam Paddington, raz: z powodu swego wdzięku osobistego, dwa: imponującej wiarygodności animacji, czyniącej go równie naturalnym, jak aktorzy ludzccy.

Gdyby szersza relacja mogła się przydać, służę zajadle :]

5 od góry:

forum.gazeta.pl/forum/w,14,173789132,173789132,Ojej_co_tu_wybrac_2022_7_vol_141_.html?s=4#p173828108

Komedia romantyzmem podszyta.

Aby zatrzymać ciąg przeprowadzek, powodowanych miłosnymi zawodami swej matki, jej córka podejmuje się zadania namierzenia, podsunięcia jej i zatrzymania przy niej pewnego pasującego do rysopisu partnera doskonałego pana, owego "ideału" w tytule zasygnalizowanego. Niezawodnie udać się musi, nawet najbardziej karkołomne operacje udają się w komediach romantycznych:]

Na ekranie: Hilary Duff, Heather Locklear, Chris Noth.
Reżyseria: Mark Rosman.

Młodzieżowego kina retro czar !

Świat w nim wygląda przyjaźnie, życzliwie i sympatycznie, chociaż - owszem, czasami, tylko dla draki, pojawia się czarny charakter jakiś, zaś komplikacje jakie dopadają bohaterów są tylko po, by krok po kroku sobie z nimi radzić, zwykle spotykając na swej drodze pozytywnie nastawione społeczeństwo, zwłaszcza milicjantów.
Na tym polegała również polityka ówczesnej władzy ambitnie dążącej do edukowania młodzieży w duchu współpracy i socjalizacji, przeciwdziałaniu "atomizacji", zindywidualizowaniu, skutkiem czego w tych młodzieżowych filmach/serialach próżno szukać jakichś ekstrawagancji i oryginalności postaci, co sprawdza się w dzisiejszych czasach, gdzie już właściwie każdy styl, każda forma osobistego kolorytu i specyfiki w serialach pojawia się nagminnie. I jakimś trafem niekoniecznie epatujące manierami, fasonami postaci z dawnych seriali okazują się bardziej wyraziste niż współczesne ;] MOże chodzi o ich swoistą elegancję, słownictwo, ogólnie : background kulturowy, plus : twarze młodych aktorów ? A może o ilość seansów tych filmów/seriali, od kilkudziesięciu lat chętnie w telewizji hulających ?

Reżyseria : Stanisław Jędryka.

BIS: niedziela, 8:10 - TVP Kobieta.

Nagradzane i lubiane kino Jana Jakuba Kolskiego.

Akcja dzieje się w klasztorze męskim, gdzie pani konserwatorka sztuki odnawia wizerunki zmarłych przed wiekami zakonników, co ciekawe : z których sarkofagów dobywają się niezmiennie aromaty kwiatowe!, a w tym czasie jej rezolutna córka nawiązuje znajomość z aktualnymi lokatorami klasztoru, przy okazji obserwując z bliska unikatowe dla ludzi z zewnątrz ceremoniały i codzienne czynności mnisiej społeczności.

Voila :]

Film zapowiadała niegdyś Barbasia i pisała o nim w te słowa :]

"Czytałam gdzieś, że J.J. Kolski przymierzał się/ chciał/ marzył o
sfilmowaniu książki Suskinda.
Tak więc nie ma wątpliwości, że Jasminum czy wątek z wyrabianiem
perfum i pachnących eliksirów miłości, zapomnienia inspirowany był
książką Suskinda.
Niestety też mam wrażenie, że na tle książki, a może raczej na tle
widowiskowego, efektownego filmu Tykwera (któryemu jak myślę udała
się rzecz bardzo niezwykła - „pokazał” w swym filmie zapach!) ten
wątek wypada u Kolskiego jakoś strasznie bladziutko

Lubię J.J.Kolskiego , ale niestety bardzo rozczarował mnie film Jasminium"

Zatem, czerwona lampka alarmowa, niemniej : można spróbować, zgoda z Barbasią czy polemika z Jej opinią, zawsze są jednakowo przyjemne :]

Grają : Janusz Gajos, Grażyna Błęcka-Kolska, Wiktoria Gąsiewska, Adam Ferency< Krzysztof Pieczyński, Bogusław Linda.

O filmie zagaiła swego czasu niezastąpiona Mania:

" To na faktach oparta historia chłopca, który w czasie operacji przeżył dziwną rzecz - opuścił swoje ciało i był ... w niebie.
Myślę, że nieprzekonanych nie przekona, ale może da cokolwiek do myślenia ...

"Niebo ..." to nie jest wybitny film, ani nawet jakoś szczególnie dobry, ale warto go zobaczyć, tak przy okazji ;)"


Na ekranie: Greg Kinnear, Kelly Reilly, Margo Martindale.
Reżyseria: Randall Wallace.

