تاریخچه باشگاه لیورپول (۱۹۸۵–تاکنون)

تاریخچه باشگاه فوتبال لیورپول از سال ۱۹۸۵ تا به امروز شامل انتصاب کنی دالگلیش به عنوان سرمربی، فاجعه هیلزبورو و بازگشت باشگاه به مسابقات اروپایی در سال ۱۹۹۱ می‌شود. در تمام بازه زمانی این دوره، باشگاه در سطح اول فوتبال انگلیس بازی می‌کرد که در سال ۱۹۹۲ به لیگ برتر تغییر نام داد.

دالگلیش پس از استعفای جو فاگان در پی فاجعه استادیوم هیسل که در سال ۱۹۸۵ منجر به محرومیت نامحدود لیورپول از رقابت‌های اروپایی شد، به عنوان بازیکن-مربی منصوب شد. لیورپول در اولین فصل دالگلیش، یک قهرمانی در لیگ و جام حذفی کسب کرد و در فصل ۱۹۸۷–۸۸ یک عنوان دیگر در لیگ کسب کرد. فاجعه هیلزبورو، که در نیمه نهایی جام حذفی مقابل ناتینگهام فارست در ورزشگاه هیلزبورو در آوریل ۱۹۸۹ رخ داد، منجر به کشته شدن ۹۶ نفر از هواداران باشگاه شد. پس از فاجعه، دالگلیش باشگاه را به قهرمانی شماره هجده خود در فصل ۱۹۸۹–۹۰ رساند. او در فوریه ۱۹۹۱ استعفا داد. جانشین دالگلیش، گرام سونس، جام حذفی را در اولین فصل کامل خود برد. در لیگ برتر تازه تأسیس، او برای حفظ موفقیت‌های داخلی باشگاه تلاش کرد و در اواسط فصل ۱۹۹۳–۹۴، روی ایوانز جایگزین او شد. لیورپول در فصل بعد به رتبه چهارم رسید و جام اتحادیه را به دست آورد.

در سال ۱۹۹۸، ژرارد هولیه در کنار ایوانز به عنوان کمک‌مربی منصوب شد. این توافق تا نوامبر ادامه داشت، اما بعد از آن که ایوانز استعفا داد، هولیه سرمربی شد. این باشگاه در سال ۲۰۰۱ سه‌گانه‌ای بی نظیر را به دست آورد و یک سال بعد پس از آرسنال در رده دوم قرار گرفت که بالاترین رتبه آنها در لیگ در ۱۱ سال گذشته بود. هولیه در اواسط سال ۲۰۰۴ باشگاه را ترک کرد. لیورپول در اولین فصل رافائل بنیتز برای پنجمین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و او باشگاه را به موفقیت بیشتر در جام حذفی در سال ۲۰۰۶ رساند. در اواسط فصل ۲۰۰۶–۰۷، باشگاه توسط تام هیکس و جورج گیلت آمریکایی خریداری شد. در شروع فصل ۲۰۱۰–۱۱، لیورپول در آستانه ورشکستگی بود. پس از حکم دادگاه عالی، باشگاه به گروه ورزشی فین‌وی فروخته شد. روی هاجسون که هدایت باشگاه پس از بنیتز را برعهده گرفته‌بود، در سال ۲۰۱۱ باشگاه را ترک کرد. دالگلیش دوباره سرمربی تیم شد و جام اتحادیه ۲۰۱۲ را به دست آورد، که هشتمین قهرمانی لیورپول در این رقابت‌ها بود.

پس از اینکه این تیم در لیگ برتر ۱۲–۲۰۱۱ به مقام هشتم رسید، دالگلیش جای خود را به برندان راجرز داد. راجرز در فصل ۲۰۱۳–۱۴ لیورپول را به مقام دوم رساند، اما اختلافات هیئت مدیره بر سر نقل و انتقالات و عملکرد ضعیف تیم منجر به اخراج او در اکتبر ۲۰۱۵ شد. جانشین او، یورگن کلوپ، باشگاه را به سمت احیا سوق داد. آنها پس از انتصاب کلوپ، در فینال‌های لیگ قهرمانان اروپا ظاهر شدند و لیگ قهرمانان ۲۰۱۹ را به دست آوردند تا ششمین لیگ قهرمانان خود را به دست آورند. در فصل بعد، او تیم را به عنوان قهرمانی لیگ برتر ۲۰۱۹–۲۰ رساند، که اولین قهرمانی باشگاه در ۳۰ سال گذشته و اولین قهرمانی در قالب جدید لیگ برتر بود.

دالگلیش پس از استعفای فاگان سرمربی شد. او کار خود را با جایگزینی فیل نیل و آلن کندی مدافعان کناری کهنه‌کار با استیو نیکول و جیم بگلین آغاز کرد. لیورپول فصل ۸۶–۱۹۸۵ را ضعیف آغاز کرد و در پایان سپتامبر ده امتیاز از منچستریونایتد عقب بود. ^[۱] اما باشگاه تا پایان فصل به مبارزه ادامه داد. آنها یازده بازی از دوازده بازی آخر فصل را بردند، ولی سایر تیم‌ها از جمله یونایتد امتیازات را از دست دادند. این روحیه جنگندگی باعث شد که لیورپول با شکست دادن چلسی در آخرین بازی فصل، قهرمان لیگ شود. گل کنی دالگلیش قهرمانی را تضمین کرد.^[۲] این باشگاه همچنین به فینال جام حذفی ۱۹۸۶ صعود کرد، جایی که آنها مقابل اورتون قرار گرفتند. لیورپول در نیمه اول با گلی از گری لینکر عقب افتاد، اما دو گل از ایان راش و یک گل ازکریگ جانستون در نیمه دوم باعث پیروزی ۳–۱ شد تا جام حذفی ۱۹۸۶ هم فتح شود. این باشگاه در همان فصل برای اولین بار به دوگانه لیگ و جام حذفی دست یافت.^[۳]

در آغاز فصل ۱۹۸۶–۸۷، راش اعلام کرد که قصد دارد پس از پایان فصل، لیورپول را به مقصد تیم ایتالیایی یوونتوس ترک کند. راش نمی‌خواست برود، اما این باشگاه بود که تصمیم گرفت او را بفروشد، زیرا آنها به دلیل اخراج از رقابت‌های اروپایی دچار کمبود نقدینگی مالی شده بودند.^[۴] دالگلیش در اواسط فصل، جان آلدریج را به جای راش به خدمت گرفت. راش قبل از جدایی ۴۰ گل به ثمر رساند و به عنوان یک اسطوره از.^[۵] لیورپول در پایان پس از اورتون در لیگ دوم شد و در دور سوم توسط لوتون تاون از جام حذفی حذف شد. ^[۶] باشگاه به فینال جام اتحادیه ۱۹۸۷ رسید، اما با نتیجه ۲–۱ از آرسنال شکست خورد.^[۷] دالگلیش برای بهبود خط حمله پیتر بیردزلی و جان بارنز را به خدمت گرفت. در فصل ۱۹۸۷–۸۸، لیورپول دوباره قهرمان لیگ شد. آنها تا بیست و نهمین بازی خود مقابل اورتون، بدون شکست بودند.^[۸] باشگاه این شانس را داشت که دوگانه را تکمیل کند، چرا که آنها به فینال جام حذفی ۱۹۸۸ رسیدند. آنها باید با ویمبلدون، باشگاهی که تنها یازده سال می‌شد که به عضویت لیگ فوتبال درآمده بود، بازی می‌کردند. اما به شکل عجیبی آنها بازی را با نتیجه ۱–۰ باختند.^[۹]

