سرکه

• ایرانی

• /سِرکِه/

سرکه

1. مایعی است اسیدی بسیار ترش و با بوی تند و زننده که از انگور، خرما، انجیر، گرفته می‌شود و طبیعت آن سرد و خشک است.

   سرکه ممکن است از دو کلمه سرّ - که تشکیل شده باشد و بخش اول کلمه کنایه از اسرار است که چگونه ماده شیرین به ماده ترش مبدل می‌شود.

1. سرکه فروختن کنایه از: ترشرویی کردن. ؛
2. مثل سیر و سرکه جوشیدن کنایه از: ناآرام بودن، در تب و تاب بودن.

––––

• فرهنگ لغت معین