Drugi seans: niedziela, 16:00.

Ale to kiedyś był hit :]

Grupa młodziaków znajduje na strychu grę planszową, której terenem jest dżungla. Zaczynają zabawę i nieoczekiwanie - dla siebie, bo dla widza wprost przeciwnie - przenoszą się do całkiem materialnej rzeczywistości z planszowych obrazków i reguł stanowiących rozgrywkę. Jeden z nich zostaje tam na zawsze.

Po ćwierć wieku wraca jako dorosły, oczywiście w momencie gdy inne dzieci znajdują grę i rzucają kostką. Pech chce, że razem z nim przybywa świat z gry, czyli dżungla w całej swej okazałości !

Który dzieciak nie chciałby takiej przygody przeżyć ! :]

Reżyseruje Joe Johnston, w głównych rolach : Robin Williams, Bonnie Hunt, Kirsten Dunst.

Bohater uwieczniony w tytule filmu zstępuje do nas z pomnika, jaki postawiono mu w rodzinnym Tokio; otóż: jest on psem, a zasługą na miarę upomnikowienia i sfilmowania była jego wierność dla swego opiekuna, czasami zwanego "ludzką kulą u nogi", nie wiadomo tylko której dokładnie; tak czy inaczej, pan pies Hatchiko wstrząsnął sercami ludzkości tokijskiej za pomocą codziennego, wytrwałego i wieloletniego wystawania na peronie metra, w oczekiwaniu na swego pana, nie mając zielonego pojęcia, bo i skąd psy mają takie rzeczy wiedzieć, iż pan ów zmarł był; cóż, psy mają taki mechanizm wbudowany w swój instynkt, a nas, ludzkie kule u ich nóg, niezmiennie zadziwia ta konstrukcja, bo przeniesiona na pole emocjonalnej inteligencji dowodzi nam w jakiś sposób o wyższości psiej prostoty nad naszą jedyną w swoim rodzaju świadomością; sądząc z tego konkretnego przypadku: chyba lepiej podziwiać ją u innych niż posiadać osobiście, wg mnie;]

Na RT: 64% z 28 recenzji krytycznych oraz 84% z ponad 10 tys. opinii widowni.

Grają: Richard Gere, Joan Allen, Cary-Hiroyuki Tagawa.
Reżyseria: Lasse Hallström.

Parodia "Bonnie & Clyde" ? Satyra na drobnomieszczaństwo amerykańskie ?

Mamy bowiem panią i pana tworzących parę jak z żurnala : dobra praca, dom, trawnik, samochód, dla syna opiekunka całodobowo - american dream, zaiste!

Aż tu któregoś dnia z hukiem bankrutuje ich firma, a oni sami lądują na tzw. bruku z paroma dolarami w kieszeni.

Zmuszeni do uczestnictwa w spłacaniu długów upadłej firmy tracą cały majątek, popadając w daleko idącą desperację, le - co godne uznania! - nie rozstają się, dowodząc łączącego ich przywiązania. Na jej kanwie rodzi się w ich znękanych umysłach idea zorganizowania napadu na bank,celem odbicia sobie strat!

A jak pierwszy się powiedzie, drugi i następne zaczną kusić na potęgę.

A więc, co kiedyś miało - w kinie i nie tylko - powiew romantycznej przygody i straceńczego pójścia na zwarcie z zasadami działania państwa, tutaj przybiera kształt metody dającej nadzieję na przetrwanie i rewanż na złym wolnym rynku. Przynajmniej w momencie wyjściowym i oczywiście na nutę komediową.

Grają : Jim Carrey, Téa Leoni, Alec Baldwin, Richard Jenkins.
Reżyseria : Dean Parisot.

Film powtarza oryginał z 1977.

Na RT :
29 % z 135 recenzji krytycznych [taki los remake'ów ? ;)] - oraz 49 % z 250 tys, opinii widzów.

Na ratunek rosyjskiemu satelicie wyniesionemu na orbitę Amerykanie, bo któż inny może uratować cały świat!, wysyłają silną drużynę dziarskich seniorów, doświadczonych weteranów eksploracji przestrzeni międzygwiezdnych; jak można sądzić, film zrobiony dla zaprezentowania wybitnej obsady aktorskiej [Clint Eastwood, Tommy Lee Jones, Donald Sutherland, James Garner, James Cromwell] oraz z jej pomocą dowiedzenia ludzkości, iż rutyna oraz wiedza starych lisów są niezbędne na równi z młodością, zatem kino rozwijające gatunek pod tytułem: "Już szron na głowie, już nie to zdrowie, a w sercu ciągle maj [i w głowie olej]"; konfliktów, przeszkód, animozji i zachwiań nie zabraknie, ale szanse na sukces są niemal stuprocentowe.