راش برای شروع فصل ۱۹۸۸–۸۹ به دلیل دلتنگی به لیورپول بازگشت. ^[۱۰] لیورپول در شروع فصل با مشکل مواجه شد و تا ژانویه ۹ امتیاز از آرسنال صدرنشین عقب بود. تا آوریل، تیم‌ها در امتیاز برابر بودند اما آرسنال در تفاضل گل جلوتر بود. ^[۱۱] در این زمان، لیورپول در ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ به نیمه نهایی جام حذفی مقابل ناتینگهام فارست در ورزشگاه هیلزبورو رسیده بود. در عرض شش دقیقه، مسابقه متوقف شد. ازدحام بیش از حد در انتهای زمین، منجر به مرگ نود و هفت نفر شد که در برابر حصارهای محیطی له شدند. در آن روز، نود و چهار هوادار در فاجعه هیلزبورو جان باختند. قربانی نود و پنجم چهار روز بعد در بیمارستان بر اثر شدت جراحات جان باخت. نفر نود و ششم نزدیک به چهار سال بعد بدون اینکه به هوش بیاید درگذشت. آخرین قربانی یعنی قربانی نود و هفتمدر سال ۲۰۲۱ درگذشت.^[۱۲][۱۳] لیورپول در بازی تکراری ۳–۱ پیروز شد و به فینال مقابل اورتون رسید. لیورپول با پیروزی ۳–۲ بار دیگر قهرمان شد.^[۱۴] لیورپول شانس دوباره شانس دوگانه داشت. آخرین بازی آنها در آن فصل برابر آرسنال رده دومی بود که سه امتیاز عقب بود. این بازی در ابتدا برای ۲۳ آوریل برنامه‌ریزی شده بود، اما بازی‌های باقی‌مانده لیورپول در جام حذفی باعث شد که این بازی به تعویق افتاد و برای ۲۶ می تنظیم شد.^[۱۵] آرسنال برای کسب عنوان قهرمانی لیگ باید با اختلاف دو گل یا بیشتر در این مسابقه پیروز می‌شد. آنها در دقیقه ۵۲ با گلزنی مهاجم آلن اسمیت پیش افتادند. در اواخر بازی، مایکل توماس گلزنی کرد تا آرسنال با نتیجه ۲–۰ پیروز شود. این نتیجه به این معنی بود که آرسنال با تفاضل گل قهرمان شد.^[۱۶]

در شروع فصل بعد، دستور گزارش تیلور ابلاغ شد تا از اتفاق افتادن فجایایی مانند هیلزبورو پیش‌گیری شود. این گزارش نشان داد که پلیس، مقصر اصلی این فاجعه بود و همچنین پیشنهادهایی در خصوص تغییر سبک چینش صندلی‌های استادیوم‌ها داد. لیورپول فصل ۱۹۸۹–۹۰ را با قدرت آغاز کرد. آنها کریستال پالاس تازه‌وارد را ۹–۰ شکست دادند.^[۸] در ادامه لیورپول با رونی رزنتال قراردادی قرضی بست. تأثیر او در تیم به شدت آشکار بود، در هشت بازی هفت گل زد از جمله یک هت‌تریک در برابر چارلتون اتلتیک که به باشگاه کمک کرد تا لیگ را برای هجدهمین بار ببرد.^[۱۷] باشگاه به نیمه‌نهایی جام حذفی هم رسید اما در نهایت ۴–۳ به کریستال پالاس در وقت‌های اضافه باخت.^[۱۸][۱۹]

لیورپول فصل ۹۰–۹۱ را با بردن ۸ بازی ابتدایی آغاز کرد. آنها تا دسامبر بدون باخت بودند. اما باشگاه افت کرد و آرسنال در ژانویه از آنها عبور کرد. پس از مساوی ۴–۴ برابر اورتون در جام حذفی دالگلیش استعفای خود را اعلام کرد. او استرس بیش‌ازحد را علت این استعفا دانست. کمک مربی رونی موران به عنوان مربی موقت انتخاب شد. او در ده بازی که این عنوان را داشت فقط ۳ بار پیروز شد. بازیکن اسبق تیم گریم سونس به عنوان سرمربی در آوریل انتخاب شد اما برای رسیدن به آرسنال در جدول خیلی دیر شده بود. آرسنال در آن فصل با هفت امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمان شد.^{[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳]}

سونس ترکیب تیم را در ابتدای فصل ۱۹۹۱–۹۲ عوض کرد. او دین ساندرز را به قیمت ۲٫۹ میلیون پوند خرید ولی لیورپول آن فصل را در جایگاه ششم تمام کرد. باشگاه به فینال جام حذفی ۱۹۹۲ رسید و با نتیجه ۲–۰ ساندرلند را شکست داد تا باشگاه فصل را بدون جام تمام نکند. آنفیلد در شروع فصل ۱۹۹۲–۹۳ و به دنبال توصیه‌های گزارش تیلور بازسازی شد. در فصل افتتاحیه نسخه جدید لیگ برتر، لیورپول دوباره در رده ششم قرار گرفت و پانزده بازی از چهل و دو بازی خود را باخت.^[۲۴] آنها همچنین از جام حذفی، جام اتحادیه و جام برندگان جام یوفا خارج شدند.^[۲۵] در فصل ۱۹۹۳–۹۴، لیورپول سه بازی اول خود را برد، اما با شکست چهار بازی متوالی، تمام امیدها برای یک شروع خوب نابود شد. اما یک نکته مثبت در آن فصل، ظهور رابی فاولر مهاجم تیم جوانان باشگاه بود. او در اولین بازی خود در برابر فولام که اولین بازی جام اتحادیه بود، گلزنی کرد و همچنین هر پنج گل را در بازی برگشت به ثمر رساند تا لیورپول ۵–۰ پیروز شد.^[۲۶] لیورپول در طول فصل به تلاش خود ادامه داد ولی با شکست مقابل بریستول سیتی در بازی مجدد جام حذفی به بدترین نقطه چندسال اخیر خود رسید.^[۲۷] سونس بلافاصله پس از مسابقه اخراج شد و روی ایوانز سرمربی جایگزین او شد.^[۲۸] باشگاه پس از شکست در شانزده بازی خود، فصل را در رده هشتم به پایان رساند.^[۲۹] لیورپول از رقبای خود در خارج از زمین هم داشت عقب می‌افتاد. برای مثال، منچستریونایتد پس از عرضه در بازار سهام ۹۳ میلیون پوند درآمد داشت، در حالی که لیورپول فقط ۲۲ میلیون پوند درآمد داشت. درنهایت، شرکت رسانه‌ای گرانادا ۹٫۹ درصد از سهام باشگاه را خرید.^[۳۰]

