سالنامه کشور ایران: تفاوت میان نسخهها
سالنامه کشور ایران توسط مدیر و موسس آن مجموعه آقای محمدرضا میرزازمانی، با ۳۵ سال انتشار مداوم باسابقهترين سالنامه عمومي ايران محسوب ميشود. |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سالنامه کشور ایران پرتیراژترین [[سالنامه]] قرن ۱۴ شمسی میباشد و همچنین با ۳۵ سال انتشار مداوم<ref>http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1010417</ref> به لحاظ تداوم و استمرار در انتشار، با سابقهترين سالنامه عمومي ايران محسوب ميشود.<ref>سالنامه نگاری در ایران، [[سید فرید قاسمی|فرید قاسمی]]، تهران:پروین، ۱۳۷۹</ref> این سالنامه در موسسه سالنامه کشور ایران به همت آقای محمدرضا میرزازمانی در قطع جیبی در دوره پهلوی اول و [[انقلاب ۱۳۵۷|انقلاب اسلامی]] با همکاری ناشرانی همچون چاپخانه تابان، چاپخانه مقدم به چاپ رسید. |
سالنامه کشور ایران پرتیراژترین [[سالنامه]] قرن ۱۴ شمسی ایران میباشد و همچنین با ۳۵ سال انتشار مداوم<ref>http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1010417</ref> به لحاظ تداوم و استمرار در انتشار، با سابقهترين سالنامه عمومي ايران محسوب ميشود.<ref>سالنامه نگاری در ایران، [[سید فرید قاسمی|فرید قاسمی]]، تهران:پروین، ۱۳۷۹</ref> این سالنامه در موسسه سالنامه کشور ایران به همت آقای محمدرضا میرزازمانی در قطع جیبی در دوره پهلوی اول و [[انقلاب ۱۳۵۷|انقلاب اسلامی]] با همکاری ناشرانی همچون [[چاپخانه]] تابان، چاپخانه مقدم به چاپ رسید. |
||
اولین نسخه از سالنامه کشور ایران در سال |
اولین نسخه از سالنامه کشور ایران در سال ۱۳۲۵ منتشر و با اقبال عامه مواجه شد<ref>سالنامه کشور ایران، محمدرضا میرزازمانی، تهران:چاپخانه مقدم، ۱۳۵۹</ref>و برطبق اسناد موجود در [[سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران|سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران]]، در سالهای بعد تعداد زیادی از نسخ آن به درخواست وزارت کشور پیش فروش مییافت.<ref>http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/5949130</ref> |
||
در نخستین شمارههای این سالنامه قسمتی جهت معرفی کارکنان دولتی و بنگاههایی که در امور مربوطه جدیت دارند و اشخاص دیگری که در نقاط کشور به عملهای خیرخواهانه میپردازند، تخصیص داده شده بود. این بخش «آئینه سالنامه» نام داشت و هدف از آن ایجاد رقبت به سبقت جستن در فعالیتهای مثبت ذکر شده بود.<ref>سالنامه کشور ایران، محمدرضا میرزازمانی، تهران: چاپخانه تابان، ۱۳۲۵، ص ۴</ref> به همراه سالنامه کشور ایران، تقویم جیبی و سالنمای دیواری نیز به خوانندگان هدیه داده میشد. |
|||
⚫ | این سالنامه با فائق آمدن بر دشواریهای چاپ علاوه بر تولید محتوای آماری و اطلاعاتی عمومی مفید از سازمانهای کشوری و لشکری مورد احتیاج |
||
⚫ | این سالنامه با فائق آمدن بر دشواریهای چاپ علاوه بر تولید محتوای آماری و اطلاعاتی عمومی مفید از سازمانهای کشوری و لشکری مورد احتیاج همگان؛ مقالات علمی، ادبی، تاریخی و تقویم رخدادهای رسمی و … را نیز پوشش داد<ref>ارمغان، دوره چهل و یکم، اردیبهشت ۱۳۵۱، شماره دو، ص ۱۴۳</ref>و مورد استقبال وزارت خانه ها، ادارات و ارگان های دولتی نیز واقع شد. از طرفی به جهت شناساندن [[ایران]] و ترقیات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن درخواست سفارت ایران در برخی کشورها همچون مصر از دولت ایران برای ارسال کتاب و سالنامههایی، موجبات رشد اینگونه [[نشریه ادواری|نشریات]] پدید آمد.<ref>http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/4809942</ref> |