Na RT: 78% z 122 recenzji krytycznych oraz 53% z ponad 50 tys. opinii widowni.

Reżyseria: Clint Eastwood.

Historia romansu dowodzącego iż czasy mezaliansów odeszły w ciemną przeszłość : córka farmera, ambitna studentka poznaje duńskiego księcia, rozwija się między nimi uczuciowość wyższa, i to ona! ma zagwozdkę : ulubione studia czy małżeństwo z tytułem księżnej przed nazwiskiem?

Tak się pozmieniało! Teraz mezalianse dotyczą już tylko bogatych rodzin amerykańskich nafciarzy ;]

Na RT:
28 % z 123 recenzji krytycznych oraz 59 % z ponad 100 tys. opinii widowni.

Obsada: Julia Stiles, Luke Mably, Ben Miller, Miranda Richardson, James Fox.
Reżyseria: Martha Coolidge.

Wersja kinowa.

Pan Janosik i jego kompani powracają, dokazując i gwarą mówiąc - ciekawe, że sam Janosik mówi bez akcentu, nieprawdaż ? - jeść, pić i miotać biednymi carskimi żołnierzami, którzy obrywają przez całe 13 odcinkow i na dodatek, odziani w te jednakowe mundury, wyprani są całkowicie z jakieś osobności, ot taka masa do przestawiania przez dzielnych zbójników. Aż dziw, że w ostatniej scenie trzej skazańcy nie wykonują 37 akcji bojowej i nie uciekają tym gamoniom, choćby nawet biegnąc tyłem i ze związanymi rękoma.

właściwie jedyny rywal zbójników, który posiada charakter, to murgrabia, w kapitalnym wydaniu Mariana Kociniaka, ale zanim ostatecznie zatriumfuje, znieść musi tysiąc kolejnych porażek, które tak go stresują i wywołują tak histeryczne reakcje, że chyba największym jego sukcesem jest dotrwanie do końca unikając zawału serca.

Klasa ! Jak mówią ci aktorzy, jak się lekko i swobodnie, ze swadą i naturalnością, poruszają w zaproponowanych kontekstach ! Takich seriali dzisiaj już nie sposób nakręcić, nie ma tych ludzi już.

Reżyseria : Jerzy Passendorfer.
scenariusz : Tadeusz Kwiatkowski
Niezawodna muzyka [mnie się ona zawsze jakoś kojarzyła ze "Stawką..." i dopiero potem odkryłem, że to w końcu ten sam kompozytor w obu serialach się udzielał] : Jerzy Matuszkiewicz.

Grają : Marek Perepeczko, Ewa Lemańska, Witold Pyrkosz, Bogusz Bilewski, Anna Dymna i ... o, długo by wymieniać

REPLAY: z soboty/niedzielę, 2:15 - TVP Kobieta & niedziela, 17:00 - Zoom TV.

Oryginalny tytuł: "The Devil and the Deep Blue Sea".

Dramatyczne kino z Ameryki: oto panu architektowi sufit spada na głowę, w wypadku ginie ukochana żona, w dodatku ciężarna, co wpędza bohatera w studzienną depresję.

Wieść ona będzie jednak nie do ekscesów samobójczych, a do znalezienia sposobu przepracowania traumy; w tym przypadku, ścieżka ku światłu dnia z mroków ciemności prowadzi poprzez zaangażowanie w pomoc dziewczynce z sąsiedztwa, budującej okręt pływający, by wyruszyć przez ocean na poszukiwanie ojca.

Film zajmuje się on tematem przepracowywania utraty bliskiego człowieka, spadającej na dwójkę bohaterów różniących się od siebie wiekiem, doświadczeniem, sytuacją społeczną, zmuszonych więc do pokonania początkowej nieufności, aby ostatecznie odnaleźć równowagę i ukojenie w prawdziwej przyjaźni, wynikającej ze szczerej potrzeby i dostrzeżeniu w tym drugim towarzysza w nieszczęściu, a gdzie dwa nieszczęścia, tam zalążek przełamania izolacji i całkowitego wyobcowania, w takim przypadku działającego jak dodatkowy ciężar; uwagę zwraca ciekawy sposób pokazania tej traumy, nawet szoku, po utracie, trzymającego równy dystans zarówno od formuły ciężkiej depresji, jak również ryzykownej wesołkowatości, plasując się w środkowych partiach możliwych reakcji: od zasmucenia, przez wzruszenie, po ciepłą melancholię idącą w kierunku nieśmiałego wypogodzenia; oboje bohaterowie przekonują do siebie bezpretensjonalnością, w tle uzupełniają ich zabawne osobistości, w rodzaju dwóch robotników, z czego jeden posługuje się niezrozumiałą dla postronnych francuszczyzną, jak również szefa głównego bohatera, przy byle okazji sięgającego po rozwlekłe japońskie przysłowia; młodociana bohaterka dodaje niekoniecznie odkrywcze, ale pasujące do okoliczności, monologi z offu, a cała akcja rozgrywa się w Nowym Orleanie, na oko wciąż rozpamiętującym grozę Katriny, czego negatywnym przejawem wydaje się być wygląd i kondycja domów i linii brzegowej na przedmieściach, natomiast w pewnym sensie dowodzące myślenia optymistycznego określenie zmarłej żony pana bohatera, wybrane nawet jako epitafium na jej nagrobek!, nazywanej przez innych "kobietą jak huragan", bo taką zabawną i swoją wesołością, zwariowanym poczuciem humoru dodającą wszystkim dookoła animuszu.