در اولین فصل کامل ایوانز به عنوان سرمربی، لیورپول در رده چهارم فصل را پایان رساند، که بهترین نتیجه آنها در لیگ از زمان جدایی دالگلیش بود. باشگاه همچنین به دور ششم جام حذفی رسید، جایی باخت ۲–۱ به تاتنهام امیدها برای فتح جام حذفی را ناامید کرد. آنها همچنین به فینال جام اتحادیه ۱۹۹۵ مقابل بولتون واندررز رسیدند.^[۳۱][۳۲] دو گل استیو مک منمن به لیورپول کمک کرد تا با پیروزی ۲–۱ لیورپول، پنجمین جام اتحادیه خود را به دست آورد.^[۳۳] در این فصل همچنین چندین بازیکن با سابقه باشگاه را ترک کردند. گروبلر، نیکول و رونی ویلان جدا شدند.^[۳۴] قبل از شروع فصل ۱۹۹۵–۹۶، لیورپول اعلام کرد که قصد دارد نسبت به فصل قبل پیشرفت کند و استن کالیمور مهاجم را به قیمت ۸٫۵ میلیون پوند به خدمت گرفت^[۳۵] کالیمور تنها گل بازی را در پیروزی ۱–۰ مقابل شفیلد ونزدی در اولین بازی فصل به ثمر رساند.^[۳۶] برد ۴–۳ مقابل نیوکاسل در آنفیلد در آوریل ۱۹۹۶ که یکی از بهترین بازی‌های تاریخ لیگ برتر محسوب می‌شود در این فصل رخ داد.^[۳۷] لیورپول در انتهای فصل در رده سوم قرار گرفت.^[۳۸] آنها به فینال جام حذفی مقابل منچستریونایتد رسیدند. گل دقیقه ۸۵ اریک کانتونا باعث پیروزی ۱–۰ برای یونایتد شد.^[۳۹] در فینال جام حذفی، بازیکنان لیورپول با لباس‌های کرم آرمانی ظاهر شدند، اتفاقی که بیشترین تیترها را برای گروهی از بازیکنان کم‌توان ساخت. رسانه‌ها به‌طور تحقیرآمیزی به آنها، اسپایس بویز لقب داده بودند، که به جای فوتبال تمرکزشان بر مهمانی، اتومبیل‌های اسپرت و شهرت بود.^[۴۰]

لیورپول فصل ۱۹۹۶–۹۷ را خوب آغاز کرد و در پایان سال میلادی با دو امتیاز اختلاف نسبت به آرسنال، صدرنشین لیگ بود.^[۴۱] باشگاه نتوانست فرم خود را در ادامه فصل حفظ کند، باخت به کاونتری سیتی، منچستریونایتد و ویمبلدون باعث شد که باشگاه فصل را در رده چهارم به پایان برساند.^[۴۲][۴۳] با وجود خروج زودهنگام از لیگ و جام حذفی، لیورپول به نیمه نهایی جام برندگان جام یوفا رسید. آنها نتوانستند پس از شکست ۳–۰ در بازی اول کامبک بزنند.^[۴۴] علیرغم اینکه در بازی دوم ۲–۰ پیروز شدند، در مجموع ۳–۲ مقابل تیم فرانسوی پاری سن ژرمن حذف شدند.^[۴۵] لیورپول در شروع فصل ۱۹۹۷–۹۸ بدون مهاجم‌شان فاولر بازی کرد، زیرا او در یک بازی دوستانه پیش فصل دچار آسیب رباط زانو شد.^[۴۶] این اتفاق با ظهور مایکل اوون، که هجده گل در سی و شش بازی به ثمر رساند، جبران شد. با پل اینس به جای بارنز که به نیوکاسل یونایتد پیوسته بود، قرارداد بسته شد.^[۴۷] در نهایت، لیورپول نتوانست قهرمان نهایی یعنی آرسنال را به چالش بکشد و سیزده امتیاز عقب‌تر از آنها در رده سوم قرار گرفت.^[۴۸] بازسازی بیشتر در آنفیلد در طول فصل انجام شد و یک ردیف دوم به جایگاه آنفیلد رود اضافه شد.^[۴۹]

لیورپول ژرارد هولیه فرانسوی را به عنوان سرمربی در کنار ایوانز برای فصل ۱۹۹۸–۹۹ منصوب کرد. نتایج ضعیف بر شراکت آنها فشار آورد و پس از شکست ۳–۱ از تاتنهام در جام اتحادیه، ایوانز استعفا داد.^[۵۰] اولین بازی هولیه به عنوان سرمربی تنها، شکست ۳–۱ مقابل لیدز یونایتد بود.^[۵۱] فرم لیورپول زیر نظر هولیه بهبود نیافت و با خروج زودهنگام از یوفا و جام حذفی، این باشگاه فصل را در رده هفتم به پایان رساند و سهمیه‌های حضور در رقابت‌های اروپایی را از دست داد.^[۵۲] هولیه در شروع فصل ۱۹۹۹–۲۰۰۰ تیم را تغییر داد. بازیکنان جدیدی مانند دیتمارهامان، سامی هیپیا و ساندر وسترولد وارد تیم شدند. دیوید جیمز، اینس و مک‌منمن باشگاه را ترک کردند.^[۵۳] هولیه به تغییر شکل در طول فصل ادامه داد. باشگاه امیل هسکی را با شکستن رکورد گران‌ترین خرید تاریخ باشگاه ۱۱ میلیون پوند در ماه مارس به خدمت گرفت.^[۵۴] لیورپول نتوانست بازگشت به لیگ قهرمانان اروپا را تضمین کند، زیرا فصل را در رده چهارم به پایان رساندند. آنها در جام حذفی و لیگ کاپ نیز عملکرد ضعیفی داشتند و در هر دو رقابت خیلی زود کنار رفتند.^[۵۵]

در فصل ۲۰۰۰–۰۱، لیورپول در سه جام پیروز شد تا سه‌گانه بی نظیری را به دست آورد. اولین جام، جام اتحادیه بود که پس از پایان بازی با نتیجه ۱–۱، بیرمنگام سیتی را ۵–۴ در ضربات پنالتی شکست داد.^[۵۶] آنها سپس جام حذفی را به دست آوردند. اوون در آن بازی در ده دقیقه آخر دو گل به ثمر رساند تا لیورپول در بازی مقابل آرسنال با نتیجه ۲–۱ پیروز شود.^[۵۷] آخرین جامی که باشگاه به دست آورد، جام یوفا بود. گل به خودی در آخرین دقیقه وقت اضافه توسط دلفی گلی باعث پیروزی ۵–۴ برابر تیم اسپانیایی آلاوز شد.^[۵۸] لیورپول لیگ را در جایگاه سوم به پایان رساند و برای اولین بار پس از فاجعه استادیوم هیسل بازگشت به جام ملت‌های اروپا (در حال حاضر لیگ قهرمانان اروپا) را تضمین کرد.^[۵۹] لیورپول در لیگ قهرمانان اروپا فصل ۲۰۰۱–۰۲، به مرحله یک چهارم نهایی رسید. آنها در مجموع ۴–۳ توسط تیم آلمانی بایر لورکوزن حذف شدند.^[۶۰] این فصل بهترین فصل لیورپول در لیگ در سال‌های اخیر بود، زیرا آنها با هفت امتیاز کمتر از آرسنال در رده دوم قرار گرفتند.^[۶۱] لیورپول با وجود بهبود عملکرد خود در لیگ، نتوانست از جام حذفی و لیگ کاپ دفاع کند و به ترتیب در دور چهارم و سوم خارج شد.^[۶۲] فصل تحت الشعاع مشکلات قلبی هولیه قرار گرفت. او در بازی با لیدز در آنفیلد در نیمه دوم دچار درد قفسه سینه شد. او یک عمل جراحی یازده ساعته برای رفع تشریح حاد آئورت انجام داد و تا فوریه برنگشت. دستیار او فیل تامپسون در این دوره هدایت تیم را بر عهده گرفت.^[۶۳]

