مچ‌کشی

مُچ‌کِشی یکی از روش‌های شکنجه است که طی آن مچ‌های دست قربانی از پشت سر بسته می‌شود و سپس فرد قربانی با طناب یا تسمه از مچ‌ها در هوا آویزان نگه داشته می‌شود. این شکنجه در بیشتر موارد به در رفتن شانه‌ها از جا می‌انجامد.

گاه برای افزایش درد شکنجه، در هنگام مچ‌کشی وزنه‌هایی نیز به پای قربانی می‌آویزند.

این روش بیشتر در سده‌های میانه در جریان تفتیش عقاید مذهبی استفاده می‌شد ولی امروزه نیز در برخی کشورها از جمله ترکیه رایج است. ^{[نیازمند منبع]}

• Rejali, Darius (2007). Torture and Democracy. Princeton University Press. pp. 355. ISBN 9780691114224.