Grają: Maisie Williams, Jason Sudeikis, Jessica Biel.
Reżyseria: Bill Purple.

Gdyby szersza relacja mogła się przydać, służę zajadle!

8 od góry :

forum.gazeta.pl/forum/w,14,173913887,173913887,Ojej_co_tu_wybrac_2022_8_vol_142_.html?s=17#p173970214
Replay: z sobotę/niedziela, 2:55.

W kinie Walentynkowym ! ;]

Ona jest przebojową kobietą końca XX wieku, on księciem z... połowy XIX wieku, który przypadkiem przenosi się do naszych czasów.

Oczywiście, zderzenie obyczajów z różnych epok jest komiczne, nieporadne wygibasy księcia próbującego odnaleźc się w rzeczywistości całkowicie odbiegającej od jego najśmielszych wyobrażeń są niezawodnie zabawne, a na końcu całej perypetii znajduje się uczucie, bo ono jedno nie zmienia się na przestrzeni epok i dziejów. Voila :]

Meg Ryan i Hugh Jackman w głównych rolach.
Reżyseria : James Mangold.

BIS: niedziela, 11:35 - TV6.

Dla młodziaków od lat 3 do 133.

Piotruś, tenże sam w nowej wersji, oraz Alicja, ta sama w nowej wersji, z sielankowej wioski brytyjskiej jadą do przepastnego Londynu, aby wykonać misję mającą pomóc finansowo poupadającemu rodzinnemu budżetowi.

Voila! Na pewno z odniesieniami do obu klasycznych powieści.

Obsada: Gugu Mbatha-Raw, Carter Thomas, Ava Fillery.
Reżyseria: Brenda Chapman.

Już nie złota rybka z banalnymi trzema życzeniami, ale sam Bóg z Nieba zstępuje, aby sfrustrowanemu ludzką swą codziennością aż do ruinacji kluczowych elementów własnego życia bohaterowi przekazać moce swoje, w celu: właśnie!: wypełniania boskich prerogatyw na czas urlopu Właściciela? czy aby dać mu szansę wykazania się takim zaangażowaniem i troską o człowieka, o jakiej skandaliczny deficyt oskarżał Go dotąd wytrwale? Tak czy owak, nasz bohater ma szansę odzyskać z naddatkiem utracone dobra, choć znając amerykańskie kino mainstreamowe i tak odda cały ten wachlarz przeróżnych możliwości za miłość ukochanej kobiety.

Obsada: Jim Carrey, Morgan Freeman, Jennifer Aniston.
Reżyseria: Tom Shadyac.

Początki nowej ery, przenoszenia relacji międzyludzkich z rzeczywistości namacalnej do cyberprzestrzeni, w filmie spuentowane w odpowiednio optymistyczny sposób : internet trampoliną do związku w realności realnej się staje :]

Ona prowadzi małą, przytulną księgarnię dla pasjonatów czytelnictwa, on jest menadżerem w korporacji zajmującej się handlem ksiązkami na przemysłową skalę. Nie ma dwojga bardziej różniących się od siebie ludzi, zwłaszcza że swoją ekspansywną politykę on chce ją zrujnować finansowo !

A jednak : w sieci, pod nickami, anonimowo, państwo ci dogadują się ze sobą najzupełniej doskonale, ba : są przyjaciółmi i powiernikami ! :] Jakże to częsta sytuacja, rzec by można : stały fragment gry, aczkolwiek w 1998 roku była to nowatorska idea, wszak internet dopiero się rozkręcał.
Kiedy jednak pada propozycja spotkania face to face : skutki mogą być nieobliczalne ! Tu też film przewiduje bezbłędnie konsekwencje rozwoju popularności komunikatorów sieciowych.

Aczkolwiek, żelaznym punktem schematu komedii romantycznej jest podwójny zwrot : kiedy już państwo dogadują się nienagannie, pojawia się jakaś perypetia, która ich od siebie oddala, lecz tylko po to, by zrozumieli, że to błahostka, bo w istocie żyć bez siebie nie mogą.

Meg Ryan & Tom Hanks.

Reżyseria : Nora Ephron.