هولیه در شروع فصل ۲۰۰۲–۰۳ چندین بازیکن از جمله برونو چیرو، سالیف دیائو و الحاجی دیوف را به خدمت گرفت. لیورپول در دوازده بازی اول خود در لیگ شکست نخورده بود که باعث شد آنها هفت امتیاز اختلاف با تیم دوم داشته باشند.^[۶۴] پس از شکست مقابل میدلزبورو در بازی بعدی خود، این بار یک دوره دوازده بازی بدون پیروزی آغاز شد تا اینکه در ژانویه ۱–۰ ساوتهمپتون را شکست دادند.^[۶۵] این باشگاه فصل را در رده پنجم به پایان رساند. با وجود خروج زودهنگام از جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا، لیورپول با شکست دادن منچستریونایتد در فینال، جام اتحادیه را به دست آورد.^[۶۶] فصل ۲۰۰۳–۰۴ برای لیورپول بد شروع شد چرا که آنها اولین بازی خود را ۲–۱ به چلسی باختند.^[۶۷] تا پایان سال، آنها در ۶ بازی از هجده بازی خود در لیگ شکست خوردند.^[۶۸] در نیم فصل دوم، آنها چهار بازی دیگر را باختند تا در آخر در رده چهارم قرار بگیرند و در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۴–۰۵ حضور پیدا کنند.^[۶۹] آنها در دور چهارم از جام یوفا و جام اتحادیه خارج شدند. در جام حذفی، آنها توسط پورتسموث در یک بازی تکراری در دور پنجم با نتیجه ۱–۰ حذف شدند.^[۷۰] در پایان فصل هولیه با رافائل بنیتز جایگزین شد.^[۷۱]

فصل ۲۰۰۴–۰۵ در لیگ ناامید کننده بود زیرا لیورپول در جایگاه پنجم یعنی خارج از سهمیه‌های لیگ قهرمانان اروپا قرار گرفت.^[۷۲] آنها در دور سوم جام حذفی توسط برنلی حذف شدند.^[۷۳] این باشگاه به فینال جام اتحادیه رسید، اما ۳–۲ از چلسی شکست خورد.^[۷۴] لیورپول به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز رسید. بازی‌ای که به معجزه استانبول معروف شد،^[۷۵] به نظر می‌رسید که این باشگاه در دومین فینال فصل خود را با شکست ۳–۰ مقابل تیم ایتالیایی میلان در نیمه دوم شکست خواهد خورد، اما سه گل در شش دقیقه اجازه داد که لیورپول به تساوی ۳–۳ برسد. هیچ گلی در وقت اضافه زده نشد تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شد که در پنالتی آنها ۳–۲ پیروز شدند.^[۷۶] کسب مقام پنجمی در لیگ برتر به این معنی بود که لیورپول تضمینی برای ورود به لیگ قهرمانان اروپا نداشت و با این احتمال مواجه شد که قادر به دفاع از عنوان قهرمانی اروپا نباشد. یوفا در نهایت حکم داد که آنها مجاز به حضور در مسابقات هستند، اما باید از مرحله مقدماتی اول شروع کنند.^[۷۷] آنها در دور اول حذفی توسط تیم بنفیکا پرتغال حذف شدند.^[۷۸] در فصل ۲۰۰۵–۰۶ آنها در جایگاه سوم قرار گرفتند. آنها همچنین به فینال جام حذفی ۲۰۰۶ رسیدند که در آنجا با وستهام یونایتد روبرو شدند. لیورپول پس از پایان بازی با نتیجه ۳–۳ در ضربات پنالتی ۳–۱ پیروز شد.^[۷۹]

فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۷ اولین فصل لیورپول پس از خرید باشگاه توسط تاجران آمریکایی جورج گیلت و تام هیکس بود.^[۸۰] لیورپول بار دیگر با ۲۱ امتیاز کمتر از منچستریونایتد، سوم شد.^[۸۱] آنها از هر دو رقابت جام حذفی داخلی توسط آرسنال کنار رفتند، اما به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۷ رسیدند و دوباره مقابل میلان قرار گرفتند. برخلاف سال ۲۰۰۵، لیورپول نتوانست پس از عقب افتادن خود را بازیابی کند و بازی را ۲–۱ واگذار کرد.^[۸۲] در تابستان، بنیتز با جذب فرناندو تورس رکورد گران‌ترین خرید تاریخ باشگاه را به قیمت ۲۴ میلیون پوند شکاند. آنها هافبک رایان بابل و یوسی بنایون را نیز جذب کردند.^[۸۳] آنها سیزده بازی از ۳۸ بازی خود را مساوی کردند و فصل را در رده چهارم به پایان رساندند.^[۸۴] لیورپول در دور پنجم از جام اتحادیه و جام اتحادیه خارج شد، اما در لیگ قهرمانان اروپا برای سومین بار در چهار فصل اخیر به نیمه نهایی رسید، که در آن بازی‌ها در مجموع ۴–۳ به چلسی باخت.^[۸۵] تورس در تمام مسابقات ۳۳ گل به ثمر رساند و با این روند دو رکورد باشگاهی را شکست. او اولین مهاجم لیورپول بعد از فاولر بود که بیش از ۲۰ گل در یک فصل لیگ به ثمر رساند و همچنین با راجر هانت در بیشترین تعداد گلزنی متوالی در بازی‌های در آنفیلد برابری کرد (۸ تا).^[۸۶][۸۷]