||
⚫ | کتابهای دیگری همچون |
||
⚫ | کتابهای دیگری همچون «مجموعه منشور [[سازمان ملل متحد|ملل متحد]] و اساسنامه [[دیوان بینالمللی دادگستری|دیوان بینالمللی دادگستری]] و اعلامیه جهانی حقوق بشر» در سال ۱۳۳۲ توسط مدیر و موسس این سالنامه، آقای محمدرضا میرزازمانی، از مجموعه سالنامه کشور ایران استخراج و به صورت مجزا به چاپ رسیده است.<ref>مجموعه منشور ملل متحد و اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری و اعلامیه جهانی حقوق بشر، محمدرضا میرزازمانی، تهران، ۱۳۳۲</ref> |
||
[[پرونده:سالنامه کشور ایران - سال ۳۲ ام - مدیر و موسس- محمدرضا میرزازمانی.jpg|بندانگشتی]] |
[[پرونده:سالنامه کشور ایران - سال ۳۲ ام - مدیر و موسس- محمدرضا میرزازمانی.jpg|بندانگشتی]] |
نسخهٔ ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۹
سالنامه کشور ایران پرتیراژترین سالنامه قرن ۱۴ شمسی ایران میباشد و همچنین با ۳۵ سال انتشار مداوم[۱] به لحاظ تداوم و استمرار در انتشار، با سابقهترين سالنامه عمومي ايران محسوب ميشود.[۲] این سالنامه در موسسه سالنامه کشور ایران به همت آقای محمدرضا میرزازمانی در قطع جیبی در دوره پهلوی اول و انقلاب اسلامی با همکاری ناشرانی همچون چاپخانه تابان، چاپخانه مقدم به چاپ رسید.
اولین نسخه از سالنامه کشور ایران در سال ۱۳۲۵ منتشر و با اقبال عامه مواجه شد[۳]و برطبق اسناد موجود در سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، در سالهای بعد تعداد زیادی از نسخ آن به درخواست وزارت کشور پیش فروش مییافت.[۴]
در نخستین شمارههای این سالنامه قسمتی جهت معرفی کارکنان دولتی و بنگاههایی که در امور مربوطه جدیت دارند و اشخاص دیگری که در نقاط کشور به عملهای خیرخواهانه میپردازند، تخصیص داده شده بود. این بخش «آئینه سالنامه» نام داشت و هدف از آن ایجاد رقبت به سبقت جستن در فعالیتهای مثبت ذکر شده بود.[۵] به همراه سالنامه کشور ایران، تقویم جیبی و سالنمای دیواری نیز به خوانندگان هدیه داده میشد.
این سالنامه با فائق آمدن بر دشواریهای چاپ علاوه بر تولید محتوای آماری و اطلاعاتی عمومی مفید از سازمانهای کشوری و لشکری مورد احتیاج همگان؛ مقالات علمی، ادبی، تاریخی و تقویم رخدادهای رسمی و … را نیز پوشش داد[۶]و مورد استقبال وزارت خانه ها، ادارات و ارگان های دولتی نیز واقع شد. از طرفی به جهت شناساندن ایران و ترقیات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن درخواست سفارت ایران در برخی کشورها همچون مصر از دولت ایران برای ارسال کتاب و سالنامههایی، موجبات رشد اینگونه نشریات پدید آمد.[۷]
کتابهای دیگری همچون «مجموعه منشور ملل متحد و اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری و اعلامیه جهانی حقوق بشر» در سال ۱۳۳۲ توسط مدیر و موسس این سالنامه، آقای محمدرضا میرزازمانی، از مجموعه سالنامه کشور ایران استخراج و به صورت مجزا به چاپ رسیده است.[۸]
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1010417
- ↑ سالنامه نگاری در ایران، فرید قاسمی، تهران:پروین، ۱۳۷۹
- ↑ سالنامه کشور ایران، محمدرضا میرزازمانی، تهران:چاپخانه مقدم، ۱۳۵۹
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/5949130
- ↑ سالنامه کشور ایران، محمدرضا میرزازمانی، تهران: چاپخانه تابان، ۱۳۲۵، ص ۴
- ↑ ارمغان، دوره چهل و یکم، اردیبهشت ۱۳۵۱، شماره دو، ص ۱۴۳
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/4809942
- ↑ مجموعه منشور ملل متحد و اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری و اعلامیه جهانی حقوق بشر، محمدرضا میرزازمانی، تهران، ۱۳۳۲