Pierre Henry

Pierre Henry (Paris, 1927ko abenduaren 9a - Paris, 2017ko uztailaren 5a) frantses musikagilea izan zen.

Pierre Henry
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Pierre Georges Albert François Henry
Jaiotza	Parisko 15. barrutia, 1927ko abenduaren 9a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Parisko 14. barrutia, 2017ko uztailaren 5a (89 urte)
Heriotza modua	: septizemia
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Kontserbatorioa
Hizkuntzak	frantsesa
Irakaslea(k)	Nadia Boulanger
Jarduerak
Jarduerak	musikagilea, soinu banda konpositorea, disko-ekoizlea eta soinu artista
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofiziala  (1994ko uztailaren 13a) Officer of the National Order of Merit Arte eta letren komendadorea
Genero artistikoa	musique concrète (en) rock elektronikoa
Musika instrumentua	pianoa
Diskoetxea	Philips Universal Music Group
pierre-henry.org

Piano eta perkusioko ikasketak egin zituen, Parisko Kontserbatorioan. Gaztetatik, soinu-mota guztiak erabiltzeko interesa erakutsi zuen, are artean musika-soinutzat hartzen ez zirenak ere. 1949an Frantziako Irratiko estudio elektronikoan hasi zen lanean; estudio haren sortzaile Schaefferri estetika musikal berri bat sortzen lagundu zion, Groupe de Recherche de Musique Concrète taldeko kideak dagoeneko saiatzen ari zirenaren bidetik, Schaefferren beraren gidaritzapean betiere, musika konkretua izenarekin. Henryren eta musikagile eta hots-ingeniari horren arteko lankidetzaren emaitza nagusia Symphonie pour un homme seul (1950, Sinfonia gizon bakarrarentzat) izan zen. Aurrerago, Henryk harreman estua izan zuen Maurice Béjart dantzari eta koreografoarekin. Bien arteko lanaren emaitzatik, hauek dira aipagarrienak: Le Voyage (Bidaia), La Reine verte (Erregina berdea), Variations pour une porte et un soupir (Bariazioak ate eta hasperen baterako). 1958an Apsone-Cabasse estudioa fundatu zuen, eta musika konkretua eta hotsa bitarteko elektronikoen bidez lortzeko teknika berriak nahasten hasi zen. 60ko hamarraldiko bigarren erdian krisi espirituala izan zuen. Garai hartako lanen artean aipagarriak dira Messe de Liverpool ospetsua (1968, Liverpooleko meza), Apocalypse de Jean (1968, San Joanen Apokalipsia) eta Ceremony (1969, Zeremonia). 70eko hamarraldian, baina, bizitzaren ideia mistiko aztertu berriak hasieran eragin zion lilura galduta, iraupen luzeko hainbat obra egin zituen, aurretik grabatutako era guztietako hotsak erabiliz. Azkeneko lan horien artean aipagarria da, adibidez, Bigarren sinfonia.