در فصل ۰۹–۲۰۰۸، پیروزی ۵–۱ مقابل نیوکاسل یونایتد در دسامبر باعث شد لیورپول سه امتیاز در لیگ برتری داشته باشد ولی هنوز نیمی از فصل باقی مانده بود.^[۸۸][۸۹] آنها در هیچ بازی در ژانویه پیروز نشدند و علیرغم فرم خوب در بعد از ژانویه، نتوانستند منچستریونایتد را بگیرند و در رده دوم قرار گرفتند.^[۹۰][۹۱] در جام حذفی و لیگ کاپ در دور چهارم حذف شدند. در لیگ قهرمانان اروپا، آنها دوباره توسط چلسی، این بار در مرحله یک چهارم نهایی حذف شدند.^[۹۲] فصل ۱۰–۲۰۰۹ برای لیورپول ناامیدکننده بود زیرا آنها نتوانستند عملکرد فصل قبل را بهبود بخشند و در لیگ هفتم شدند. آنها یازده مسابقه را باختند، ۹ بازی بیشتر از فصل قبل، تا برای اولین بار از سال ۲۰۰۵، خارج از چهار تیم برتر لیگ قرار بگیرند.^[۹۳] باشگاه همچنین در لیگ قهرمانان یوفا از فرم ضعیفی برخوردار بود، آنها در مرحله گروهی حذف شدند و در ادامه وارد جام یوفا (که اکنون به عنوان لیگ اروپای یوفا تغییر نام داده می‌شود) شدند.^[۹۴] در لیگ اروپا به نیمه نهایی رسیدند. حریف آنها تیم اسپانیایی اتلتیکو مادرید بود که پس از پایان بازی با تساوی ۲–۲ در مجموع، بر اساس قانون گل‌های خارج از خانه به فینال راه یافت.^[۹۵] بنیتس در پایان فصل با توافقی دوجانبه از باشگاه جدا شد و روی هاجسون جایگزین او شد.^[۹۶]

باشگاه در طول فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱ به گروه ورزشی فین‌وی فروخته شد. حساب‌ها نشان داده بود که لیورپول ۳۵۰ میلیون پوند بدهی و زیانی ۵۵ میلیون پوندی دارد.^[۹۷] رویال بانک اسکاتلند که از طلبکاران باشگاه بودند، مالکان گیلت و هیکس را به دادگاه کشاند تا مجبور به فروش باشگاه شوند. دادگاه در نهایت به نفع طلبکاران رای داد و باشگاه در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۰ به مبلغ ۳۰۰ میلیون پوند به گروه ورزشی فین‌وی فروخته شد.^[۹۸] در زمین بازی هم، عملکرد لیورپول ضعیف بود. شکست ۳–۱ مقابل بلکبرن روورز در ژانویه،^[۹۹] این باشگاه را با ۹ شکست از بیست بازی در جایگاه دوازدهم لیگ قرار داد.^[۱۰۰] هاجسون پس از آن بازی اخراج شد و سرمربی سابق و اسطوره باشگاه کنی دالگلیش جایگزین او شد.^[۱۰۱] لیورپول پس از شکست در اولین بازی خود مقابل منچستریونایتد در جام حذفی، در نهایت فصل را در رده ششم به پایان رساند.^[۱۰۲] دالگلیش در شروع فصل ۱۲–۲۰۱۱ چندین بازیکن از جمله چارلی آدام، استوارت داونینگ و جردن هندرسون خرید.^[۱۰۳] آنها در جایگاه هشتم قرار گرفتند، که بدترین رتبه باشگاه در هجده سال اخیر بود.^[۱۰۴] اما آنها در جام اتحادیه و در جام حذفی به فینال رسیدند. این باشگاه با پیروزی ۳–۲ در ضربات پنالتی مقابل کاردیف سیتی پس از پایان بازی بازی با نتیجه ۲–۲، هشتمین جام اتحادیه را به دست آورد.^[۱۰۵] لیورپول در فینال جام حذفی ۲۰۱۲ با نتیجه ۲–۱ برابر چلسی شکست خورد.^[۱۰۶] فصل با توهین لوئیس سوارز در ماه اکتبر در جریان بازی مقابل منچستریونایتد، که در آن او پاتریس اورا را مورد آزار نژادپرستانه قرار داد، مخدوش شد.^[۱۰۷] او به پرداخت ۴۰ هزار پوند جریمه و از بازی کردن در ۸ بازی بعدی محروم شد.^{[۱۰۸][۱۰۹]} دالگلیش در پایان فصل اخراج شد و برندان راجرز جایگزین او شد.^[۱۱۰]

راجرز طی مصاحبه‌ای قول داد که: «زندگی ام را وقف مبارزه برای این باشگاه و دفاع از اصول بزرگ باشگاه فوتبال لیورپول در داخل و خارج از زمین کنم.»^[۱۱۱] لیورپول در اولین فصل حضور وی در عنوان سرمربی در رده هفتم قرار گرفت،^[۱۱۲] اما در فصل بعد عملکرد بهتری از انتظارات داشت تا آنها را وارد رقابت برای عنوان قهرمانی کند.^[۱۱۳] پیروزی برابر منچسترسیتی باعث شد تا آنها تنها چهار برد تا اولین قهرمانی خود از سال ۱۹۹۰ فاصله داشته باشند،^[۱۱۴] اما روند ۱۱ پیروزی متوالی آنها با شکست خانگی ۰–۲ مقابل چلسی متوقف شد. این شکست به این معنی بود که رقابت قهرمانی از کنترل لیورپول خارج شد.^[۱۱۵] لیورپول با برتری ۳–۰ در بازی بعدی خود - خارج از خانه در کریستال پالاس، سه بار در ۱۵ دقیقه پایانی گل خورد تا ۳–۳ به تساوی برسد و منچسترسیتی آنها را بازبینی کرد.^[۱۱۶] لیورپول با داشتن شانس قهرمانی به روز پایانی رفت، اما منچسترسیتی وستهم را شکست داد و قهرمان شد.^[۱۱۷] در ماه ژوئیه، سوارز به مبلغ ۷۵ میلیون پوند به بارسلونا فروخته شد،^[۱۱۸] و در ژانویه بعد، استیون جرارد با انتقال به لس آنجلس گلکسی در پایان فصل موافقت کرد و ۱۷ سال حضور در این باشگاه را به پایان رساند.^[۱۱۹] راجرز پس از شروع ضعیف فصل ۲۰۱۵–۲۰۱۶ اخراج شد.^[۱۲۰]

پس از اخراج راجرز، در ۸ اکتبر ۲۰۱۵ اعلام شد که یورگن کلوپ با سه سال قرارداد برای مدیریت باشگاه موافقت کرده است. در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود، کلوپ قصد خود را برای آوردن جام به باشگاه در عرض چهار سال اعلام کرد،^{[۱۲۱][۱۲۲]} سپس در یک تقلید کمدی از جمله «آقای خاص» ژوزه مورینیو در ۲۰۰۴^[۱۲۳] او به شوخی خودش را «آقای معمولی» خطاب کرد. پس از انتصاب کلوپ، لیورپول به فینال جام اتحادیه و لیگ اروپا یوفا رسید، و اولی را ۳–۱ در ضربات پنالتی پس از پایان بازی با نتیجه ۱–۱،^[۱۲۴] و دومی را ۳–۱ به سویا در بازل از دست داد.^[۱۲۵] در اولین فصل کامل لیورپول تحت هدایت کلوپ، آنها چهارم شدند.^[۱۲۶] در ۲۰۱۷–۱۸ آنها باز هم چهارم شدند^[۱۲۷] و کلوپ تیم را به فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۸ هدایت کرد، جایی که آنها ۳–۱ به رئال مادرید باختند.^[۱۲۸] کلوپ متعاقباً تعدادی خرید برجسته انجام داد، از جمله دفاع میانی ویرجیل فن دایک در ژانویه،^{[۱۲۹][۱۳۰]} با مبلغ ۷۵ میلیون پوند گزارش شده، یک رکورد جهانی برای انتقال یک مدافع.^[۱۳۱] در همان پنجره نقل و انتقالات، فیلیپه کوتینیو هافبک تهاجمی با مبلغ ۱۰۵ میلیون پوند به بارسلونا فروخته شد که در صورت رعایت بندهای مختلف، این رقم ممکن بود به ۱۴۲ میلیون پوند افزایش یابد.^[۱۳۲] در تابستان، باشگاه با هافبک‌های نبی کیتا^[۱۳۳] و فابیانو،^[۱۳۴] مهاجم جردان شقیری،^[۱۳۵] و دروازه‌بان آلیسون قرارداد امضا کرد.^{[۱۳۶][۱۳۷]}

