شمع
از شَمع به‌عنوان یک منبع نور و بعضی اوقات برای تولید گرما استفاده می‌شود و شامل یک ریسمان یا یک فتیله جاسازی‌شده و یک توده جامد از سوخت معمولاً موم یا پارافین است. قبل از ظهور برق، شمع برای روشنایی استفاده می‌شد.
هرگز با به اشتراک گذاشتن شادی کاهش نمی یابد. گوتاما بودا
دارای منبع
ویرایش- «هزاران شمع را می‌توان با یک شمع روشن کرد، و با این کار زندگی شمع کوتاهتر نخواهد شد. شادی هرگز با تقسیم کردن کمتر نمی‌شود.»
- بودا (ساتا نیپاتا Sutta Nipata)
- «به نظر من به جای تحسین یک میلیون لامپ بهتر است یک شمع روشن کنی.»
- استیون هارپر – نیویورک تایمز ۲۴ ژانویه ۲۰۰۶
- «او ترجیح می‌داد به جای نفرین به تاریکی شمعی روشن کند.»
- آدلای استیونسن در مرگ النور روزولت گفته است. نیویورک تایمز ۸ نوامبر 1۹۶۲
- «مادربزرگم نظریهٔ بسیار جالبی داشت. می‌گفت هر یک از ما با یک قوطی کبریت در وجودمان متولد می‌شویم اما خودمان قادر نیستیم کبریتها را روشن کنیم؛ همان طور که دیدی برای این کار محتاج اکسیژن و شمع هستیم. در این مورد، به عنوان مثال اکسیژن از نفس کسی می‌آید که دوستش داریم؛ شمع می‌تواند هر نوع موسیقی، نوازش، کلام یا صدایی باشد که یکی از چوب کبریتها را مشتعل می‌کند. برای لحظه‌ای از فشار احساسات گیج می‌شویم و گرمای مطبوعی وجودمان را دربرمی‌گیرد که با مرور زمان فروکش می‌کند، تا انفجار تازه‌ای جایگزین آن شود. هر آدمی باید به این کشف و شهود برسد که چه عاملی آتش درونش را پیوسته شعله‌ور نگه می‌دارد و از آنجا که یکی از عوامل آتش‌زا همان سوختی است که به وجودمان می‌رسد، انفجار تنها هنگامی ایجاد می‌شود که سوخت موجود باشد. خلاصهٔ کلام، آن آتش غذای روح است. اگر کسی به موقع درنیابد که چه چیزی آتش درون را شعله‌ور می‌کند، قوطی کبریت وجودش نم برمی‌دارد و هیچ یک از چوب کبریتهایش هیچ وقت روشن نمی‌شود.»
- لورا اسکوئیول، مثل آب برای شکلات صفحه ۱۱۱