مادی

• مدی

• نیاهندوایرانی

• [مادی]

1. نسبت داده شده به ماد، قبایلی که در سده هفتصد پ. م. نخستین پادشاهی آریایی در ایران تشکیل دادند.

1. مال‌دوست، پول‌پرست، دنیوی در مقابل اخروی، مادیگرا.

مادّی

1. کسی که منشأ خلقت را ماده و تحولات طبیعی مربوط به آن می‌داند و قائل به خداوند نیست.

––––

• فرهنگ لغت معین