لیورپول فصل ۱۹–۲۰۱۸ را با بهترین شروع تاریخ خود در لیگ آغاز کرد و در شش بازی اول خود پیروز شد.^[۱۳۸] پیروزی ۴–۰ مقابل نیوکاسل یونایتد در روز باکسینگ باعث شد که لیورپول در نیم فصل اختلاف خود را در جدول به ۶ امتیاز برساند و به چهارمین تیم لیگ برتر تبدیل شود که تا آن تاریخ شکست ناپذیر بود.^[۱۳۹] در نهایت، لیورپول رقابت قهرمانی فصل را با عنوان نایب قهرمانی و پس از منچسترسیتی به پایان رساند، در حالی که تنها شکست فصل خود در لیگ را از آنان متحمل شده بود. لیورپول با پیروزی در ۹ بازی آخرش، ۹۷ امتیاز کسب کرد که سومین امتیاز در تاریخ لیگ برتر انگلیس و بیشترین امتیاز کسب شده توسط تیمی بدون کسب عنوان قهرمانی بود و برای دومین فصل متوالی بدون شکست در خانه فصل را به پایان رساند. سی پیروزی آنها در لیگ با رکورد بیشترین تعداد بردهای باشگاه در یک فصل برابری می‌کرد.^{[۱۴۰][۱۴۱]} لیورپول پس از غلبه بر باخت ۳–۰ بازی رفت با شکست ۴–۰ بارسلونا در بازی برگشت در آنفیلد، برای دومین سال متوالی به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید.^[۱۴۲] در فینال ۲۰۱۹، لیورپول با نتیجه ۲–۰ تاتنهام هاتسپور را شکست داد تا ششمین قهرمانی باشگاه در اروپا را به دست آورد و به خشکسالی بدون جام هفت ساله جام پایان دهد.^[۱۴۳]

