Medikuntza tradizional

MOEren arabera, medikuntza tradizionala kultura desberdinetako teoria, sinesmen eta esperientzietan oinarritutako ezagutza, trebetasun eta praktika guztien batura da, esplikagarriak izan ala ez, eta osasunari eusteko erabiltzen direnak, baita gaixotasun fisiko edo mentalen prebentzioan, diagnosian edo tratamenduan ere.^[1]

Etnomedikuntza antropologia medikoaren espezialitate bat da, sendagai tradizionalak aztertzen dituena, bereziki iturri idatzirik ez dutenak, biomedikoak baino gehiago alderdi kulturalak azpimarratuz.

Hiri-zibilizazioek, egiptoar eta mesopotamiarretik hasita, medikuntza-sistemak garatu zituzten. Sistema horien artean gorputz kontzeptuala edo teorikoa, praktika gutxi gorabehera normalizatuak, heziketa medikoaren erregulazioa, lanbideko kide izatea eta medikuaren erantzukizunak zeuden.

Mendebaldeko medikuntzak bide baliokideari jarraitu zion, non tradizioari zegokion pisurik handiena, Errenazimentura arte, ikerketa anatomikoaren gorakada bat hasi zenean, eta batez ere materiaren zientzien garapenera arte, kimika eta fisika kasu, XVIII. mendean, eta oinarrizko biologia, XIX. mendetik aurrera. Azken urteotan, teoria medikoak bere kontzeptuak zientifikoki garatu behar dituela dioen ideia soilik hasi da aurreratzen praktika medikoak ere, diagnostikotik hasi eta pazientearen jarraipeneraino, abantaila atera diezaieketela zientziaren prozedura zorrotzei. Biologikoki inspiratutako medikuntzak mendebaldeko medikuntza tradizionala- jatorri grekolatinokoa- bere kontzeptu teorikoetan baztertu du.

• Ayurveda
• Txinatar medikuntza tradizionala

Artikulu hau medikuntzari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.