Queca Campillo
| Queca Campillo | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Angélica Campillo Álvarez |
| Jaiotza | Cáceres, 1950eko martxoaren 28a |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | Cáceres, 2015eko maiatzaren 5a (65 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Salamancako Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | kazetaria |
Angélica “Queca” Campillo Álvarez (Cáceres, 1950eko martxoaren 28a - Cáceres, 2015eko maiatzaren 5a) argazkilaria izan zen, Espainian kazetaritza grafikoan aritu zen lehen emakumeetako bat. Bere lanen artean, Espainiako trantsizioko figura politiko nagusiei egindako erretratuak nabarmendu ziren. 1980an Espainiako Kazetaritza Grafikoko Sari Nazionala jaso zuen.[1]
Ibilbide profesionala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Legelari familia aberats batean jaio zen, eta prentsa argazkilaritzan lehen emakumeetako bat izan zen. Filosofia eta Letretan lizentziatu zen Salamancako Unibertsitatean eta 1972an hasi zuen bere ibilbidea prentsa argazkilari gisa, El Correo de Zamora egunkarian. Gerora, Pueblo egunkariaren edizio erregionaletan lan egin zue».[2]
1976 eta 1981 artean, Adolfo Suarez Gobernuko orduko presidentearekin batera, Siriara, Saudi Arabiara eta Jugoslaviara joan zen bisita ofizial hortena argazkiak egieran, azken hori Tito presidentearen heriotzaren harira. Gainera, Juan Carlos eta Sofia errege-erreginekin bidaiatu zuen Mexikora, Nepalera, Thailandiara, Greziara, Errusiara, Kubara eta beste herrialde batzuetara.[3] Ondoren, Zeta Taldean eta Tiempo aldizkaria lan egin zuen. Paris Match, Der Spiegel eta The Times nazioarteko hedabideetan ere argitaratu zuen bere lana.[4]
Argazkilari errealista, naturaltasuna nahiago zuen, argazkiak ateratzen zizkion pertsonaren konplizitatea bilatuz.[2]
Colita, Marisa Flórez eta Cristina Garcia Roderorekin batera, bere belaunaldiko Espainiako emakume foto-erreportari bakanetakoa izan zen.[5]
Behin baino gehiagotan erakutsi zuen bere lana. 1999an El álbum de Queca Campillo, 20 años de reportera aurkeztu zuen Madrilgo Carlos de Amberes Fundazioan, Juan Carlos I.ak inauguratutakoan. 2000. urtean Municheko Cervantes Institutuan eta Santillana del Mar Fundazioan egin zituen erakusketak eta 2004. urtean Palmako Casal Balaguer-en, non mundu osoko emakumeen 34 erretratu aurkeztu zituen.[6] 2006an Marisa Florezekin batera Memorias y miradas lana aurkeztu zuen 1981eko estatu kolpearen 25. urteurrenaren harira.[7] 2009an, Mujeres en plural erakusketa antolatu zuen Badajozen, hogeita hamar bat erretraturekin.[8]
Bizitza pertsonala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Cáceresen karrera judizialera lotutako ahalak zituen familia batean jaio zen. Txikitatik argazkigintzaren zale amorratua, lehiaketa batean irabazitako diruarekin Kodak kamera bat erosi zuen.[8]
Javier Rodrigo kazetariarekin ezkondu zen, zuzendariordea izan zena El Correo de Zamora egunkarian, Campilloren lehen lanpostuan.[2]
1980ko hamarkadatik aurrera Juan Carlos I.aren maitale izan zen, 29 urtez iraun zuen harreman batean.[9] [10]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, gaztelerazko wikipediako «Queca Campillo» artikulutik itzulia izan da, 2024-01-04 data duen 156669800 bertsioa oinarritzat hartuta. Sartze-datarik ez duten erreferentziak, edo 2024-01-04 baino lehenago datatuak, jatorrizko artikulutik ekarri dira itzulpenarekin batera.
- ↑ Muere la fotógrafa Queca Campillo. El País 5 de mayo de 2015.
- ↑ a b c "Aznar se hace conmigo sus fotos de campañas electorales porque lo saco como es él". El Periódico de Extremadura 9 de febrero de 2003.
- ↑ Muere la fotoperiodista Queca Campillo a los 65 años. 5 de mayo de 2015.
- ↑ Queca Campillo, la fotógrafa y amiga leal del poder. El Mundo 6 de mayo de 2015.
- ↑ Los fotógrafos que documentaron la historia reciente de España. El País 27 de octubre de 2012.
- ↑ Fallece la fotógrafa cacereña Queca Campillo. Diario Hoy 5 de mayo de 2015.
- ↑ Memoria gráfica de un centenario. El País 2 de octubre de 2012.
- ↑ a b «La fotografía actual ha perdido cercanía con el personaje». La Opinión de Zamora 15 de enero de 2009.
- ↑ «Rey Juan Carlos: salen a la luz sus amantes y momentos más polémicos» Pronto 2022-09-30 (Noiz kontsultatua: 2024-08-30).
- ↑ (Gaztelaniaz) Barrientos, Paloma. (2022-09-18). «Queca Campillo, la fotógrafa guardiana de los secretos del rey Juan Carlos durante 29 años» vanitatis.elconfidencial.com (Noiz kontsultatua: 2024-08-30).
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 20 años que cambiaron España. Las fotos de Queca Campillo. Contadas por José Oneto (1999, Ediciones B.)
- Salvar al Rey (dokumentala); Santi Acosta (zuzendaria), HBO España 2022.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q21571461