1. ↑ Liversedge 1991, pp. 173.
2. ↑ Pead 1986, p. 42.
3. ↑ Kelly 1988, p. 179.
4. ↑ "Ian Rush on his proposed move to Napoli". LFC History. Retrieved 16 July 2016.
5. ↑ "Goalscorers for the 1986–1987 season". LFC History. Retrieved 22 August 2012.
6. ↑ Liversedge 1991, p. 219.
7. ↑ Barden, Matt (21 February 2012). "LFC in the League Cup final: 1987 – Arsenal fightback ends Ian Rush's astonishing scoring run". Liverpool Echo. Retrieved 22 August 2012.
8. ↑ ^{۸٫۰ ۸٫۱} Liversedge 1991, p. 220.
9. ↑ Phillips-Knight, Rob (12 May 2010). "Dave Beasant and the 'Crazy Gang' stun Liverpool". ESPN. Archived from the original on 9 January 2015. Retrieved 22 August 2012.
10. ↑ Wilson & Murray 2013, p. 257.
11. ↑ Liversedge 1991, p. 95.
12. ↑ Pithers, Malcolm (22 December 1993). "Hillsborough victim died 'accidentally': Coroner says withdrawal of treatment not to blame". The Independent. London. Retrieved 23 August 2012.
13. ↑ "Hillsborough's 97th victim was unlawfully killed, coroner concludes". BBC News. 29 July 2021. Retrieved 29 July 2021.
14. ↑ Carter, Jon (12 April 2012). "Rewind to 1989: FA Cup eases Liverpool pain". ESPN. Archived from the original on 13 April 2016. Retrieved 23 August 2012.
15. ↑ Cowley 2009, p. 13.
16. ↑ Cowley, Jason (29 March 2009). "The night football was reborn". The Observer. London. Retrieved 23 August 2012.
17. ↑ Liversedge 1991, p. 103.
18. ↑ "Liverpool 3–4 Crystal Palace". LFC History. Retrieved 23 August 2012.
19. ↑ Stevenson, Peter (15 April 1999). "A hard lesson to learn". BBC News. Retrieved 23 August 2012.
20. ↑ Liversedge 1991, p. 104.
21. ↑ Wilson & Murray 2013, pp. 268–269.
22. ↑ Taylor, Louise (14 January 2011). "The game that forced Kenny Dalglish to resign as Liverpool manager". The Guardian. London. Retrieved 24 August 2012.
23. ↑ Liversedge 1991, pp. 104–105.
24. ↑ "League table for the 1992–1993 season". LFC History. Retrieved 26 August 2012.
25. ↑ "Games for the 1992–1993 season". LFC History. Retrieved 26 August 2012.
26. ↑ "Robbie Fowler". Liverpool F.C. Retrieved 27 August 2012.
27. ↑ Wilson & Murray 2013, p. 303.
28. ↑ "A run-down of Liverpool's post-war managers". Liverpool Echo. 6 January 2012. Retrieved 27 August 2012.
29. ↑ "League table for the 1993–94 season". LFC History. Retrieved 27 August 2012.
30. ↑ Conn, David (29 April 2005). "Liverpool's respect for values rather than raw commercialism appeals to neutrals". The Independent. Retrieved 25 July 2016.
31. ↑ "Liverpool 1–2 Tottenham Hotspur". LFC History. Retrieved 29 August 2012.
32. ↑ "Fowler on target as Liverpool cruise through". The Daily Telegraph. London. 9 March 1995.
33. ↑ Scully, Mark (22 February 2012). "LFC in the League Cup final: 1995 – McManaman masterclass wins praise from wing wizard Matthews". Liverpool Echo. Retrieved 29 August 2012.
34. ↑ "Transfers for the 1994–1995 season". LFC History. Retrieved 29 August 2012.
35. ↑ Alexander, Nick (14 August 1999). "Old pal Kennedy drops in at Collymore Cottage". The Guardian. London. Retrieved 30 August 2012.
36. ↑ Austin, Simon (31 October 2000). "Collymore's familiar story". BBC Sport. Retrieved 30 August 2012.
37. ↑ "Premier League at 25: the best match – Liverpool 4 - 3 Newcastle, April 1996". The Guardian. 25 July 2017. Retrieved 3 January 2020.
38. ↑ "The league table for the 1995–1996 season". LFC History. Retrieved 30 August 2012.
39. ↑ Wilkerson, Ian (16 February 2006). "FA Cup flashback". BBC Sport. Retrieved 30 August 2012.
40. ↑ Malam, Colin (24 November 2002). "Spice Boys are dancing to a new tune". Daily Telegraph. Telegraph Media Group. Archived from the original on 17 October 2008. Retrieved 2 February 2020.
41. ↑ "English Premier League 1996–1997: Table". Statto. Archived from the original on 25 August 2012. Retrieved 31 August 2012.
42. ↑ "Games for the 1996–1997 season". LFC History. Retrieved 31 August 2012.
43. ↑ "the league table for the 1996–1997 season". LFC History. Retrieved 31 August 2012.
44. ↑ Berlin, Peter (12 April 1997). "Liverpool's Bad Case of 'the Yips' Lifts PSG". The New York Times. Retrieved 31 August 2012.
45. ↑ "1996/97: Ronaldo spot on for Barça". Uefa.com. Union of European Football Associations (UEFA). Archived from the original on 3 May 2010. Retrieved 31 August 2012.
46. ↑ "Robbie Fowler". LFC History. Retrieved 31 August 2012.
47. ↑ "Transfers for the 1997–98 season". LFC History. Retrieved 1 September 2012.
48. ↑ "The league table for the 1997–1998 season". LFC History. Retrieved 31 August 2012.
49. ↑ "Anfield". Liverpool F.C. Retrieved 31 August 2012.
50. ↑ "Evans quits Anfield". BBC News. 12 November 1998. Retrieved 1 September 2012.
51. ↑ "Liverpool 1–3 Leeds United". LFC History. Retrieved 1 September 2012.
52. ↑ RSSSF (20 December 1999). "England 1998/99". Rec. Sport. Soccer Statistics Foundation. Retrieved 1 September 2012.
53. ↑ "Transfers for the 1999–2000 season". LFC History. Retrieved 22 November 2012.
54. ↑ "Heskey shrugs off record fee". BBC Sport. 10 March 2000. Retrieved 1 September 2012.
55. ↑ "Games for the 1999–2000 season". LFC History. Retrieved 1 September 2012.
56. ↑ "Blues shot down as Liverpool lift cup". BBC Sport. 25 February 2001. Retrieved 2 September 2012.
57. ↑ Lacey, David (14 May 2001). "Five minutes that turned the world upside down". The Guardian. London. Retrieved 2 September 2012.
58. ↑ Biggs, Matt (16 May 2001). "Liverpool 5–4 Alavés". The Guardian. London. Retrieved 2 September 2012.
59. ↑ "Liverpool party begins at Charlton". BBC Sport. 19 May 2001. Retrieved 2 September 2012.
60. ↑ "Liverpool suffer Euro woe". BBC Sport. 9 April 2002. Retrieved 2 September 2012.
61. ↑ "League table: 2001–02 season". Premier League. Archived from the original on 22 June 2016. Retrieved 2 September 2012.
62. ↑ "Games for the 2001–2002 season". LFC History. Retrieved 2 September 2012.
63. ↑ Wilson & Murray 2013, pp. 331–332.
64. ↑ "Owen sinks West Ham". BBC Sport. 2 November 2002. Retrieved 3 September 2012.
65. ↑ "Heskey ends Liverpool torture". BBC Sport. 18 January 2003. Retrieved 3 September 2012.
66. ↑ "Liverpool lift Worthington Cup". BBC Sport. 2 March 2003. Retrieved 3 September 2012.
67. ↑ "Hasselbaink sinks Liverpool". BBC Sport. 17 August 2003. Retrieved 3 September 2012.
68. ↑ "English Premier League 2003–2004: Table". Statto. Archived from the original on 3 December 2013. Retrieved 3 September 2012.
69. ↑ "Liverpool 1–1 Newcastle". BBC Sport. 15 May 2004. Retrieved 3 September 2012.
70. ↑ "Portsmouth 1–0 Liverpool". BBC Sport. 22 February 2004. Retrieved 3 September 2012.
71. ↑ "Liverpool appoint Benitez". BBC Sport. 16 June 2004. Retrieved 3 September 2012.
72. ↑ "League table for the 2004–2005 season". LFC History. Retrieved 3 September 2012.
73. ↑ "Burnley 1–0 Liverpool". BBC Sport. 18 January 2005. Retrieved 3 September 2012.
74. ↑ McCarra, Kevin (28 February 2005). "Mourinho the scene stealer claims his first English prize". The Guardian. London. Retrieved 3 September 2012.
75. ↑ Winter, Henry (9 December 2009). "Top 20 sporting moments of the decade: Liverpool's 'Miracle of Istanbul'". The Daily Telegraph. Retrieved 26 May 2014.
76. ↑ "AC Milan 3–3 Liverpool (aet)". BBC Sport. 25 May 2005. Retrieved 3 September 2010.
77. ↑ "Liverpool get in Champions League". BBC Sport. 10 June 2005. Retrieved 3 September 2010.
78. ↑ "Liverpool 0–2 Benfica (agg 0–3)". BBC Sport. 8 March 2006. Retrieved 4 September 2012.
79. ↑ "Liverpool 3–3 West Ham (aet)". BBC Sport. 13 May 2006. Retrieved 4 September 2012.
80. ↑ "US pair agree Liverpool takeover". BBC Sport. 6 February 2007. Retrieved 2 March 2007.
81. ↑ "Tables". Premier League. Retrieved 5 August 2016.
82. ↑ McNulty, Phil (23 May 2007). "AC Milan 2–1 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 4 September 2007.
83. ↑ "Liverpool complete Torres signing". BBC Sport. 4 July 2007. Retrieved 4 September 2012.
84. ↑ "League table for the 2007–2008 season". LFC History. Retrieved 4 September 2012.
85. ↑ Lyon, Sam (30 April 2008). "Chelsea 3–2 Liverpool (4–3)". BBC Sport. Retrieved 4 September 2012.
86. ↑ "The Fernando Torres Phenomenon". LFC History. Retrieved 5 August 2016.
87. ↑ "City fans make point as Torres equals record and earns three". Belfast Telegraph. 5 May 2008. Retrieved 5 August 2016.
88. ↑ McNulty, Phil (28 December 2008). "Newcastle 1–5 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 6 September 2012.
89. ↑ "English Premier League 2008–2009: Table". Statto. Archived from the original on 6 January 2013. Retrieved 6 September 2012.
90. ↑ "Games for the 2008–2009 season". LFC History. Retrieved 6 September 2012.
91. ↑ "League table for the 2008–2009 season". LFC History. Retrieved 6 September 2012.
92. ↑ Murray, Scott (14 April 2009). "Champions League: Chelsea v Liverpool – as it happened". The Guardian. London. Retrieved 6 September 2012.
93. ↑ Reekie, Harry (9 May 2010). "Hull 0–0 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 9 September 2012.
94. ↑ Hart, Simon (9 December 2009). "Fiorentina spoil Reds' swan song". Uefa.com. Union of European Football Associations (UEFA). Archived from the original on 5 January 2013. Retrieved 9 September 2012.
95. ↑ McCarra, Kevin (30 April 2010). "Liverpool's hopes of silverware ended by Atlético Madrid's Diego Forlán". The Guardian. London. Retrieved 9 September 2012.
96. ↑ Hunter, Andy (1 July 2010). "Roy Hodgson confirmed as new manager of Liverpool". The Guardian. London. Retrieved 9 September 2012.
97. ↑ Conn, David (7 May 2010). "Auditors cast doubt on future of Liverpool after losses". The Guardian. London. Retrieved 8 May 2010.
98. ↑ "Liverpool takeover completed by US company NESV". BBC Sport. 15 October 2010. Retrieved 12 August 2011.
99. ↑ Vesty, Marc (5 January 2011). "Blackburn 3–1 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 14 September 2012.
100. ↑ "English Premier League 2010-2011: Table". Statto. Archived from the original on 11 September 2012. Retrieved 14 September 2012.
101. ↑ "Roy Hodgson exits Liverpool & Kenny Dalglish takes over". BBC Sport. 8 January 2011. Retrieved 14 September 2012.
102. ↑ "League table for the 2010–2011 season". LFC History. Retrieved 14 September 2012.
103. ↑ Taylor, Louise (2 April 2012). "Where it all went wrong for Liverpool and Kenny Dalglish". The Guardian. Retrieved 7 August 2016.
104. ↑ Bensch, Bob; Panja, Tariq (17 May 2012). "Liverpool fires Dalglish after worst league finish in 18 years". Bloomberg. Archived from the original on 20 June 2012. Retrieved 14 September 2012.
105. ↑ Bevan, Chris (26 February 2012). "Cardiff 2–2 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 14 September 2012.
106. ↑ McNulty, Phil (5 May 2012). "Chelsea 2–1 Liverpool". BBC Sport. Retrieved 14 September 2012.
107. ↑ "Luis Suárez race row with Patrice Evra: timeline". The Daily Telegraph. 20 October 2011. Retrieved 16 December 2013.
108. ↑ "Liverpool striker Luis Suarez handed eight-match FA ban". BBC Sport. 20 December 2011. Retrieved 20 December 2011.
109. ↑ Williams, Richard (21 December 2011). "Liverpool should take heed of the past and accept Luis Suárez verdict". The Guardian. Retrieved 1 January 2012.
110. ↑ "Liverpool manager Brendan Rodgers to 'fight for his life'". BBC Sport. 1 June 2012. Retrieved 14 September 2012.
111. ↑ "Brendan Rodgers confirmed as new Liverpool manager". The Guardian. 1 June 2012. Retrieved 7 August 2016.
112. ↑ "English Premier League Table 2012–2013". Statto. Archived from the original on 21 August 2016. Retrieved 7 August 2016.
113. ↑ "Premier League 2013–2014: our writers' predictions for new season". The Guardian. 16 August 2013. Retrieved 7 August 2016.
114. ↑ McCourt, Ian (2014-04-13). "Liverpool v Manchester City – as it happened!| Ian McCourt". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2022-07-19.
115. ↑ "Liverpool 0–2 Chelsea". BBC Sport. 27 April 2014. Retrieved 7 August 2016.
116. ↑ Glendenning, Barry (2014-05-05). "Crystal Palace 3-3 Liverpool – as it happened | Barry Glendenning". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2022-07-19.
117. ↑ Prince-Wright, Joe (2014-05-11). "Manchester City 2-0 West Ham United: City win Premier League title". ProSoccerTalk | NBC Sports (به انگلیسی). Retrieved 2022-07-19.
118. ↑ "Luis Suarez: Liverpool & Barcelona agree £75m deal for striker". BBC Sport. 11 July 2014. Retrieved 16 January 2016.
119. ↑ Meagher, Gerard (24 June 2015). "Steven Gerrard still haunted by slip after leaving Liverpool without winning title". The Guardian. Retrieved 16 January 2016.
120. ↑ "Liverpool announces hiring of manager Jurgen Klopp". Sports Illustrated. 8 October 2015. Retrieved 16 January 2016.
121. ↑ "Liverpool FC confirm Jürgen Klopp appointment". Liverpool F.C. 1 June 2019. Retrieved 8 October 2015.
122. ↑ Smith, Ben (8 October 2015). "Liverpool: Jurgen Klopp agrees three-year deal as manager". BBC Sport. Retrieved 1 June 2019.
123. ↑ "Jürgen Klopp, the 'Normal One' takes over as Liverpool manager". The Guardian. 9 October 2015. Retrieved 1 June 2019.
124. ↑ "Willy Caballero: Man City keeper 'deserved' League Cup final". BBC Sport. 29 February 2016. Retrieved 31 March 2016.
125. ↑ "Liverpool 1–3 Sevilla: Reds collapse as Sevilla win Europa League". BBC Sport. 19 May 2016. Retrieved 4 July 2016.
126. ↑ "Liverpool seal Champions League place with victory over Middlesbrough". The Guardian. 21 May 2017. Retrieved 1 June 2019.
127. ↑ "Premier League Table". premierleague.com. Premier League. Retrieved 1 June 2019.
128. ↑ "Real nightmare for Karius as Madrid retain their title". Raidió Teilifís Éireann. 26 May 2018. Retrieved 1 June 2019.
129. ↑ "Liverpool agree deal to sign Virgil van Dijk". Liverpool F.C. 27 December 2017. Retrieved 1 June 2019.
130. ↑ "Van Dijk deal agreed". Southampton F.C. 27 December 2017. Archived from the original on 28 December 2017. Retrieved 1 June 2019.
131. ↑ "Virgil van Dijk: Liverpool to sign Southampton defender for world record £75m". BBC Sport. 27 December 2017. Retrieved 1 June 2019.
132. ↑ "Philippe Coutinho joins Barcelona after £142m deal agreed with Liverpool". The Guardian (به انگلیسی). 2018-01-06. Retrieved 2022-07-19.
133. ↑ "Naby Keita to complete Liverpool transfer on July 1". 27 June 2018.
134. ↑ "Reds agree deal to sign Fabinho". Liverpool FC. 28 May 2018.
135. ↑ "Liverpool complete Xherdan Shaqiri transfer". Liverpool FC. 13 July 2018.
136. ↑ "Liverpool complete Alisson Becker transfer". Liverpool FC. 19 July 2018.
137. ↑ "Transfer agreed for Alisson to join Liverpool". www.asroma.com (به انگلیسی). Retrieved 1 June 2019.
138. ↑ "Liverpool make best start to a season in their 126-year history with 3–0 Premier League win over Southampton". TalkSport. 22 September 2018. Retrieved 1 June 2016.
139. ↑ Johnston, Neil (26 December 2018). "Liverpool 4–0 Newcastle: Reds six points clear at the top". bbc.co.uk. BBC Sport. The BBC. Retrieved 1 June 2019.
140. ↑ Taylor, Daniel (12 May 2019). "Sadio Mané double sinks Wolves but Liverpool's title wait goes on". theguardian.com. The Guardian. The Guardian. Retrieved 1 June 2019.
141. ↑ O'Neill, Caoimhe (12 May 2019). "Anfield's amazing response to Premier League disappointment as Man City beat Liverpool to title". liverpoolecho.co.uk. Liverpool Echo. Retrieved 1 June 2019.
142. ↑ "Liverpool 4-0 Barcelona (4-3 agg): Champions League semi-final – as it happened". The Guardian (به انگلیسی). 2019-05-07. Retrieved 2022-07-18.
143. ↑ Doyle, Paul (1 June 2019). "Liverpool win Champions League after beating Spurs 2–0 in final – live!". The Guardian. ISSN 0261-3077. Retrieved 1 June 2019.